Σάββατο 28 Φεβρουαρίου 2009

Ο ΤΡΑΪΑΝΟΥ ΓΡΑΦΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ







Η νέα τρομοκρατίακαι οι σύγχρονοι εκφραστές της.
Ποιοι επωφελούνται από αυτήν;



Εκτός από τους ρομαντικούς, που "βλέπουν" ό,τι τους αρέσει και τους αφελείς, που δεν "βλέπουν" τίποτε, όλοι οι υπόλοιποι είναι αδικαιολόγητοι, όταν δεν "βλέπουν" αυτά τα οποία πραγματικά συμβαίνουν. Ένα φαινόμενο, το οποίο πρέπει οπωσδήποτε να το "δουν" σήμερα οι Έλληνες και να το ερμηνεύσουν στην πραγματική του βάση είναι και η τρομοκρατία. Από την τρομοκρατία, όπως αυτή "εκφράζεται" σήμερα —υποτίθεται στο όνομα των συμφερόντων τους—, ζημιώνονται και πρέπει να καταλάβουν ποιοι "κερδίζουν" από αυτήν.
Η τρομοκρατία, όπως την αντιλαμβάνεται κάποιος, που διαβάζει τους όρους από τα λεξικά και νομίζει ότι αποτελεί μια βίαιη "έκφραση" της κοινωνικής αντίδρασης, δεν υπάρχει. Η τρομοκρατία ήταν και εξακολουθεί να είναι το πολυτιμότερο "εργαλείο" της εξουσίας. Τα τρομερά της πλεονεκτήματα την κάνουν έναν ακαταμάχητο πειρασμό για τους εξουσιαστές. Ποια είναι αυτά τα πλεονεκτήματα; Η άγνωστη ταυτότητα των τρομοκρατών και το γεγονός ότι αυτόκλητα αναλαμβάνουν να εκφράσουν την κοινωνία ή ένα μέρος της κοινωνίας και να δράσουν στο όνομα αυτής. Όταν όμως υπάρχει δράση υπάρχουν και λάθη. Όταν αυτοί οι οποίοι κάνουν τα λάθη είναι ταυτόχρονα και άγνωστοι, μπορούμε να υποψιαστούμε τι συμβαίνει.

Δεν χρειάζεται να είναι κάποιους ιδιαίτερα ευφυής, για να καταλάβει ότι η ίδια η εξουσία βάζει δικούς της ανθρώπους να "αντιπροσωπεύσουν" την κοινωνική αντίδραση, για να τους βάλει να κάνουν "λάθη". "Λάθη", τα οποία στη συνέχεια η ίδια θα εκμεταλλευτεί, για να εξασφαλίσει το οποιοδήποτε "άλλοθι" της χρειάζεται. Άλλοθι σε όλα τα επίπεδα. Είτε αυτά αφορούν τη διεθνή πολιτική των ιμπεριαλιστών είτε την εσωτερική πολιτική των εξουσιαστών των κρατών. Με άλλοθι την "τρομοκρατία" επιτίθονται σε ανεξάρτητα κράτη. Με άλλοθι την "τρομοκρατία" επιτίθονται στα δικαίωματα των πολιτών. Ελάχιστο το κόστος σε σχέση με το κέρδος. Με μερικά θύματα εξασφαλίζεις νόμιμη επέμβαση σε ξένα κράτη. Με μερικές σπασμένες "τζαμαρίες" βάζεις στον "γύψο" της καταστολής έναν ολόκληρο λαό.

Απλά πράγματα. Η εξουσία έχει το μαχαίρι και η ίδια έχει και το καρπούζι. Η εξουσία έχει μυστικούς προβοκάτορες, οι οποίοι μπορούν να τοποθετούν βόμβες και η ίδια έχει τους μηχανισμούς, που "ψάχνουν" τους τρομοκράτες. Κάνει ό,τι θέλει και το αποδίδει όπου θέλει. Ποιος θα την ελέγξει; Η εξουσία έχει τον έλεγχο της "φάμπρικας", που λέγεται "τρομοκρατία" και τη λειτουργεί όπως θέλει όποτε την βολεύει. Ο οπλισμένος φύλακας των "προβάτων", που, κάθε φορά που αμφισβητείται, αρκεί να σφάξει μερικά από αυτά, για να προκαλέσει τον τρόμο των υπολοίπων, τα οποία τον νομιμοποιούν και βέβαια τον μονιμοποιούν στη θέση του.

Σε αυτές τις πανομοιότυπες πρακτικές μόνον τα πρόσωπα που ενσαρκώνουν τους ρόλους αλλάζουν. Όταν ο "φύλακας" είναι οι Πλανητάρχες, τα "πρόβατα" είναι τα κράτη. Όταν ο "φύλακας" είναι ο τοπικός κομματάρχης, τα "πρόβατα" είναι οι πολίτες. Κάθε φορά που οι Αμερικανοί βρίσκονται σε αδιέξοδο, η "Αλ Κάιντα" τους διευκολύνει. Κάθε φορά που χρειάζονται επιχειρήματα, η "Αλ Κάιντα" τους τα παρέχει. Πάντα κάνει τα "λάθη" που ευνοούν τους αντιπάλους της και όχι αυτούς που θεωρητικά αντιπροσωπεύει. Κατά "σύμπτωση" κάνει πάντα αυτό που δεν πρέπει, τη στιγμή που δεν πρέπει. Εξαιρετικά "ζημιάρα" και αφελής οργάνωση, όπως ήταν κάποτε και η δική μας "17 Νοέμβρη".
Το σύνολο της πολιτικής της Νέας Τάξης "περνάει" μέσω της τρομοκρατίας. Αν θέλεις για παράδειγμα να επιτεθείς στο Ιράκ και οι πολίτες σου το αρνούνται, τους "πείθεις" με την τρομοκρατία. Βάζεις ο ίδιος μερικές βόμβες να σκοτώσουν αθώους πολίτες και ο κόσμος —που θα συγκλονιστεί— θα συναινέσει με την πολεμική επιχείρηση που έχεις προσχεδιάσει εναντίον αυτών στους οποίους αποδίδεις με "χαλκευμένα" στοιχεία την τρομοκρατική δράση. Το ίδιο γίνεται και στα χαμηλότερα επίπεδα. Αν θέλεις για παράδειγμα να επιβάλεις ως πρωθυπουργό έναν αντιπαθή πολιτικό μιας αντιπαθούς πολιτικής οικογένειας, πηγαίνεις και σκοτώνεις έναν συγγενή του, ώστε να του δώσεις το δικαίωμα να στήσει μια "παράσταση" θρήνου, που θα του αποφέρει συμπάθεια. Ο κόσμος λυπάται τα θύματα και τα βοηθάει. Όταν αυτά τα θύματα είναι πολιτικοί, τα βοηθάει, ψηφίζοντάς τα.

Πρέπει δηλαδή να είναι "τυφλός" κάποιος, για να μην καταλαβαίνει τι συμβαίνει με την τρομοκρατία. Εκεί όπου χρειάζεται περισσότερη γνώση είναι να καταλάβεις τι ακριβώς επιδιώκεται κάθε φορά από την τρομοκρατική δράση. Να καταλάβεις ποιος είναι ο επιδιωκόμενος πολιτικός στόχος, που αναζητάται από μια συγκεκριμένη τρομοκρατική πρακτική. Ανάλογα δηλαδή με τον μεταβλητό "στόχο", υπάρχει και μεταβλητή "τρομοκρατική" πρακτική. Άλλον "στόχο" αναζητάς όταν επιχειρείς "τυφλά" μαζικά χτυπήματα και άλλον "στόχο" αναζητάς όταν επιχειρείς προσωποποιημένα "χειρουργικά" χτυπήματα.


Ο πολιτικός "στόχος", δηλαδή, και ο τρομοκρατικός "τρόπος" πηγαίνουν πάντα μαζί. Αυτά τα δύο δεδομένα συνδέονται άμεσα. Τόσο άμεσα, που, αν γνωρίζεις τον "στόχο", μπορείς να "προφητεύσεις" το μελλοντικό "λάθος" της τρομοκρατίας και αν γνωρίζεις μόνον το "λάθος" της τρομοκρατίας, μπορείς να μαντέψεις τον προεπιλεγμένο "στόχο".


Σήμερα, για παράδειγμα, γίνεται λόγος για την αλλαγή της τρομοκρατικής δράσης στην Ελλάδα. Ειδικοί και μη προσπαθούν να καταλάβουν τι συμβαίνει. Ό,τι κι αν πουν, είναι λάθος. Γιατί; Διότι εξετάζουν τα πράγματα από λανθασμένη βάση. Τα εξετάζουν με βάση την ορολογία των λεξικών και όχι με βάση τη δυναμική των συμφερόντων, όσων μπορούν να εμπλέκονται σ' αυτήν. Προσπαθούν μέσα από την κοινωνική λειτουργία να "ερμηνεύσουν" την υποτιθέμενη "αντίδρασή" της. Προσπαθούν τη συγκεκριμένη κοινωνική προβληματικότητα να την "προβάλουν" πάνω στη συγκεκριμένη μορφή αντίδρασης. Αυτό θα ήταν σωστό, μόνον αν υπήρχε η τρομοκρατία στη μορφή την οποία περιγράφουν τα λεξικά. Θα ήταν σωστό μόνον αν η τρομοκρατία εξέφραζε πραγματικά την αντίδραση της κοινωνίας.


Αυτό όμως δεν συμβαίνει. Δεν συμβαίνει ποτέ. Η τρομοκρατία είναι "εργαλείο" της εξουσίας. Ούτε καν οι λαϊκές επαναστάσεις ξεκίνησαν με την τρομοκρατία. Οι επαναστάτες, όταν έγιναν εξουσία, χρησιμοποίησαν την τρομοκρατία, για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους, εκμεταλλευόμενοι το περιβάλλον της βίας στο οποίο ήταν εξοικειωμένοι. Η τρομοκρατική δράση δηλαδή στην Ελλάδα άλλαξε μορφή, όχι γιατί έγιναν πιο πιεστικά τα κοινωνικά προβλήματα, αλλά γιατί άλλαξαν οι στόχοι των εξουσιαστών. Οι στόχοι τόσο των εξουσιαστών που μας κυβερνάνε όσο και των ξένων αφεντικών τους. Κάποτε μπορεί να τους αρκούσε να "διαλέγουν" μέσω της τρομοκρατίας τους πολιτικούς που θα μας κυβερνήσουν, ενώ σήμερα αυτό δεν τους αρκεί. Σήμερα επιδιώκουν άλλα πράγματα και η απλή επιλογή των προσώπων που κυβερνούν τη χώρα δεν τους αρκεί πλέον.


Άρα επανερχόμαστε σ' αυτό το οποίο είπαμε παραπάνω. Στην άμεση σύνδεση μεταξύ πολιτικού "στόχου" και τρομοκρατικού "λάθους". Άποψή μας δημοσιοποιημένη εδώ και μερικά χρόνια είναι ότι οι ξένοι επιθυμούν να αποσταθεροποιήσουν το ελληνικό κράτος, ώστε να επιχειρήσουν άμεση στρατιωτική επέμβαση εις βάρος του. Αυτή ήταν η άποψή μας για τον "στόχο" τους και άρα μπορούσαμε να "μαντέψουμε" από τότε αυτό το οποίο στη συνέχεια θα εμφανιζόταν ως νέα τρομοκρατία, εκφρασμένη από τον "Επαναστατικό Αγώνα". Μπορούσαμε από τότε να "μαντέψουμε" την "εξάρθρωση" της 17 Νοέμβρη. Αυτήν την άποψη περί των νέων αναγκών των ιμπεριαλιστών δεν μπορούσαμε να την αποδείξουμε με στοιχεία και άρα δεν μπορούσαμε να "σιγουρέψουμε" την προφητεία μας. Σήμερα, βλέποντας τη "λανθασμένη" δράση της τρομοκρατίας, μπορούμε ν' αποδείξουμε τον πολιτικό "στόχο" αυτών που τη μεθοδεύουν.


