Διαλογος ή Βαρβαροτητα....

Οπου ηχουν τα ταμ ταμ των Μαου Μαου...

"Όταν λες ο νόμος δεν θα εφαρμοστεί ή όταν λες ότι νόμος είναι το δίκαιο του εργάτη, δηλαδή το δίκαιο της συγκεκριμένης διαδήλωσης, δηλαδή του κόμματος που πλαισιώνει αυτή τη συγκεκριμένη διαδήλωση και την εμπνέει, τότε αυτό είναι κατάλυση της Δημοκρατίας.

Σημαίνει ότι οι δύο σχηματισμοί της Ακρας Αριστεράς στο Κοινοβούλιο -το ΚΚΕ και ο ΣΥΝ- δεν έχουν ακόμη καταλάβει με τα τόσα χρόνια που πέρασαν τι σημαίνει Κοινοβουλευτικη Δημοκρατια και δεν την έχουν πλήρως αποδεχτεί".

Ηταν οι δηλωσεις του Θ. Παγκαλου σε πρωινη εκπομπη της ΝΕΤ, τον Μαρτιο του 2007 που ξεσηκωσε θυελλα αντιδρασεων απο τα υπερευαισθητα «Δημοκρατικα- προοδευτικα» κομματα της κομμουνιστικης αριστερας, αλλα και του ΠΑΣΟΚ συμπεριλαμβανομενου.

Ομως ο Κος Παγκαλος επιβεβαιώνεται κάθε μερα..
Διοτι και σημερα η βαρυγδουπη συντροφισσα με τον «αερινο» βηματισμο δηλωσε ότι "...Καταθέσαμε την πρότασή μας συνολικά για την εκπαίδευση και το Κόμμα μας δεν νομιμοποιεί με τη συμμετοχή του ένα διάλογο που επιχειρεί η κυβέρνηση ..ουτε επιλογές που προσαρμόζουν το σύστημα επιλογής ενισχύοντας ταξικά φίλτρα, γιγαντώνοντας την παραπαιδεία..."

Και εμεις βεβαιως εχεσθημεν..που δεν θα συμμετεχει τι ΚΚΕ σ αυτό τον διαλογο λες και τις άλλες φορες συμμετειχε..
Πλην όμως η ουσια της αρνησεως του ΚΚΕ εμπεριεχει το διαχρονικο μηνυμα του..
Σε απλα Ελληνικα:

Αφελεις αστοι και δειλοι πολιτικαντηδες.

Eιτε δεχεστε τις προτασεις μας ή δεν συζηταμε τιποτα μαζι σας..

Δεν ειναι σαφες?

Το «απαυγασμα» της σταλινικης λαικιας δημοκρατιας εν Ελλαδι εξαντλει την πιστι και τον σεβασμο του στην Δημοκρατια , μονο εφ οσον οι αλλοι συμφωνουν μαζι του και μαλιστα ασυζητητι..

Τα επιχειρηματα του είναι η βια του πεζοδρομιου, των κλεισμενων δρομων, των καταληψεων, των καταναγκαστικων-εκβιαστικων απεργιων..

Ετσι η πρωτοφανής, «δημοκρατική» καταστασις που βιώνουμε, παραμένει χωρίς παγκόσμιο προηγουμενο.

Εκτος του κοινοβουλίου έχουμε εν παρατάξει αφ' ενός μεν τους ροπαλοφόρους με τα ερυθρά σημαιακια και το λογότυπο του ΚΚΕ ετοίμους να κλείσουν δρόμους , πρόθυμους να γκρεμίσουν «ειρηνικά», τα αγάλματα και τις προτομές «εχθρών του λαού» που εκφράζει το- αυξηθεν- μονοψήφιο ποσοστό του κόμματος των.

Κατακοκκινους κουεδες με σφυρια και δραπανια, ντουντουκες και μακρυα δερματινα πανοφωρια, διοργανωτες και παρατρεχαμενους σε κάθε καταστρεπτικη πορεια σε κάθε αποκλεισμο σε κάθε διαδηλωσι σε κάθε αρνησι της Δημοκρατιας.
Αφ' ετέρου δε κουκουλοφορους εξοπλισμένους με σακίδια πολεμικού υλικού, που η αστυνομία εξακριβώνει την προελευσι των επανειλημμένως από την «ροζ» αριστερά.
Ταυτοχρόνως εντός του κοινοβουλίου, έχουμε «φυσική» εκπροσωπησι των κομμάτων αυτών - με ο,τι αυτό συνεπάγεται για τους φορολογουμένους - χωρίς όμως ουδενα σεβασμό για την Δημοκρατία και την νομιμότητα.