Στόχος τους είναι η αποσταθεροποίηση του ελληνικού κράτους. Η Ελλάδα αυτήν τη στιγμή βρίσκεται στο "στόχαστρό" τους. Αυτό είναι κάτι το οποίο αποδεικνύεται ακόμα και από τα δευτερεύοντα. Αποδεικνύεται από τη συμπεριφορά των διεθνών ΜΜΕ, τα οποία ελέγχουν οι ίδιοι. Οτιδήποτε αφορά την τρομοκρατία στην Ελλάδα, κάνει τον γύρο του κόσμου μέσα σε ελάχιστα λεπτά. Σε έναν κόσμο, όπου η βία "βασιλεύει", κάνουν πρώτο θέμα τους ακόμα και τα πιο ασήμαντα γεγονότα που αφορούν την Ελλάδα. Πρέπει να κατεδαφιστεί το μισό Τελ Αβίβ, για να γίνει πιο σημαντική είδηση από μια σπασμένη τζαμαρία στην Αθήνα.


"Συγκλονίστηκαν" οι δημοσιογράφοι των ΗΠΑ από την αστυνομική βία στην Ελλάδα —που κορυφώθηκε με τη δολοφονία του Αλέξη—, τη στιγμή που στις ΗΠΑ κάθε χρόνο θάβουν χιλιάδες θύματα της αστυνομικής βίας και μάλιστα με ρατσιστικό υπόβαθρο. "Συγκλονίστηκαν" οι Βρετανοί δημοσιογράφοι από το ίδιο γεγονός, παρ' όλο που οι δικοί τους αστυνομικοί προτιμούν πρώτα να πυροβολούν στα μετρό και μετά να κάνουν εξακρίβωση στοιχείων. Συγκλονίστηκαν και οι Εβραίοι, όπου στο Ισραήλ αστυνομικό περιστατικό με θύματα κάτω από μια ντουζίνα θύματα δεν καταγράφεται καν ως συμβάν.


Αυτά τα προσωπικά "αισθήματα" των "ευαίσθητων" δημοσιογράφων, τα οποία μεταφέρονται στο παγκόσμιο κοινό, στη συνέχεια τα μετατρέπουν σε εφαρμοσμένη κρατική πολιτική. Κάνουν δηλαδή αυτό το οποίο περιγράψαμε πιο πάνω. Εκμεταλλεύονται την τρομοκρατία, για να εξασφαλίσουν "άλλοθι" για μελλοντικές δράσεις. Εκδίδουν ταξιδιωτικές οδηγίες εις βάρος της Ελλάδας, με στόχο να την παρουσιάσουν στο ίδιο κοινό σαν ένα κράτος περίπου όπως το Ιράκ. Επιχειρούν να παρουσιάσουν την Αθήνα σαν μια νέα Βαγδάτη. Ένα κράτος, το οποίο έχει προφανώς την ανάγκη της "βοήθειάς" τους. Ποιοι; Οι Αμερικανοί, που υπάρχουν περιοχές μέσα στα αστικά τους κέντρα, όπου ούτε με στρατιωτική υποστήριξη δεν μπορείς να έχεις πρόσβαση. Οι Βρετανοί, που έχουν μέσα στην κοινωνία τους έναν ένοπλο IRA. Οι Εβραίοι, που, όταν βγαίνεις για καφέ στο Ισραήλ, δεν γνωρίζεις πότε θα γυρίσεις σπίτι σου "δημοσία δαπάνη".


Όλα αυτά δεν είναι τυχαία. Δεν μπορεί, την ώρα που αυτοί έχουν ανάγκη να παρουσιάσουν την Ελλάδα με αυτόν τον τρόπο, κάποιοι "αυθόρμητοι" Έλληνες "επαναστάτες" να τους βοηθούν "εν αγνοία" τους με τα "λάθη" τους. Όλα αυτά αποκαλύπτουν ότι υπάρχει άμεση σύνδεση μεταξύ του "στόχου" των ιμπεριαλιστών και των "λαθών" των "ρομαντικών" τρομοκρατών. Άρα; Άρα υπάρχει συντονισμένη δράση μεταξύ των "Ελλήνων" τρομοκρατών και των "ευαίσθητων" ιμπεριαλιστών.


Κοινά αφεντικά έχουν οι "ευαίσθητοι" ξένοι δημοσιογράφοι, που παρουσιάζουν την Ελλάδα σαν "Ιράκ" και οι "αδίστακτοι" Έλληνες τρομοκράτες. Πώς διαφορετικά μπορεί να εξηγηθεί η "σύμπτωση" μεταξύ των επιδιώξεων των ξένων και των "λαθών" των ντόπιων τρομοκρατών; Τώρα, δηλαδή, που οι ιμπεριαλιστές θέλουν να εξασφαλίσουν "άλλοθι" για επέμβαση στην Ελλάδα, τώρα βρέθηκαν οι Έλληνες τρομοκράτες, οι οποίοι ακολουθούν την επιθυμητή μόνον για τους ιμπεριαλιστές τρομοκρατική πρακτική;


Τα πρόσφατα δηλαδή "Δεκεμβριανά" δεν είναι απλά αυτό το οποίο φαίνεται. Δεν ήταν καμία αντίδραση καμίας νέας γενιάς. Η νέα γενιά ήταν ο κομπάρσος σε μια καλοστημένη παράσταση χαφιέδων, πρακτόρων και δολοφόνων. Το "φόντο", για να βγουν "καλά" τηλεοπτικά πλάνα. Ξένοι "στήθηκαν" στην Αθήνα με τις κάμερες, πολύ πριν ξεκινήσει η "παράσταση" των συναδέρφων τους. Ξένοι "έπαιζαν" και ξένοι κινηματογραφούσαν μια "υπερπαραγωγή", που γυρίστηκε στην Ελλάδα με Έλληνες συμπρωταγωνιστές. Ο Θεός μας βοήθησε και δεν καταστραφήκαμε μέσα σ' αυτήν την "παράσταση". Δεν παρασύρθηκε ο κόσμος στις μεθοδεύσεις τους και η "παράσταση" έληξε άδοξα για τους συντελεστές της.


Αυτή η τύχη όμως δεν μπορεί να φέρει μόνιμα αποτελέσματα. Για όσο διάστημα είναι μόνιμο το "ενδιαφέρον" των ιμπεριαλιστών να αποσταθεροποιήσουν τη χώρα, το ίδιο μόνιμη πρέπει να είναι και η άμυνα του ελληνικού λαού. Δεν μπορεί να στηρίζεσαι μόνιμα στην τύχη. Αυτή κάποτε τελειώνει και τότε τα πράγματα θα είναι δύσκολα. Το βασικό λοιπόν είναι να γνωρίζουν οι πάντες ποιοι είναι οι στόχοι των ιμπεριαλιστών, ώστε να μην τους υποβοηθούν με τις πράξεις τους. Αυτή είναι η καλύτερη άμυνα, γιατί οι ιμπεριαλιστές δεν μπορούν να πετύχουν τίποτε χωρίς τη "βοήθεια" του λαού. Αν ο λαός δεν παρασυρθεί σε εσφαλμένες ενέργειες, δεν μπορούν να κάνουν επέμβαση.


Αυτές τις εσφαλμένες ενέργειες του λαού αναζητούν και μέχρι να τις επιτύχουν θα συνεχίσουν τις προσπάθειές τους. Θα προσπαθούν με προβοκατόρικες ενέργειες μέχρι να καταφέρουν το ζητούμενο, που είναι η αποσταθεροποίηση του κράτους. Θα συνεχίσουν, μέχρι να εκθέσουν την αστυνομία σε βαθμό που να την κάνουν να δηλώσει αδυναμία να ελέγξει την κατάσταση και ν' "αναγκάσουν" το κράτος να αναζητήσει τη "βοήθεια" των ξένων. Απλά, για να γίνει αυτό ευκολότερα, θα πρέπει να εξασφαλίσουν το ανάλογο "άλλοθι" και στους λακέδες τους που μας κυβερνάνε και αυτό σημαίνει ότι θα επιδιώξουν να εμπλέξουν σ' αυτήν την κατάσταση και τον λαό.


Τα πράγματα είναι εξόχως επικίνδυνα, γιατί τα μεγέθη, τα οποία επιθυμούν να "κινήσουν" μέσω της νέας τρομοκρατικής δράσης, είναι τεράστια. Για να εμπλακεί ο λαός στις μεθοδεύσεις τους, απαιτείται η τρομοκρατική προβοκάτσια να είναι ιδιαίτερα αιματηρή και εις βάρος του, ώστε ν' αναγκαστεί ο ίδιος να "καλέσει" τους ξένους για "βοήθεια". Να αναγκαστεί ο ίδιος να δώσει την "άδεια" στην πολιτική ηγεσία, προκειμένου να σταματήσει η "αιμορραγία", την οποία η "εκτεθειμένη" αστυνομία θα αδυνατεί να σταματήσει.


Τώρα φαίνεται και ο λόγος που διέλυσαν την "αγαπημένη" τους 17 Νοέμβρη. Δεν τους συμφέρει μια τέτοιου τύπου οργάνωση υπό τις παρούσες συνθήκες. Αυτή η οργάνωση τους συνέφερε όταν υπήρχαν άλλα δεδομένα. Όταν προσπαθούσαν να διχάσουν τον λαό με ιδεολογικά κριτήρια, για να τον "μαντρώσουν" στα κομματικά μαγαζιά. Προκειμένου λοιπόν αυτή η οργάνωση να έχει μια απήχηση στον κόσμο και να "δικαιολογεί" την ύπαρξή της, αφέθηκε να "χτυπάει" το σύστημα σε όλο του το "ύψος". Πρόβλημα δεν υπήρχε σ' αυτήν την επιλογή, γιατί ήθελαν "κάθετο" διαχωρισμό του ελληνικού λαού. Χτυπούσαν ένα "μέρος" του κράτους, για να δώσουν πόντους στο άλλο "μέρος", το οποίο επιδοτούνταν.


Αυτό έχει την εξής απλή πρακτική αξία. Προκειμένου να διχάσουν την κοινωνία, αφήνονταν οι τρομοκράτες να επιχειρηματολογούν με βάση μια συγκεκριμένη λογική. Τη λογική του διχασμού στο "εμείς" και "εσείς". "Εμείς" οι προοδευτικοί και "εσείς" οι συντηρητικοί. Η τρομοκρατία σ' εκείνη την περίπτωση, εξαιτίας των "λαθών" της, στήριζε το παιχνίδι του δικομματισμού σε όλο του το εύρος. Τα επιχειρήματά τους ήταν σωστά από την πλευρά αυτού που αντιδρά εναντίον της εξουσίας, αλλά ακίνδυνα για το σύστημα, γιατί μπορούσε να τα "αποσβένει". Οι ορθές κατά βάση "καταγγελίες" της τρομοκρατίας αποδίδονταν στους "άλλους". Αποδίδονταν στους πολιτικούς των "άλλων". Αποδίδονταν στους δικαστικούς των "άλλων". Αποδίδονταν στους οικονομικούς παράγοντες των "άλλων". Αποδίδονταν στους υπηρεσιακούς παράγοντες των "άλλων".


Η τρομοκρατία ήταν πολύ "σοβαρή" υπόθεση, εφόσον στην πραγματικότητα "διόριζε" μέχρι και τους ηγέτες αυτής της χώρας. Η "τρομοκρατία" έκανε πρωθυπουργό τον Ανδρέα, όταν με τον φόνο του Πέτρου εξαγρίωσε την αστυνομία και αλλάζοντας τη συμπεριφορά της του έδωσε το "δικαίωμα" να φωνάζει …"ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά". Η "τρομοκρατία" έκανε πρωθυπουργό τον Μητσοτάκη, όταν για το σκάνδαλο του Κοσκωτά το μισό ΠΑΣΟΚ ήταν στο εδώλιο και αυτή πήγε και δολοφόνησε τον "νεοδημοκράτη" Μπακογιάννη. Οι στόχοι της και τα θύματα εκείνης της τρομοκρατίας ανήκαν πάντα στο δυναμικό του συστήματος και δεν αφορούσαν τον λαό. Κάποιοι υψηλά ιστάμενοι θυσιάζονταν, για να "προκόψει" το υπόλοιπο σινάφι.


Σ' αυτό το επίπεδο της τρομοκρατίας η αστυνομία δεν έπαιζε ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο. Με την τρομοκρατία κάποιοι διαμόρφωναν το εσωτερικό περιβάλλον της πολιτικής εξουσίας και η αστυνομία δεν ήταν σημαντικός παράγοντας. Η αστυνομία ήταν "καλή" μόνον για να δίνει αγωνιστικά "ένσημα" σε κάποιους συνδικαλιστές του δρόμου. Με τα κλομπ έδιναν καμιά προαγωγή "αγωνιστή" δημοσίου υπαλλήλου και καμιά "υποθήκη" για πολιτική καριέρα κάποιου καραγκιόζη της ΓΣΕΕ.


Η τρομοκρατία είχε αναγκαστικά ιδεολογικό "υπόβαθρο" γιατί ο διχασμός του κομματισμού, τον οποίο επεδίωκαν τα αφεντικά της, στηριζόταν σε ένα ανάλογο υπόβαθρο. Ακριβώς, επειδή είχε ως στόχο να λειτουργεί "καθοδηγητικά" για τον λαό, γινόταν προσπάθεια να μην τον θίγει και να μην τον τρομάζει. Να μην τον εμπλέκει στο κόστος της και τον ωθεί σε συσπειρωτικές αντιδράσεις, ώστε να σχηματίσει "μέτωπο" εναντίον της. Να μην τον αναγκάζει να πιέζει συνολικά την ηγεσία να λύσει το πρόβλημα της τρομοκρατίας.


Στόχος αυτής της τρομοκρατικής πρακτικής ήταν να παρασυρθεί μέρος του λαού στην επιχειρηματολογία της και άρα στη λογική του δικομματισμού. Επιδίωξή τους ήταν να υπάρχει κάποια μερίδα πολιτών, που έβλεπε ιδεολογικά και άρα κομματικά "κέρδη" από τη δράση της και κάποια άλλη "ζημιά". Με αυτόν τον τρόπο μπορούσαν να "κατευθύνουν" την κοινωνία όπου τους βόλευε. Χτυπούσαν το "σαμάρι" από την πλευρά που τους βόλευε την κάθε στιγμή για να "στρίβουν" το "γομάρι", αλλά ποτέ δεν χτυπούσαν το ίδιο το "γομάρι". Γι' αυτόν τον λόγο τα χτυπήματά της ήταν "χειρουργικά". Ένα λάθος, όπως αυτό με τον θάνατο του πολίτη Αξαρλιάν, ήταν αρκετό, για να της προκαλέσει μεγάλη ζημιά, εφόσον απειλούσε τη "συμπάθεια" ή έστω την ανοχή του λαού.


Σήμερα, που το σύστημα είναι ενιαίο και οι κλέφτες ανήκουν εξίσου σε όλους τους πολιτικούς χώρους, είναι ανεπιθύμητη μια τρομοκρατική οργάνωση, η οποία επιχειρηματολογεί για τους λόγους και τις αιτίες των χτυπημάτων της. Είναι ανεπιθύμητη μια οργάνωση, που επιλέγει "υψηλούς" στόχους. Είναι ανεπιθύμητη, γιατί δεν μπορεί να διαχωρίσει την ενιαία πλέον κορυφή του συστήματος και να ξεχωρίσει τους "καλούς" από τους "κακούς". Δεν μπορεί να προσποιηθεί ότι με τις πράξεις της τιμωρεί τους "κακούς", ευνοώντας τους "καλούς" "ομοϊδεάτες" της. Δεν μπορεί να αποδώσει τα "εγκλήματα" σε κάποια συγκεκριμένη ιδεολογική "προτίμηση" των εγκληματιών. Η εξουσία σήμερα είναι ενιαία και οτιδήποτε τη θίγει, τη θίγει στο σύνολό της.


Είναι ανεπιθύμητη η 17 Νοέμβρη σήμερα και ακόμα πιο ανεπιθύμητα είναι τα επιχειρήματα που έχει αφήσει πίσω της από τις διάσημες πλέον προκηρύξεις της. Αυτές τις προκηρύξεις σήμερα τις τρέμουν. Γιατί; Διότι η αλήθειά τους δεν μπορεί να μπει στον "μύλο" της ιδεολογικής μισαλλοδοξίας και να εξουδετερωθεί, προσφέροντας κέρδη για το σύστημα. Οι αλήθειες τώρα είναι επικίνδυνες. "Στοχοποιούν" ανθρώπους "πάνω" από την αστυνομία. "Στοχοποιούν" με πραγματικά επιχειρήματα πολιτικούς και δικαστικούς παράγοντες, για λόγους οι οποίοι σήμερα είναι πιο επίκαιροι από ποτέ. Η 17 Νοέμβρη στοχοποιούσε διαπλεκόμενους μεγαλοεπιχειρηματίες —και άρα έδινε τον ορισμό της διαπλοκής— όταν ο κόσμος δεν γνώριζε τη διαπλοκή. Στοχοποιούσε πολιτικούς ως υπαλλήλους οικονομικών συμφερόντων, όταν ο κόσμος δεν γνώριζε τα "κόμματα" των μεγαλοεπιχειρηματιών. Στοχοποιούσε διεφθαρμένους δικαστικούς, όταν ο κόσμος δεν γνώριζε για τα "παραδικαστικά" κυκλώματα.


Αν τότε η οργάνωση έπρεπε να "ψάξει" στοιχεία, ώστε ανάμεσα οικονομικούς και πολιτικούς μεγαλοπαράγοντες του συστήματος να επιλέξει κάποιον διεφθαρμένο για να τον "πυροβολήσει", σήμερα δεν χρειάζεται καν να ψάξει. Με "κλήρωση" να πυροβολεί κάποιος εναντίον των σημερινών μεγαλοεπιχειρηματιών ή των ανώτατων κρατικών λειτουργών, δύσκολα θα πετύχει κάποιον αθώο. Τα επιχειρήματα όμως μένουν και οι στόχοι είναι πολλοί και αυτό τρομοκρατεί το σύστημα. Γι' αυτόν τον λόγο έκλεισαν τον "φάκελο" 17 Νοέμβρη άρον-άρον. Γι' αυτόν τον λόγο θέλουν να παραμείνουν στη λήθη τα "επιχειρήματά" της. Γι' αυτόν τον λόγο έκλεισαν στη φυλακή εκείνους τους απίθανους αγράμματους σαν συγγραφείς εκείνων των πραγματικά πολύπλοκων κειμένων.


Η σημερινή τρομοκρατία έχει διαφορετικούς στόχους. Στόχος της σήμερα είναι ο ίδιος ο λαός. Δεν έχουν ιδεολογία, γιατί έχουν αλλάξει τα κοινωνικά δεδομένα και η ιδεολογία είναι επικίνδυνη για τους ιδιοκτήτες των τρομοκρατικών "οργανώσεων" και άρα για τους εξουσιαστές. Η ιδεολογία δεν μπορεί να λειτουργήσει με τον "κάθετο" τρόπο. Η ιδεολογία μπορεί να διχάσει "οριζόντια" πλέον τον λαό. Ένας τέτοιος διχασμός είναι επικίνδυνος για το σύστημα, γιατί μπορεί να απομονώσει τους διεφθαρμένους εξουσιαστές από τον λαό και άρα να τους στοχοποιήσει. Γι' αυτόν τον λόγο επέλεξαν τη γυμνή ιδεολογικά τυφλή τρομοκρατία. Την τρομοκρατία, που θα εμπλέκει στο κόστος της και τον λαό. Την τρομοκρατία, που θα κοστίζει σε αίμα απλών πολιτών.


Ποιος είναι ο στόχος αυτής της τρομοκρατίας; Η δημιουργία συνθηκών "βάλτου", που θα σπρώξει τον λαό στα "χέρια" των εξουσιαστών. Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Η τρομοκρατία θέλει να εμπλακεί σε απευθείας σύγκρουση με την αστυνομία, για να παραστήσουν τα "βουβάλια" αυτού του "βάλτου". Όταν όμως συγκρούονται τα "βουβάλια", την πληρώνουν τα "βατράχια". Αυτό είναι το ζητούμενο. Από αυτήν τη σύγκρουση να επιβαρύνεται ο λαός. Κάθε φορά που θα ενεργεί η τρομοκρατία, να υπάρχει κόστος για τον λαό σε αίμα και σε φόβο. Κάθε φορά που θα αντιδρά η αστυνομία, να έχει κόστος για τον λαό σε βία και επίσης σε φόβο.


Αν αυτά τα "βουβάλια" με τη δραστηριότητά τους επιβαρύνουν την καθημερινότητα του πολίτη, τον "σπρώχνουν" προς τα χέρια της εξουσίας. Προς τα "χέρια" αυτών, που η κοινωνία σήμερα αμφισβητεί. Προς τα "χέρια" των ανίκανων πολιτικών, που μπορούν να της υποσχεθούν ασφάλεια από την τρομοκρατία και ηπιότητα από την αντίδραση της αστυνομίας. Προς τα "χέρια" των διεφθαρμένων δικαστικών, που μπορούν να της υποσχεθούν σκληρή τιμωρία των παραβατών του νόμου απ' όποια πλευρά κι αν αυτοί προέρχονται. Οι διεφθαρμένοι και οι κλέφτες θα μπορούν έτσι να επανεμφανιστούν ανάμεσα στον λαό σαν "συμπαραστάτες" και "κλαίοντες". Θα μπορούν να βγουν και να πουν ότι "όλοι μαζί ενωμένοι" θα νικήσουμε την τρομοκρατία. Να μετατρέψουν την τρομοκρατία σε μια "κολυμπήθρα του Σιλωάμ" και ν' αναλάβουν να ηγηθούν αυτής της κοινής προσπάθειας.


Αυτό είναι το ζητούμενο αυτής της νέας τρομοκρατίας. Χτυπούν με μανία το "γομάρι" για να του λείψει το "σαμάρι". Ματώνουν το "γομάρι", για να κάνουν πολύτιμο το "σαμάρι". Προσπαθούν να πανικοβάλουν το "γομάρι", για να καλέσει τον υπερατλαντικό "βοσκό" να το σώσει. Επιδίωξή τους είναι να "εγκλωβίσουν" τον λαό στην ομηρία αυτών που μπορούν να τον προστατεύσουν από το κόστος της τρομοκρατίας και είναι οι ίδιοι οι εξουσιαστές. Ταυτόχρονα, στο επίπεδο των εντυπώσεων αυτή η τρομοκρατία προσπαθεί να "πείσει" τον λαό ότι η εξουσία είναι μόνον αυτό που βλέπουν οι ίδιοι. Ότι η "κακή" εξουσία είναι μόνον η αστυνομία. Η υπόλοιπη εξουσία είναι προφανώς "καλή". Προσπαθούν να τον πείσουν να βλέπει μέχρι εκεί που "φτάνει" η δική τους "ματιά".


Είναι θέμα χρόνου λοιπόν να περιμένουμε ένα χτύπημα μαζικό, για να πειστεί ο λαός ότι κινδυνεύει και ότι δεν μπορεί να τον προστατεύσει η αστυνομία, την οποία διαβάλλουν συστηματικά. Ένα χτύπημα, που θα κάνει τον λαό να βλέπει με συμπάθεια τόσο τους υπάρχοντες εξουσιαστές όσο και την "έξωθεν" αμερικανική "βοήθεια". Η πρόσφατη αποτυχημένη απόπειρα στα γραφεία της Citibank στην Κηφισιά ήταν πολύ "μελετημένη" επιλογή απ' όλες τις απόψεις. Γιατί; Διότι ήταν ένα χτύπημα κατά του λαού-"γομαριού" και ταυτόχρονα συνδεόταν με τις ΗΠΑ και άρα με τον "βοσκό" που μπορεί να μας "σώσει".


Ήταν πολύ μελετημένη επιλογή για δύο λόγους. Το χτύπημα θα ήταν μαζικό, αλλά θα γινόταν σε μια περιοχή-σύμβολο πλούτου της πρωτεύουσας. Δεν επιλέχθηκε μια φτωχή περιοχή, ώστε το μαζικό έγκλημα να εξαγριώσει τους άπειρους φτωχούς εναντίον των πλουσίων και άρα και εναντίον των εξουσιαστών. Ήταν ένα χτύπημα κατά του λαού, αλλά που δεν θα τον δίχαζε σε πλούσιους και φτωχούς. Ήταν ένα χτύπημα, το οποίο θα έδινε "μάρτυρες" στους πλούσιους και άρα και συμπάθειες. Θα τους έδινε το "άλλοθι" να καλέσουν σε βοήθεια τον αγαπημένο τους "βοσκό". Θα έπειθε τον κόσμο ότι ήταν εξαιρετικά ανασφαλής.