Εφ' οσον, είτε εντός είτε εκτός του κοινοβουλίου, υπάρχει η ολοκληρωτική άρνησις του διαλόγου εκ μέρους αυτών των «προοδευτικών» κομμάτων, τα οποία, συνεπή προς την δογματική μονομέρεια και την νοητική αγκυλωσι που έχουν θεληματικώς υποστη , επιλέγουν - ελλείψει πειστικών επιχειρημάτων – την προσφιλή διαχρονικως προς αυτούς, πειθώ της βίας.

Εγκαλουντα, εφ'οσον απερριψαν εκ προοιμίου την μοναδική δημοκρατική οδό, εκείνη του διαλόγου, τον λαόν τους εις «πολεμον» κατά ανύπαρκτων φανταστικών εχθρών.

Το με ΚΚΕ για «... λαϊκή συμμαχία και ανυπακοή .. για να γίνει νόμος το δίκιο του εργάτη..και διότι δεν υπάρχουν περιθώρια διαλόγου, αλλά μόνο όξυνση της ταξικής πάλης.». Το δε του ΣΥΝ για να δωσει απαντησι «στην πλατειες και τους δρομους».
Ο Ελευθέριος Σταυριδης πρώην βουλευτής και γενικός γραμματεύς του ΚΚΕ περιγράφει καλλιτερον παντος άλλου την συμπεριφορά των κομμουνιστών στο κοινοβουλευτικό καθεστώς.

Αντιγράφω απο το βιβλιο του «Τα Παρασκηνια του ΚΚΕ» ( 1η εκδοσις το 1953, επανεκδοσις απο τις εκδοσεις Ελευθερη Σκεψι 1988, σελις 398). «.. οι κομμουνισται βουλευται εισερχονται κατ' αρχην εις τα αστικα κοινοβούλια δια να καμουν ''επαναστατικην δουλειαν'' και τετοια δουλεια ειναι το να χαλασουν να παρεμποδισουν να γινη απο τους αλλους τιποτα το δημιουργικον.

Το εντος αυτης εργον των ειναι κατ' αρχην αρνητικον και διαλυτικον.

Αυτο ειναι το πρωτευον εργον των.

Και οταν ακομη φωναζουν να γινη κατι υπερ της εργατικής ταξεως ή υπερ των αγροτων υπερθεματιζουν, ζητουν περισσοτερα απ όσα ζητουν αι ιδιαι αι μαζαι, αφ' ενος μεν για να τας εξωθησουν να ζητούν περισσοτερα, αφ' ετερου δεν να καταστη δυσχερεστερον να ικανοποιηθούν οι απαιτησεις των μαζών , ωστε να μην ικανοποιηθουν δια να γινη επειτα εκμεταλλευσις επαναστατικη της μη ικανοποιήσεως..»
Διερωτώμεθα.

Πότε κρίνουν, Τι τελος παντων περιμενουν, Κυβερνησις ,αξιωματική αντιπολίτευσις, οι βουλευταί μας, ώστε με ειλικρίνεια, χωρίς στρουθοκαμηλισμό και ακατανόητη-πλην όμως εγκληματική- ανοχή να καταδικάσουν, εντός και εκτός της βουλής εις επήκοον όλων, τα κομμουνιστικά κόμματα που βαπτιζονται δημοκρατικα και προοδευτικα απορριπτοντας τον διαλογο.
Που επιμενουν αυτά τα ολοκληρωτικα καθυστερημενα μονομερη και αντεθνικα κομματα, να αγνοούν, ότι τα δικαιώματα κάθε λαού και των εκπροσώπων του περιορίζονται μέσα στα όρια του δικαίου.

Οτι η αρνησις στο διάλογο είναι τουλάχιστον συνώνυμος της βαρβαροτητας, τόσον αναντιστοιχη και αντιφατική προς την έννοια της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας και της πολιτισμένης κοινωνίας των ελευθέρων πολιτών.
ΙΑΣΩΝ