Αυτά τα συμπεράσματα ήταν το ζητούμενο και είναι βέβαιο ότι θα εξάγονταν πολύ εύκολα. Όταν κινδυνεύουν οι πλούσιοι, πόσο ασφαλείς μπορούν να αισθάνονται οι φτωχοί; Όταν κινδυνεύουν τα αμερικανικά συμφέροντα, ποιος μπορεί ν' αμφισβητήσει το δικαίωμα των Αμερικανών να σπεύσουν να τα προστατεύσουν; Το επόμενο χτύπημα, δηλαδή, της νέας τρομοκρατίας είναι βέβαιο ότι θα γίνει με αυτήν τη λογική. Δεν θα γίνει ούτε στην Κυψέλη ούτε στο Αιγάλεω. Θα γίνει σε πλούσια περιοχή της πρωτεύουσας.


Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; Κάποιοι ανώτατοι πολιτικοί και πολιτειακοί παράγοντες τρίβουν τα χέρια τους με τη σημερινή τρομοκρατία. Είναι διατεθειμένοι να θυσιάσουν κάποιους όμοιούς τους, για να σωθούν ως σύνολο. Είναι βέβαιο ότι έχουν αρχίσει να κάνουν "πρόβες" θρήνου μπροστά στους καθρέπτες τους για να δώσουν καλή "παράσταση", όταν θα βγουν στα μπαλκόνια. Ανησυχούν, που ακόμα δεν χύνεται άφθονο ανθρώπινο αίμα, γιατί δεν έχουν εξασφαλίσει ακόμα τον λόγο και την αιτία για να βγουν και να κλάψουν δημόσια. Να βγουν σαν τον Μητσοτάκη, που "έκλαιγε" τον συγγενή Μπακογιάννη, γνωρίζοντας ότι είχε "σωθεί" άπαξ με το αίμα του.


Αυτό περιμένουν όλοι οι διεφθαρμένοι. Να αποπροσανατολιστεί ο λαός, ώστε οι ίδιοι να διαφύγουν της προσοχής του. Σε μια κοινωνία, δηλαδή, όπου όλοι "βλέπουν" τους διεφθαρμένους, ν' αρχίσουν να λειτουργούν σαν "τυφλοί". Σε μια κοινωνία, όπου στα πλούσια προάστιά των πόλεών της δεν κατοικούν βιομήχανοι ή φεουδάρχες αλλά κοινοί διεφθαρμένοι δημόσιοι υπάλληλοι, το πρόβλημα εντοπίζεται στους νεαρούς αστυνομικούς της πείνας. Σε μια κοινωνία, όπου οι διεφθαρμένοι πολιτικοί και δικαστικοί "Ρόκοι" εξακολουθούν να ζουν σαν πλούσιοι Celebrities, χωρίς να τους ενοχλεί κανένας, κάποιοι πυροβολούν στο "γάμο του Καραγκιόζη".


Σ' ό,τι αφορά τις ίδιες τις οργανώσεις αυτών των διαφορετικών τρομοκρατικών εκδοχών και πάλι θεωρούμε ότι τα πράγματα είναι απλά. Την άποψή μας για τη 17 Νοέμβρη την έχουμε δημοσιοποιήσει πολύ πριν την "εξάρθρωσή" της. Τη θεωρούσαμε πάντα μια οργάνωση επαγγελματιών δολοφόνων ξένων μυστικών υπηρεσιών. Μια οργάνωση της CIA και της Μοσάντ …για να ακριβολογούμε. Γι' αυτόν τον λόγο παρέμεινε απόλυτα "κλειστή" και ταυτόχρονα απόλυτα "αξιόμαχη", παρ' όλη τη μακρόχρονη τρομοκρατική "παρουσία" της.


Κάποιο ξένο "διευθυντήριο" επέλεγε την πολιτική στρατηγική, κάποιοι άλλοι τοπικοί "διανοούμενοι" υπάλληλοι αναλάμβαναν τη συγγραφή των ιδεολογικών "επιχειρημάτων" και κάποια ξένα "παιδιά" ερχόταν στην Ελλάδα για λίγες μέρες να κάνουν τη βρόμικη "δουλειά" και να φύγουν. Κάποιοι ξένοι δηλαδή αποφάσισαν ότι τους "συμφέρει" ο θάνατος του Μπακογιάννη, κάποιοι Έλληνες "εργολάβοι" της ιδεολογίας ανέλαβαν να το "δικαιολογήσουν" και κάποιοι επίσης ξένοι δολοφόνοι ανέλαβαν να τον εκτελέσουν. Όλοι επαγγελματίες και όλοι ειδικοί στη δουλειά τους. Ελάχιστοι γνώριζαν τι συμβαίνει στο σύνολο της δραστηριότητας της οργάνωσης. Ακόμα κι αυτοί που επωφελούνταν από τη δράση της δεν γνώριζαν τα "δώρα" των αφεντικών πριν τα πάρουν ως "μάννα" εξ’ ουρανού.


Για τον Ε.Α. πιστεύουμε τα ίδια πράγματα, αλλά αντιλαμβανόμαστε τις διαφορετικές ανάγκες μεταξύ των οργανώσεων. Πιστεύουμε ότι και αυτή η οργάνωση ανήκει στα ίδια "ευαγή" ιδρύματα της CIA και της Μοσάντ. Απλά είναι μια πιο "ανοικτή" οργάνωση από τη 17 Νοέμβρη, γιατί έχει διαφορετικούς στόχους. Επιδιώκει η ίδια να φαίνεται "ανοικτή", γιατί θέλει να πάρει μορφή "βουβάλου" και άρα να έχει μέγεθος που να δικαιολογεί πολεμική εμπλοκή με την αστυνομία. Θεωρούμε ότι είναι μια μείξη ελληνικού παρακράτους, αφελών κουκουλοφόρων-γόνων πλούσιων παρακρατικών και ξένων επαγγελματιών δολοφόνων. Υπάρχει δηλαδή ένα εκτεταμένο δίκτυο προσώπων, το οποίο απλά "φιλοξενεί" επαγγελματίες, για να κάνουν αυτό το οποίο συμφέρει το παρακράτος και πρέπει να γίνει χωρίς λάθη, για να μην υπάρχουν ανεπιθύμητες και αποκαλυπτικές συλλήψεις. Αυτός είναι ο μόνος τους φόβος, εφόσον ο στόχος τους είναι η αστυνομία.


Αυτό είναι πολλαπλά χρήσιμο για όλους αυτούς, εφόσον "διαιρεί" κατά πολύ το ρίσκο και το κόστος για τους συμμετέχοντες. Είναι πολύ χρήσιμο ιδιαίτερα για τους παρακρατικούς, εφόσον τους απαλλάσσει από τη βρόμικη δουλειά. "Συνοδοί" δολοφόνων γίνονται και όχι "εκτελεστές". Δεν χρειάζεται οι "Κοντζαμάνηδες" να πάρουν τα "τρίκυκλα" —όπως στο παρελθόν— με κίνδυνο να συλληφθούν. Θα αναλάβουν επαγγελματίες τη δύσκολη δουλειά.


Κάποιοι αφελείς κουκουλοφόροι θα κάνουν θεαματική την εμφάνιση της οργάνωσης —για να μπορούν να προβάλουν τα ξένα ΜΜΕ την Αθήνα σαν Βαγδάτη— και κάποιοι επαγγελματίες δολοφόνοι θα την κάνουν αποτελεσματική. Ως οργάνωση δεν πρέπει να έχει καθόλου δομή και πολύ περισσότερο δεν πρέπει να έχει προσωποποιημένη δομή. Το πιο πιθανό είναι, τα κύρια μέρη που τη συνθέτουν —για λόγους ασφαλείας—, να είναι ασύνδετα μεταξύ τους.


Δεν συμμετέχουν δηλαδή πολλοί ταυτόχρονα τόσο στους σχεδιασμούς όσο και στην εκτέλεση των χτυπημάτων. Συμπράττουν διαδοχικά, χωρίς απαραίτητα να γνωρίζουν εκ των προτέρων τι συμβαίνει ή τι θα συμβεί. "Μπαίνουν" στην πορεία. Εκ των υστέρων δηλαδή "συνεργασία". Κάποιοι αποφασίζουν μόνοι τους πού θα χτυπήσουν ως επαγγελματίες και από εκεί και πέρα ζητάνε από τους άλλους τη βοήθεια που προβλέπεται ότι μπορεί να δώσει ο καθένας. Από κάποιους ζητάνε "συνοδεία" και από κάποιους άλλους "επιχειρηματολογία". Ζητάνε κάποιους "κουκουλοφόρους" να τους βοηθήσουν στην ασφάλεια του προαποφασισθέντος χτυπήματος και από κάποιους άλλους "ιδεολόγους" να το "δικαιολογήσουν".


Επειδή δεν κάνουν επιλεκτικές πολιτικές "κινήσεις" πάνω σε μια "σκακιέρα", δεν έχουν ανάγκη τον ιδεολογικό "εγκέφαλο", που θα τις δικαιολογήσει. Τον "εγκέφαλο", που θέλει χρόνο για να "δέσει" μια επιχειρηματολογία, η οποία θα εξυπηρετεί τις επιδιώξεις τους. Τον "εγκέφαλο", που μπορεί να διατυπώσει ενστάσεις για ένα δύσκολο χτύπημα, δηλώνοντας αδυναμία να το "ντύσει" ιδεολογικά. Τον "εγκέφαλο", που πρέπει ν' αντιμετωπίσει προκαταβολικά όλες τις αντιδράσεις απέναντι στο "χτύπημα". Αυτό θέλει αρκετό χρόνο προετοιμασίας πριν το χτύπημα και άμεση συμμετοχή σ' αυτό παραγόντων, οι οποίοι δεν εμπλέκονται στο επιχειρησιακό του μέρος. Γι' αυτόν τον λόγο οι παλαιού τύπου οργανώσεις τύπου 17 Νοέμβρη δεν είχαν τη δυνατότητα να κάνουν πολλά χτυπήματα και με μεγάλη συχνότητα.


Αντίθετα ο Ε.Α. δεν έχει τέτοια προβλήματα. Δεν απαιτείται ούτε χρόνος ούτε συμμετοχή "εγκεφάλων" για το κάθε χτύπημά του. Μπορούν να "χτυπούν" κάθε μέρα. Κάτω από μια διατυπωμένη "αντιπαλότητα" με την αστυνομία, απλά ενεργούν εναντίον της. Τα κοινά συμφέροντα τους "ενώνουν", ώστε να υπάρχει συνεργασία σε ένα "φιλικό" περιβάλλον και από εκεί και πέρα η οργάνωση "χτυπάει" χωρίς απαραίτητα να γνωρίζουν όλοι ποιος θα χτυπήσει ποιον και με ποιο τρόπο. Γνωρίζουν το γιατί του "χτυπήματος" και αυτό αρκεί. Έτσι κι αλλιώς υπάρχει συγκεκριμένη επιχειρηματολογία, που δικαιολογεί τις συγκεκριμένες επιλογές και αυτό αρκεί για να "πειστεί" ο μηχανισμός ν' ακολουθήσει την ηγεσία του. Τους συμφέρει όλους το οποιοδήποτε "χτύπημα" επιχειρηθεί εναντίον της αστυνομίας και αυτό αρκεί.


Αυτός, δηλαδή, που γράφει την "επαναστατική" προκήρυξη, μπορεί να μην γνωρίζει καν ότι επίκειται "χτύπημα". Μπορεί να το μαθαίνει από την τηλεόραση, όπως το μαθαίνει ο τελευταίος πολίτης. Το μαθαίνει και μετά τον ενημερώνουν για κάποιες λεπτομέρειες του περιστατικού, ώστε να εμφανίζεται σαν "αυτόπτης" μάρτυρας του χτυπήματος. Απλά πράγματα. Άλλοι χτυπούν και μετά κάνουν παραγγελία. …"Γράψε τα γνωστά", …"Ξέρεις εσύ, αυτά που γράφονται σ' αυτές τις περιπτώσεις".


Κατά τη γνώμη μας ο συντάκτης των προκηρύξεων του Ε.Α. είναι κάποιος παρακρατικός ανώτατος υπάλληλος. Μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε κρατικοδίαιτος μεγαλοαστός αυτός ο άνθρωπος. Θα μπορούσε να είναι πανεπιστημιακός, πολιτικός ή ακόμα και δικαστικός. Γιατί το λέμε αυτό; Γιατί αυτό "αναδίδουν" τα κείμενα του. "Ζέχνουν" τα κείμενα από τη "τζάμπα μαγκιά" των κρατικοδίαιτων. Των υψηλόμισθων υπαλλήλων, οι οποίοι έχουν λύσει το πρόβλημα της καθημερινής επιβίωσης και θέλουν να προστατεύσουν τα κεκτημένα τους. Αυτών, που με τις "πλάτες" του συστήματος και από την ασφάλεια του καναπέ αρέσκονται να παριστάνουν και τους "ήρωες" του δρόμου. Οι χορτάτοι, που νομίζουν ότι θα μπορούσαν άνετα να είναι οι επαναστάτες "Τσε" της κοινωνίας.


Όμως, αυτός ο "καναπές" δεν κρύβεται. Δεν μπορεί να κρυφτεί. Οι "δρόμοι" έχουν κώδικες απαράβατους, τους οποίους δεν τους γνωρίζουν οι "ήρωες" των καναπέδων. Ο βασικότερος κανόνας αυτού του "κώδικα" είναι αυτός της ταπεινότητας. Όταν συμμετέχεις σε δολοφονικές πράξεις, παίρνεις ρίσκο. Το ρίσκο του να συλληφθείς. Όταν οι δολοφονικές αυτές πράξεις στρέφονται εναντίον αθώων ανθρώπων, το ρίσκο αυτό γίνεται τεράστιο. Αυτό το τεράστιο ρίσκο σου "επιβάλει" την ταπεινότητα. Ο "δρόμος" τιμωρεί το θράσος. Ο "δρόμος" το μισεί θανάσιμα το θράσος. Το μισεί πιο πολύ και από την ίδια την πράξη. Το μισεί και το τιμωρεί όπου το βρει εύκαιρο.


Όταν σκοτώνεις αθώους ανθρώπους, φοβάσαι την οργή αυτών που θρηνούν και δεν πρόκειται να σε ξεχάσουν ποτέ. Φοβάσαι την οργή της ίδιας της κοινωνίας, η οποία επίσης δεν πρόκειται να σε ξεχάσει ποτέ. Αυτό το "ποτέ" σε αναγκάζει να εμφανίζεσαι σαν ταπεινός, ακόμα κι αν δεν είσαι. Γιατί; Διότι η κοινωνία θα σε σκοτώσει με την πρώτη ευκαιρία. Γιατί, αν συλληφθείς, θα σου βιάσει την ψυχή και το σώμα και μετά θα σε σκοτώσει. Αυτήν την κοινωνία —αν αποκαλυφθείς— θα τη βρεις μπροστά σου, όπου κι αν καταλήξεις. Μέλη της κοινωνίας δεν είναι μόνον οι νοικοκυραίοι, που θρηνούν τα θύματα. Μέλη της κοινωνίας είναι και οι πορτοφολάδες και οι διαρρήκτες και όλοι οι εγκληματίες των φυλακών.


Όταν θα πας φυλακή, αυτοί θα σε "καθαρίσουν". Θα σε "καθαρίσουν", επειδή για λόγους πολιτικής "πλάκας" πήγες και σκότωσες ένα εικοσάχρονο παιδί, το οποίο απλά για λόγους επιβίωσης πήγε και κατατάχθηκε στην αστυνομία. Ένα αθώο παιδί, το οποίο δεν διαφέρει από τα αδέρφια τους ή τα παιδιά τους και για τα οποία θα εγκληματούσαν εύκολα, προκειμένου να τα προστατεύσουν και να τα διατηρήσουν στη ζώνη της "καθαρότητας". Θα σε "καθαρίσουν" οι ίδιοι, που ανέλαβαν να "καθαρίσουν" για λογαριασμό της κοινωνίας τους "Δουρήδες".


Αυτοί θα σε "καθαρίσουν". Αυτοί, που, άσχετα για τον λόγο για τον οποίο εγκλημάτησαν, δεν είναι κτήνη και μισούν τα κτήνη, όπως η υπόλοιπη κοινωνία. Αυτοί, που μπορεί να κυνηγιούνται με την αστυνομία, αλλά γνωρίζουν ότι "παίζουν" σε ένα παιχνίδι με συγκεκριμένους ρόλους και κανόνες. Αυτοί όλοι, έχοντας μια ειδική συναίσθηση των "χρεών" τους απέναντι στην κοινωνία, μπορούν να κάνουν τη "βρόμικη" δουλειά ως κοινωνική προσφορά, για να προστατεύσουν την καθαρότητα της υπόλοιπης κοινωνίας.


Όλα αυτά τα αγνοούν οι "ήρωες" του καναπέ. Οι χολερικοί, που, μπροστά σε ένα μπολ με πατατάκια, φαντασιώνονται "επαναστάσεις". Οι εκ του ασφαλούς κοινωνικοί "επαναστάτες", που είναι θρασείς, γιατί γνωρίζουν ότι η μη συμμετοχή τους στα περιστατικά τούς απαλλάσσει από πολλά ρίσκα και ευθύνες και ως εκ τούτου "λεονταρίζουν" χωρίς κόστος. Η αποθέωση του "ευνούχου". Του "ευνούχου", που τον εκμεταλλεύονται οι επαγγελματίες δολοφόνοι. Εμείς κάναμε την επικίνδυνη "δουλειά", βγες τώρα και κάνε εσύ εκ του ασφαλούς τον "κυνηγό".


Αυτός ο τζάμπα "λεονταρισμός" είναι αυτός ο οποίος αποκαλύπτει την "καταγωγή" του συντάκτη. Είναι κρατικοδίαιτος μεγαλοαστός. Μόνον αυτοί μπορούν να υποτιμούν τόσο πολύ τη ζωή των ανθρώπων, επειδή απλούστατα δεν προλαβαίνουν να κάνουν τίποτε άλλο από το να "θαυμάζουν" τους εαυτούς τους. Οι μόνοι και πιο πιστοί θαυμαστές του εαυτού τους. Επιπλέον, το ίδιο κείμενο "δείχνει" ότι ο συντάκτης του εκτός από χορτάτος μεγαλοαστός είναι ταυτόχρονα και επαγγελματίας "αριστερός" και γηραλέος.


Σ' ό,τι αφορά το "αριστερός", αυτό το οποίο καταλαβαίνουμε είναι το εξής: Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει συνολικά την αστυνομία είναι ο τρόπος με τον οποίο ένας "κτηνοτρόφος" αντιλαμβάνεται τα "ζώα" του. Τα αναλώσιμα, τα οποία τα αντιλαμβάνεται ως περιουσία του και τα συντηρεί για να πλουτίζει ο ίδιος. Τα αναλώσιμα, που χαίρεται να τα τρομάζει, ακόμα κι αν δεν τα οδηγεί όλα στη "σφαγή". Υποτιμά δηλαδή τους αστυνομικούς ως κλάδο εργαζομένων, οι οποίοι εργάζονται για ελάχιστα χρήματα κάτω και από τη δική του εξουσία και αποτελούν "αναλώσιμα". "Αναλώσιμα", τα οποία προφανώς τα χρησιμοποίησε και ο ίδιος για να "προοδεύσει". "Αναλώσιμα" ασήμαντων, τα οποία είναι χρήσιμα για τους "σημαντικούς" σαν τον ίδιο. Τέτοια "πρόοδο", που να στηρίζεται στην απλή αντιαστυνομική δράση, μόνον οι "αριστεροί" έχουν να επιδείξουν στην Ελλάδα.


Σ' ό,τι αφορά το δεύτερο, που αφορά την ηλικία του, συμβαίνει το εξής: Μπροστά στο θάνατο υπάρχει σεβασμός. Μπροστά στο θάνατο ενός νέου, ακόμα παραπάνω. Ο τρόπος με τον οποίο περιγράφει τις τελευταίες στιγμές του νεαρού αστυνομικού, πριν αυτός πέσει στο έδαφος —και χωρίς να γνωρίζει αν αυτές οι στιγμές είναι οι τελευταίες ενός νεαρού ανθρώπου— αποτελούν ύβρη για τον άνθρωπο. Μόνον ένα κτήνος μπορεί να τις περιγράψει με τόση απαξίωση. Αυτό το κτήνος όμως δείχνει και μια ασυνήθιστα μεγάλη ηδονή στην περιγραφή του.


Αυτή η ηδονή αποκαλύπτει την ηλικία του συντάκτη. Την ηδονή του γηραλέου, ο οποίος μισεί τα νιάτα. Την ηδονή αυτού που χαίρεται με την εξουσία του, επειδή μπορεί να πάρει από κάποιον άλλο άνθρωπο το αγαθό, το οποίο ο ίδιος δεν διαθέτει. Το υπέρτατο αγαθό για έναν άνθρωπο. Το αγαθό της νεότητας. Το αγαθό, το οποίο μπορεί τη μεγαλύτερη "επιτυχία" να την κάνει να φαίνεται σαν μια "πορδή". Πιστεύουμε ότι όλοι αυτοί έχουν στήσει "ενέδρα" στη γενιά του Αλέξη. Σκότωσαν τον Αλέξη, για να παρασύρουν στο θάνατο ολόκληρη τη γενιά του. Στο ίδιο "στρατόπεδο" ανήκουν τόσο και οι "δεξιοί" που μας κυβερνούν όσο και οι διάφοροι "αριστεροί", οι οποίοι προσπάθησαν να βγάλουν την "άοπλη" γενιά του Αλέξη στο δρόμο, για να συγκρουστεί με την "ένοπλη" εξουσία.


Όλοι αυτοί, ανάμεσα στους οποίους βρίσκεται και ο συντάκτης των "τρομοκρατικών" προκηρύξεων του Ε.Α., αντιπροσωπεύουν μια συγκεκριμένη γενιά, η οποία έχει πάρει τις αποφάσεις της για την επόμενη. Αντιπροσωπεύουν τη γενιά που σήμερα κυβερνά. Ο νεαρός αστυνομικός, ο οποίος έπεσε θύμα της δολοφονικής επίθεσης, ανήκει στη γενιά του Αλέξη. Στη γενιά, που αυτήν τη στιγμή διαθέτει τη μεγαλύτερη ποσότητα του υπέρτατου ανθρώπινου κεφαλαίου και οι προηγούμενοι θέλουν να την υποτάξουν στην "επιτυχία" τους. Στη γενιά την οποία, αν υποτάξουν στη φτώχεια, θα εξακολουθήσουν ν' απολαμβάνουν οι ίδιοι τον πλούτο τους.


Οι "γεροντογκόμενοι", που με ένα μπουκέτο επαναστατικές "δάφνες" και μια χούφτα Viagra περιφέρονται ακόμα ανάμεσα στη νεολαία. Οι κουρασμένοι και φθαρμένοι υπερ-μεσόκοποι "επαναστάτες", οι οποίοι επιμένουν να φέρονται σαν "θεία βρέφη" της εξουσίας και αποκλειστικοί φορείς της όποιας "ανανέωσης". Τριάντα χρόνια βρίσκονται στην εξουσία και ακόμα νομίζουν ότι φωνάζουν πίσω από τα κάγκελα του Πολυτεχνείου. Ακόμα νομίζουν ότι είναι ανεύθυνοι για τα όσα συμβαίνουν. Ακόμα νομίζουν ότι οι τεράστιοι μισθοί που εισπράττουν —μετά από δικούς τους υπολογισμούς— είναι "δώρα" ευγνωμοσύνης του λαού.


Οι άνθρωποι, που έγιναν μεσήλικες και δεν καταλαβαίνουν ότι είναι κοντοί και όχι μικροί, που κάποτε θα μεγαλώσουν. Οι άνθρωποι, που έγιναν μεσήλικες και δεν καταλαβαίνουν ότι είναι κουτοί και όχι "ανώριμοι", που κάποτε θα ωριμάσουν. Οι άνθρωποι, που έγιναν μεσήλικες και δεν καταλαβαίνουν ότι είναι χολερικοί σπυριάρηδες και όχι έφηβοι με ακμή. Αυτοί σκότωσαν τον Αλέξη, για να το εκμεταλλευτούν και αυτοί οι ίδιοι είναι που ποντάρουν στο "θάνατο" της γενιάς του, για να σώσουν τη δική τους. Οι Κωστάκηδες, οι Γιωργάκηδες, οι Ντόρες και οι Αλαβάνοι "λούστηκαν" με αυτό το αίμα, για να "ανανεωθούν".


Η γελοία γενιά του Πολυτεχνείου, που μας κυβερνάει σήμερα. Οι άχρηστοι, που τα ξεπούλησαν όλα. Οι κλέφτες, που ανακάλυψαν τα Ferrari μαζί με την ακράτεια. Οι τεμπέληδες, που μας αφήνουν ακμαίους "δείκτες" μόνον στη χοληστερίνη τους. Οι ανίκανοι, που, αφού βύθισαν το "πλοίο" της οικονομίας, προσπαθούν να σωθούν προσωπικά με τις "λέμβους" των πρόωρων συντάξεων. Η γενιά που την πληρώσαμε, μας έκλεψε και σύντομα θα μας ζητήσει να πληρώσουμε και τις συντάξεις της. Η γενιά, που, όταν ήταν νέα, "σκότωσε" τους προηγούμενους, γιατί ήταν γέρικα "άλογα" και σήμερα δεν μπορεί να δεχθεί ότι είναι ένα ψωραλέο "άλογο", που πλησιάζει η σειρά του. Η γενιά, που έφαγε τις συντάξεις της προηγούμενης και ξεπούλησε το δημόσιο κεφάλαιο όλων των γενεών.


Η ηγεσία αυτής της γενιάς σήμερα συνεργάζεται με τους ξένους ιμπεριαλιστές, προκειμένου να επιτύχει τους στόχους της. Έστω και με τα όπλα ξένων προτιμά να παραμείνει στην εξουσία. Έστω και διαπράττοντας το μέγα έγκλημα της προδοσίας, δεν εννοεί να την αφήσει. Αυτή η ηγεσία εξουσιαστών, που σήμερα κινδυνεύει να πάει στη φυλακή, επιδιώκει την αποσταθεροποίηση, η οποία θα "παγώσει" τον χρόνο υπέρ των συμφερόντων της.


Μόνον η αποσταθεροποίηση τους σώζει, γιατί μόνον αυτή θα "σβήσει" τις κλοπές τους. Μόνον η παρουσία ξένων στρατιωτικών δυνάμεων μπορεί να κάνει τον κόσμο να ξεχάσει τις προμήθειες, τα "δομημένα", τα Βατοπέδια και τα "φακελάκια" της. Τρέμουν την αλλαγή της εξουσίας και την μετάβασή της στην επόμενη γενιά, γιατί, αυτοί οι οποίοι "ξεκίνησαν" την πορεία τους πίσω από τα κάγκελα του Πολυτεχνείου, κινδυνεύουν να την ολοκληρώσουν και πάλι πίσω από κάγκελα. Τα κάγκελα του Κορυδαλλού.


"Ψωμάκι" γλυκό έφαγαν από την "τρομοκρατία" της 17 Νοέμβρη και το ίδιο επιθυμούν να συνεχίσουν να κάνουν από την νέα τρομοκρατία του Ε.Α.. Νιάτα χτυπάνε, όταν χτυπάνε το επιχειρησιακό σκέλος της αστυνομίας. Νιάτα προκαλούν να βγουν στο δρόμο, να συγκρουστούν με την αστυνομία, για να εμπλέξουν τη νέα γενιά σε "εμφύλιο". Σε έναν "εμφύλιο", ο οποίος θα φέρει στη χώρα μας και πάλι τους ξένους "σωτήρες". Στις δικές τους σφαίρες απαντάνε με σφαίρες, όπως δηλώνει ο θρασύς "ιδεολόγος" της "επαναστατικής" οργάνωσης. Απαντάνε με σφαίρες, μέχρι να παρασύρουν τους νέους στον όλεθρο. Εμείς προτείνουμε στη νεολαία να δείξει ψυχραιμία και αυτοσυγκράτηση και στις πορδές να απαντήσει με πορδές.


Τραϊανού Παναγιώτης
Πρόεδρος του ΕΑΜ β'


http://www.eamb.gr/new_text/ntromo.htm

Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2009

ΤΑ ΙΩΑΝΝΙΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΖΥΓΟ.



Του ΙΩΑΝΝΟΥ ΣΤΕΦ. ΛΕΤΤΑ, Ταξιάρχου ε.α.


Η πόλη μας, τα ΙΩΑΝΝΙΝΑ, βρίσκονται περίπου στο κέντρον της Ηπείρου.
Είναι κτισμένα στη Δυτική Ακτή της Λίμνης των Ιωαννίνων, της ΠΑΜΒΩ­ΤΙΔΟΣ.
Η λίμνη έχει μήκος 11 χιλιομέτρων και μέγιστο βάθος 12 μέτρων.
Τα Ιωάννινα είναι έδρα Νομαρχίας και Περιφερειακής Διοίκησης.
Η χρονολογία ίδρυσης της πόλης δεν είναι ακριβώς γνωστή.
Σε αναφερθέντα για πρώτη φορά Επισκοπικό Κατάλογο το 673 μ. Χ., αναφέρεται και Επισκοπή Ιωαννίνων. Αυτό σημαίνει ότι κτίστηκε στους προ του 7ου μ. Χ. αιώνας χρόνους. Άλλοι όμως θεωρούν ως εποχή κτίσεως τους χρόνους προ του 9ου μ. Χ. αιώνος.
Πρώτη επίσημη αναφορά των Ιωαννίνων γίνεται το 1020 μ.Χ. επί Αυτοκράτορος του Βυζαντίου του Βασιλείου του Βουλγαροκτόνου.Το 1081 μ.Χ. τα Ιωάννινα δέχτηκαν επιδρομή Νορμαδών υπό τον Βοημούνδον, οι οποίοι κατέλαβαν την πόλη.
Οι Νορμανδοί ανώρυξαν τάφρον πέριξ της πόλης και επισκεύασαν τα τείχη και το Φρούριο, το οποίον είναι άγνωστο πότε και από ποιούς είχε κτισθεί. Λίγο αργότερα ιδρύθη από τον Μιχαήλ Άγγελο το Δεσποτάτο της Ηπείρου με πρωτεύουσα την Άρτα.
Το 1259 μ.Χ. τα Ιωάννινα κατελήφθησαν από τον Αυτοκράτορα του Βασιλείου της Νίκαιας. Η Νίκαια είχε γίνει πρωτεύουσα της εναπομείνασας Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μετά την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης το 1204 μ.Χ. από τους Φράγκους Σταυροφόρους.
Όμως για λίγο μόνο χρονικό διάστημα, κράτησαν τα Ιωάννινα οι Βυζαντινοί γιατί τα ανακατέλαβε ο Δεσπότης της Ηπείρου με τη βοήθεια των Φράγκων και τους οποίους τελικά εξεδίωξε.
Το 1349 Σέρβοι επιδρομείς υπό τον Στέφανον Ντούσαν κατέλαβαν τα Ιωάννινα, τα οποία όμως λίγο αργότερα περιήλθαν στα χέρια των Αλβανών οι οποίοι εδίωξαν τους Σέρβους.
Οι Σέρβοι μας κληρονόμησαν την «Ντραμπάτοβα».
Είναι λέξη Σλαύικη και σημαίνει «Κρυονέρι».
Οι Αλβανοί σύντομα εξεδιώχθηκαν από τον Δεσπότη της Ηπείρου Κάρολον ο οποίος όμως το 1431 μ.Χ. εξαναγκάστηκε να τα παραδώσει «προσωρινά» στους Τούρκους, οι οποίοι είχαν ήδη εξαπλωθεί σ' όλη τη Βαλκανική χερσόνησο.
Το 1445 η Τουρκική κατοχή των Ιωαννίνων οριστικοποιήθηκε με την χορήγηση όμως υπό τούτων στα Ιωάννινα πολλώς ειδικών προνομίων.
Με τους Τούρκους να κατέχουν πλέον ισχυρά τα Ιωάννινα, αλλά και με πολλά προνόμια για την πόλη, το 1611 π.Χ. έγινε η Επανάσταση του Επισκόπου Τρίκκης του Διονυσίου του Σκυλοσόφου. Η επανάσταση κατεστάλη από τους Τούρκους αιματηρά, ο δε Διονύσιος συνελήφθη και τον έγδαραν ζωντανό στο σημείο όπου είχε καταφύγει.
Φαίνεται ο χώρος (σπήλαιο) όπου εκτελέστηκε και σήμερα, λίγο πιο κάτω από την Κυρά-Φροσύνη.
Ύστερα απ' αυτό οι Τούρκοι εκδικούμενοι κατάργησαν όλα τα προνόμια των Ιωαννίνων.Μέχρι το 1778 μ.Χ. δεν υπάρχει καμιά σοβαρή εξέλιξη στα Ιωάννινα, που τα κρατούσαν σταθερά οι Τούρκοι. Σ' αυτό το διάστημα τα Ιωάννινα εξελίχθησαν σε Κέντρο Γραμμάτων και Εμπορίου.
Και το 1800 μ.Χ. φθάνει στα Ιωάννινα ο Αλβανός Αλή Πασάς ο Τεπελενλής, ο οποίος σιγά-σιγά και συστηματικά κατέστησε τα Ιωάννινα πρωτεύουσα ημιανεξάρτητου κράτους που είχε απλωθεί μέχρι Ναυπάκτου προς Νότο και σε μέγα βάθος προς Βορρά.
Η περίοδος του Αλή Πασά υπήρξε για τα Ιωάννινα, όχι μόνο περίοδος δουλείας και φόβου, αλλά ταυτόχρονα και περίοδος μεγάλης ακμής, πολιτιστικής, πνευματικής και εμπορικής και τόπος επίσκεψης διάσημων προσωπικοτήτων της εποχής, όπως π.χ. ο Λόρδος Βύρων.
και ο Μέγας Ναπολέων ασχολήθηκε με τον Αλή Πασά και είχε φιλικές σχέσεις μαζί του.
Τελικά ο Αλή Πασάς προκάλεσε τη μήνι του Σουλτάνου, ο οποίος εξαπέστειλε εναντίον του από την Πελοπόννησο (Μωριά) τον Χουρσίτ Πασά με πολλά στρατεύματα.
Έτσι όταν το 1821 εξερράγη Ελληνική Επανάσταση, κατόρθωσε να επιβληθεί και να επικροτήσει, λόγω έλλειψης επαρκών τουρκικών στρατιωτικών δυνάμεων. Έτσι ο Αλή Πασάς συνέβαλε έμμεσα και αθέλητα φυσικά, στην Ελληνική Επανάσταση να σταθεροποιηθεί στα αρχικά της στάδια.
Ο Αλή Πασάς αφού αντιστάθηκε όσο μπόρεσε, τελικά νικήθηκε κατά κράτος από τον Χουρσίτ και δραπέτευσε στο Νησί των Ιωαννίνων, όπου κρύφθηκε στη Μονή του Αγίου Παντελεήμονος. Τον ανεκάλυψαν και τον εκτέλεσαν πυροβολώντας τον από κάτω από το πάτωμα του δωματίου όπου είχε κρυφτεί. Οι τρύπες στο πάτωμα από τους πυροβολισμούς υπάρχουν και σήμερα. Το σώμα του τάφηκε στο Φρούριο, στο Νότιο άκρο, εκεί που κάποτε ήταν στρατιωτικό Νοσοκομείο. Το δε κεφάλι του στάλθηκε στο Σουλτάνο.
Τα Γιάννινα και όλη η περιοχή τους, έγιναν πλέον χώρος συγκέντρωσης όγκου Τουρκικών στρατευμάτων. Αυτό δεν επέτρεψε καμιά προσπάθεια συμμετοχής των Ιωαννίνων στην Ελ. Επανάσταση.
Το 1881 μ.Χ. με απόφαση της Συνδιάσκεψης Ευρωπαϊκών Κρατών παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα η Θεσσαλία πλην Ελασσώνος και επί την Ήπειρο μόνον η περιοχή Άρτας.
Και φθάσαμε στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897. Η Ελλάδα ήταν ανέτοιμη και εντελώς απροετοίμαστη για πόλεμο. Και η ταπεινωτική ήττα επήλθε φυσιολογικά. Η οδυνηρή αυτή ήττα έφερε απόγνωση στον Ελληνικό Λαό, ταυτόχρονα όμως και την αφύπνιση. Προ παντός δε την αφύπνιση στις Ένοπλες δυνάμεις.
Οι Αξιωματικοί συνασπίστηκαν και αποφάσισαν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Δημιούργησαν τον ονομασθέντα Στρατιωτικό Σύνδεσμο. Τη νύχτα της 14ης προς την 15η Αυγούστου του 1909, συγκεντρώθηκαν με 2.000 περίπου στρατιώτες στο Γουδί και κήρυξαν Επανάσταση. Απαίτησαν αλλαγή πολιτικής και προπαντός άμεση ενίσχυση, εξοπλισμό και αναδιοργάνωση του Στρατού και του Στόλου.
Επακολούθησε παλλαϊκό συλλαλητήριο και ο λαός των Αθηνών στάθηκε στο πλευρό του Στρατιωτικού Συνδέσμου και αγκάλιασε την Επανάσταση.Ο Σύνδεσμος απευθύνεται τότε στο Κρητικό Επαναστάτη, το μεγαλοφυή και οραματιστή πολιτικό Ελευθέριο Βενιζέλο και τον καλεί στην Αθήνα, όπου ο Βενιζέλος έφθασε τον Σεπτέμβριο του 1909. Του ζητούν να σχηματίσει κυβέρνηση. Αυτός δεν βιάζεται. Παραμένει Σύμβουλος του Συνδέσμου. Τελικά όμως στις 6 Οκτωβρίου 1910 ο Βενιζέλος κλήθηκε από τον Βασιλέα Γεώργιο τον Α' να σχηματίσει Κυβέρνηση.
Τον Νοέμβριο 1910 έγιναν εκλογές και ο Βενιζέλος επικράτησε. Στις 12 Μαρτίου 1912 νέες εκλογές και οριστικός θρίαμβος του Βενιζέλου.
Σ' αυτό το μικρό χρονικό διάστημα του 1½ περίπου έτους ο Βενιζέλος άλλαξε τα πάντα. Νέος άνεμος ζωής και ελπίδας.
Αναζωογονήθηκαν οι Ένοπλες Δυνάμεις.
Ο Βενιζέλος επανέφερε στην Αρχιστρατηγεία τον τότε Διάδοχο Κωνσταντίνο, τον οποίο είχε απομακρύνει ο Σύνδεσμος.
Καλείται Γαλλική Στρατιωτική Αποστολή υπό τον Στρατηγό Έντον για την εκπαίδευση και οργάνωση του Στρατού, αλλά και Αγγλική αποστολή για το Ναυτικό. Ο Στρατός εκπαιδεύεται, αναδιοργανώνεται και εξοπλίζεται.
Και για το Ναυτικό, τον Πολεμικό μας Στόλο, αγοράζεται το θωρηκτό «ΑΒΕΡΩΦ», ενώ ήταν ακόμα στο Ναυπηγείο.
Ο «Αβέρωφ», όπως αποδείχθηκε λίγο αργότετα κατέστησε τον Ελληνικό Στόλο ακαταμάχητο.
Στις 22 Φεβρουαρίου 1912 οι Σέρβοι και οι Βούλγαροι συνάπτουν συμμαχία εναντίον της Τουρκίας.
Ο Βενιζέλος σπεύδει αμέσως και συνάπτει συμμαχία με τους Βουλγάρους. Ένας όρος της συμφωνίας καθόριζε, ότι οι Σύμμαχοι θα διατηρούσαν και θα ενσωμάτωναν όποιο έδαφος κατελάμβαναν διά των όπλων.
Οι Βούλγαροι ήταν οι ισχυρότεροι στρατιωτικά. Αλλά ο Ελληνικός Στόλος ήταν βασικός παράγων για τον αποκλεισμό των Δαρδανελίων και την απαγόρευση διοχέτευσης τουρκικών στρατευμάτων από την Ασία προς τα Βαλκάνια. Πράγμα το οποίο και συνέβη. Λίγο αργότερα όταν άρχισε ο Α' Βαλκανικός Πόλεμος, ο Ελληνικός Στόλος υπό τον Ναύαρχον Παύλον Κουντουριώτη, κατεναυμάχησε τον Τούρκικο Στόλο, ο οποίος κλείστηκε στα στενά, τα οποία έγιναν απαγορευμένη περιοχή για τους Τούρκους της Αγιάς.
Στις 25 Σεπτεμβρίου 1912 το Μαυροβούνιο κηρύσσει πρώτο τον πόλεμο κατά της Τουρκίας.
Ο Α' Βαλκανικός Πόλεμος έχει αρχίσει. Στις 4 Οκτωβρίου 1912 Σερβία, Βουλγαρία και Ελλάδα κηρύσσουν επίσης τον πόλεμο κατά της Τουρκίας.Ο Ελληνικός Στρατός χωρίστηκε σε δύο Τμήματα. Στο Στρατό της Θεσσαλίας και στο Στρατό Ηπείρου, Δ/τής Στρατού Θεσσαλίας ο Διάδοχος Κωνσταντίος. Δϋναμη. Επτά (7) Μεραρχίες Πεζικού και μία (1) Μεραρχία Ιππικού.
Τουρκικές δυνάμεις περί τους 35-40 χιλιάδες άνδρες.Το πρωί της 5ης Οκτωβρίου 1912 ο Ελληνικός Στρατός της Θεσσαλίας εξαπολύει επίθεση. Καταλαμβάνει την Ελασσώνα και στη μεγάλη μάχη του Σαρανταπόρου συνετρίβει τους Τούρκους οι οποίοι υποχωρούν Ο Επ. Στρατός προχωρεί προς Βορράν. Η Δυτική Μακεδονία ελευθερώνεται. Εύκολη πλέον η συνέχιση της προέλασης προς Βορράν. Αλλά ο Βενιζέλος αγρυπνούσε. Επεμβαίνει αμέσως και διατάσσει τηλεγραφικώς να στραφεί ο Στρατός προς ανατολάς προς τη Θεσσαλονίκη. Όπερ και εγένετο. Επακολούθησε η μεγάλη μάχη στα Γιαννιτσά με θριαμβευτική νίκη των Ελληνικών Όπλων.
Και τότε ο Τούρκος Αρχιστράτηγος Ταχσίν Πασάς, σπεύδει και παραδίνει επίσημα τη Θεσσαλονίκη.
Ήταν 26 Οκτωβρίου 1912.
Την επομένη φτάνουν έξω από τη Θεσσαλονίκη ασθμαίνοντες οι Βούλγαροι.
Μόλις είχαμε προλάβει.
Οι Βούλγαροι ζήτησαν να τους επιτραπεί να μπει στη Θεσσαλονίκη ένα τάγμα τους για «ανάπαυση». Αντί Τάγματος έμπασαν ολόκληρη Μεραρχία. Πονηρή η πρόθεση και φανερός ο σκοπός. Λίγο αργότερα αποδείχτηκε όταν έγινε ο Β' Βαλκανικός Πόλεμος.
Αλλά αυτό είναι μια άλλη Ιστορία.
Δεν είναι του παρόντος.
Στο μεταξύ και ενώ αυτά συνέβαιναν οι Μαυροβούνιοι και οι Σέρβοι νίκησαν επίσης στα εδάφη τους τους Τούρκους. Πολλοί απ' αυτούς διέφυγαν προς Αλβανίαν και αρκετοί κατέβηκαν στα Γιάννινα.
Όπου θα τους βρούμε λίγο αργότερα.


Η Απελευθέρωση των Ιωαννίνων από τον Τουρκικό ζυγό

Μέρος Β΄ (τελευταίο)

Υπενθυμίζουμε ότι στις 25 Σεπτεμβρίου 1912 το Μαυροβούνιο κήρυξε τον πόλεμο κατά της Τουρκίας και ότι στις 4 Οκτωβρίου 1918 ακολούθησαν οι τρεις άλλες χριστιανικές Βαλκανικές χώρες, η Σερβία, η Βουλγαρία και η Ελλάδα.

Υπενθυμίζουμε επίσης ότι το Τμήμα του Ελληνικού Στρατού Θεσσαλίας είχε νικήσει τους Τούρκους σε σειρά μαχών, απελευθερώνοντας τη Δυτική Μακεδονία και την 26η Οκτωβρίου 1912 της Θεσσαλονίκης, προλαμβάνοντας την τελευταία στιγμή τους Βουλγάρους.

Το άλλο τμήμα του Ελληνικού Στρατού, το τμήμα της Ηπείρου, που είχε συγκεντρωθεί στην ελεύθερη περιοχή Άρτας, θα ενεργούσε προς την κατεύθυνση των Ιωαννίνων με μικρές δυνάμεις.

Το σύνολο των Ελληνικών δυνάμεων, αρχικά, ήταν μόνο οκτώ Τάγματα Πεζικού και Ευζώνων, τρεις Μοίρες Πυροβολικού και μία Ίλη Ιππικού. Υπήρχαν επιπλέον και οι απαραίτητοι βοηθητικοί σχηματισμοί. Συνολική δύναμη αυτή τη στιγμή του Ελ. Στρατού Ηπείρου περίπου μία Μεραρχία, ενώ το Τμήμα Στρατιάς Θεσσαλίας, έφθανε, ως γνωστό τις οκτώ Μεραρχίες.Διοικητής της Ελληνικής Δύναμης του θεάτρου Επιχειρήσεων Ηπείρου ήταν ο Αντιστράτηγος Σαπουντζάκης Κωνσταντίνος.Αρχικά οι Τουρκικές δυνάμεις της τοποθεσίας Μπιζανίου ήταν περί τους 20.000 - 25.000 άνδρες.

Μετά όμως την ήττα των Τούρκων από το Μαυροβούνιο και τα Σέρβια, τα εκεί Τουρκικά στρατεύματα υποχώρησαν προς Αλβανία και πολλοί εν συνεχεία κατήλθαν στα Γιάννινα. Έτσι το σύνολο των Τουρκικών δυνάμεων Ηπείρου, έφθασε περίπου τους 40.000 άνδρες.Αρχηγός των Τουρκικών τούτων δυνάμεων ήταν ο Εσσάτ Πασάς.Στις 5 Οκτωβρίου 1912, ταυτόχρονα με την επίθεση στη Θεσσαλία, οι Ελληνικές Δυνάμεις Ηπείρου πέρασαν τον Άραχθο ποταμό και κατέλαβαν την Φιλιππιάδα.

Έτσι οι Τουρκικές δυνάμεις που υπερασπίζονταν τα Ιωάννινα απομονώθηκαν από την επικοινωνία με την Πρέβεζα και τη θάλασσα.Τότε κρίθηκε αναγκαίο και απαραίτητο, όπως πριν αρχίσει η κύρια επίθεση κατά των Ιωαννίνων, να καταληφθείπροηγουμένως η Πρέβεζα, ώστε να εξασφαλισθεί ο ταχύς και εύκολος ανεφοδιασμός του Ελληνικού Στρατού διά θαλάσσης, διότι ο ανεφοδιασμός διά ξηράς ήταν λίαν δυσχερής λόγω των μεγάλων αποστάσεων και του ουχί καλού οδικού δικτύου.Κατόπιν αυτού έγινε επιχείρηση προς Πρέβεζα και μετά νικηφόρο μάχη παρά την Νικόπολη, η Πρέβεζα απελευθερώθηκε στις 21 Οκτωβρίου 1912 και απετέλεσε έκτοτε τη βάση ανεφοδιασμού του Ελ. Στρατού Ηπείρου.

Κατόπιν αυτών οι Ελληνικές Δυνάμεις με επιθετικό πνεύμα και υψηλό ηθικό παρά την αριθμητική τους αδυναμία, προέλασαν προς Βορράν και από νίκη σε νίκη εναντίον ισχυρών Τουρκικών δυνάμεων, έφθασαν στην ισχυρή οχυρωμένη θέση «Πέντε Πηγάδια», όπου όμως ανέστειλαν τις επιχειρήσεις προσωρινά εν αναμονή αφίξεως ενισχύσεων.Σε λίγο και έφθασε από τη Μακεδονία η 2α Μεραρχία και δι' επιθέσεως κατελήφθησαν τα Πεστά και η Αετοράχη. Η πολιορκία του Μπιζανίου είχε αρχίσει.

Όμως η όλη αμυντική τοποθεσία του Μπιζανίου ήταν πολύ καλά οργανωμένη και οχυρωμένη από ειδικούς Γερμανούς τεχνικούς, υπό τον στρατηγό Φον Ντερ Γκολτς. Εκτός των οχυρώσεων το Μπιζάνι ήταν εφοδιασμένο με παντοειδές και άφθονο πολεμικό υλικό και υποστηρίζονταν από 112 πυροβόλα. Έτσι οι επιχειρήσεις κατά του Μπιζανίου δεν έφερναν το αναμενόμενο αποτέλεσμα.Και τότε η Στρατιά Ηπείρου ενισχύθηκε με δύο ακόμη Μεραρχίες, την 4η στις 20 Δεκεμβρίου 1912 και την 6η στις αρχές Ιανουαρίου του 1913.

Οι δύο αυτές Μεραρχίες είχαν έρθει από τη Μακεδονία, όπου είχε ήδη προ πολλού απελευθερωθεί η Θεσσαλονίκη και εκεί ο πόλεμος είχε λήξει, εναντίον των Τούρκων.Η τοποθεσία αυτή αποτελούνταν από μια σειρά παράπλευρων τομέων, οι οποίοι αλληλοϋποστηρίζονταν κατάλληλα και ήταν οι εξής:– Νήσου, Καστρίτσας, το κυρίως Μπιζάνι, Δουρούτης και Σαδοβίτσας (σημερινά Μάρμαρα) και Ζωνδήλας, με κέντρο βάρους άμυνας το Μπιζάνι.

Ιδιαίτερα ισχυρές ήσαν οι οχυρώσεις στο δεξιό πλευρό των Τούρκων στα κατά σειρά υψώματα Μανωλιάσας, Αγίου Νικολάου και Τσούκας. Βρισκόμαστε στα μέσα Ιανουαρίου 1912 και ο χειμώνας βαρύτατος. Τα στρατεύματα υφίσταντο μεγάλη ταλαιπωρία, οι δε επιχειρήσεις είχαν προσωρινά ανασταλεί και ο πόλεμος παρατείνονταν.Τα πράγματα δεν έδειχναν να πηγαίνουν τόσο καλά στο Μπιζάνι.

Το τέλος του πολέμου, παρά τις επανειλημμένες ενισχύσεις της Στρατιάς Ηπείρου, δεν ήταν ορατό. Αντίθετα ήταν πολύ ορατός ο Βουλγαρικός κίνδυνος στη Θεσσαλονίκη. Ήταν μεγάλη ανάγκη να δοθεί το συντομότερο τέλος ευνοϊκό στις επιχειρήσεις κατά του Μπιζανίου. Απαιτούνταν προς τούτο άμεσα αλλαγές. Αλλαγή στη Διοίκηση των Ελληνικών Στρατευμάτων και αλλαγή στον τρόπο ενέργειας στις επιχειρήσεις.Και τότε προκλήθηκε Βασιλικό Διάταγμα. Προφανώς κατόπιν Κυβερνητικής επέμβασης. Υπήρξε ασφαλώς υπόδειξη και πιθανώς απαίτηση του πρωθυπουργού Ελευθέριου Βενιζέλου.Διά του Β.Δ. τούτου της 28 Δεκεμβρίου 1912 ορίστηκε Διοικητής της Στρατιάς Ηπείρου ο έμπειρος και νικητής μέχρι τούδε Διάδοχος Κων/νος.

Ο Κωνσταντίνος έφτασε στο μέτωπο Ηπείρου στις 13 Ιανουαρίου 1913. Τον συνόδευε και το επιτελείο του, μεταξύ του οποίου και ο δαιμόνιος Λοχαγός ακόμα Ιωάννης Μεταξάς. Το Στρατηγείο της Στρατιάς βρίσκονταν στο Χάνι Εμίν Αγά. Εκεί εγκαταστάθηκε ο Κωνσταντίνος και άρχισε αμέσως να μελετά την κατάσταση. Ταυτόχρονα η Στρατιά ενισχύθηκε με μια ακόμα Μεραρχία, την νεοϊδρυθείσα 8η Μεραρχία Ηπείρου.Ο Κωνσταντίνος αφού μελέτησε καλά την κατάσταση μαζί με τους επιτελείς του, άλλαξε κατά 180 μοίρες και ριζικά τον μέχρι τότε εφαρμοζόμενο τρόπο ενέργειας, που ήταν από δεξιά προς το αριστερό πλευρό των Τούρκων σε συνδυασμό με κατά μέτωπο επίθεση κατά του Μπιζανίου. Γιατί όπως διαπιστώθηκε από τις αναγνωρίσεις το αριστερό των Τούρκων ήταν ισχυρό, ενώ το δεξιό τους ασθενέστερο. Η δε κατά μέτωπο επίθεση κατά του Μπιζανίου ήταν αδύνατη και αναποτελσματική παντελώς, λόγω της μεγάλης ισχύος του Οχυρού.

Ύστερα από αυτές τις διαπιστώσεις αποφασίστηκε η εξής ιδέα ενέργειας της Στρατιάς:1. Παρενόχληση και απασχόληση προς παραπλάνηση στο κέντρο και από δεξιά.2. Κύρια επιθετική ενέργεια από τα αριστερά μας προς τα δεξιά των Τούρκων. Κατ' εφαρμογή και του Δόγματος «Εκ του ισχυρού προς το ασθενές».Το δεξιά των Τούρκων στηρίζονταν κατά σειρά στα υψώματα, Μανωλιάσα, Άγιος Νικόλαος, Τσούκα, Δουρούτη και Σαδοβίτσα (τα Μάρμαρα).

Η κύρια αυτή προσπάθεια θα γινόταν και σε συνδυασμό, επιπλέον της παρενόχλησης και απασχόλησης στο κέντρο και δεξιά και με τις εξής ταυτόχρονα δευτερεύουσες ενέργειες:

α)Ενέργεια από Μέτσοβο προς Δρίσκο.Στν κατεύθυνση αυτή ενεργούσε ήδη το Εθελοντικό Τμήμα των Γαριβαλδινών του Ρώμα. Εκεί υπηρετούσε εθελοντής ως Διοικητής Λόχου ο ποιητής Λορέντζος Μαβίλης. ΟΜαβίλης έπεσε ηρωικά σε μάχη στις 28 Νοεμβρίου. Ήταν ο επιφανής ήρωας ανάμεσα σε χιλιάδες άλλους αφανείς που έδωσαν τη ζωή τους για την Ελλάδα σ' αυτόν τον αγώνα κατά των Τούρκων κατακτητών.

β) Παραπλανητική ενέργεια από Φούρκα προς Μεσογέφυρα και

γ) Επιδεικτική απόπειρα απόβασης στους Αγίους Σαράντα. Με το καταρτισθέν βάσει όλων των παραπάνω σχέδιο επίθεσης, η Στρατιά κατανέμονταν στα εξής δύο Τμήματα:

1ο Τμήμα: 6η Μεραρχία, 8η Μεραρχία και Απόσπασμα Παπακυριαζή.

Αποστολή: Η απασχόληση και καθήλωση του εχθρού ανατολικά της ο­δού Ιωαννίνων-Πρέβεζας. Δ/τής ο Αντιστράτηγος Σαπουντζάκης Κων/νος.2ο Τμήμα: 23 Τάγματα Πεζικού και 24 Πυροβόλα.

Αποστολή: Αιφνιδιαστική επίθεση δυτικά της οδού Ιωαννίνων-Πρέβεζας σε τρεις φάλαγγες ως ακολούθως, υπό τη Δ/ση του υποστρατήγου Μοσχόπουλου.«Α» Φάλαγγα: Ισχυρό απόσπασμα εκ της 4ης Μεραχίας προς κατάληψη Μανωλιάσας και Αυγού, υπό τον Συν/ρχηνΑντωνιάδη.«Β»

Φάλαγγα: Απόσπασμα εκ της 7ης Μεραρχίας προς κατάληψη Αγίου Νικολάου υπό τον Συν/ρχην Γιαννακάκη Ιωάννη.«Γ» Φάλαγγα: Εννέα Τάγματα μετά Πυροβολικού πό τον Συν/ρχη Δελαγραμμάτικα Νικόλαο προς κατάληψη Τσούκας και αριστερά.

Σύνδεσμος μεταξύ των δύο ανωτέρω 1ου και 2ου Τμημάτων: Η 2η Μεραρχία ιππαστί επί της οδού Ιωαννίνων-Πρέβεζας. Στις 19 Φεβ/ρίου 1913 προπαρασκευή πυροβολικού. Επιδεικτική ενέργεια του 1ου Τμήματος για παραπλάνηση του εχθρού.Ξημερώματα 20ής Φεβ/ρίου 1913 επίθεση του 2ου Τμήματος με τις παραπάνω τρεις Φάλαγγες.

Η επίθεση στέφθηκε από πλήρη επιτυχία. Στο τέλος της ημέρας 20ης Φεβρουαρίου, όλοι οι παραπάνω αναφερόμενοι αντικειμενικοί σκοποί των Φαλάγγων είχαν καταληφθεί.Πλέον τούτου, υπό της «Β» Φάλαγγας (Συν/ρχου Γιαννακάκη), δημιουργήθηκε μία προωθημένη αιχμή προς Ραψίστα (πεδινά) υπό τον Ταγματάρχη Βελισσάριο, η οποία έφτασε στην παρυφή των Ιωαννίνων. Το Μπιζάνι αποκομμένο πλέον και περικυκλωμένο πανταχόθεν.Κατόπιν τούτων ο Εσσάτ Πασάς αφού συνεννοήθηκε με τον Μητροπολίτη Ιωαννίνων Γερβάσιο, έστειλε τη νύχτα 20ής προς 21ης Φεβρουαρίου 1913 επιστολή στο Ελληνικό Στρατηγείο με την οποία παραδίνονταν άνευ όρων.

Οι παραδοθέντες ήταν χίλιοι αξ/κοί και 32.000 άνδρες με 108 πυροβόλα. Μερικοί Τουρκαλβανοί διέφυγαν προς Αλβανία.Στις 22 Φεβρουαρίου 1913 ο Διάδοχος Κωνσταντίνος έμπαινε έφιππος και θριαμβευτής επικεφαλής των Εληνικών Στρατευμάτων στα Ιωάννινα, όπου του επιφυλάχτηκε αποθεωτική υποδοχή.Τα Γιάννινα ελεύθερα. Είχαν περάσει από το 1431 μ.Χ. 482 χρόνια Τουρκικού ζυγού. Σχεδόν μισή χιλιετηρίδα.

Γιατι το συνεδριο του ΚΚΕ δεν είναι Ανοικτο ...

By ΙΑΣΩΝ ΤΙΦΕΥΣ -

Σε μια από τις πιο χαριτωμενες συνεντευξεις ακουσαμε την φωνη της ΚΥΡΙΑΣ του λαου..Του αμουστακου Σταλιν της Ελλαδας. Μιλησε , στον γνωστο για την " αντικειμενικοτητα" και την " αμεροληψια 902 αριστερα στα ΕΦ ΕΜ .Ολοι βεβαια γνωριζουν ότι τα «πλουσια» προγραμματα του «δημοφιλους»αυτου σταθμου, απευθυνονται ως επι το πλειστον σε ατομα με ειδικες εγκεφαλικες αναγκες.. Ο εξ ισου, αμεροληπτος και αντικειμενικος δημοσιαγραφος εθεσε το ερωτημα γιατί δεν είναι ανοιχτό το Συνέδριο του ΚΚΕ. Για να λαβη την δεουσα απαντησι. Ακουστε την..

«Η σοβαρότητα των εργασιών επιβάλλει κλειστό Συνέδριο..» Απηντησε ηρωικα η αφοβη προ του γελειου παντα Παπαρηγα.

Όμως η αληθεια είναι ότι σε ενα ανοικτο συνεδριο, θα μπορουσαν να τεθουν υπο συζητησιν και οι εξης «ηρωικες» κομμουνιστικες επιδιωξεις και καθηκοντα του ΚΚΕ για τα οποια το ιδιο δεν ζητησε ποτε συγνωμη από τον «λαο»του, ενώ ουτε βεβαιως ποτε ανακαλεσε. .. Ας θυμηθουμε λοιπον μερικα μονο από τα « κατωρθωματα» του ΚουΚουε που διαχρονικα τα αριστεροκρατουμενα μεσα αποβλακωσεως και εξαπατησεως αποκρυπτουν. Ειδικα σημερα μια που στις ατελειωτες "επετειους" του κκε προσετεθηκε ακομη μια , Το 18ο συνεδριο.
3ο Έκτακτο Συνέδριο τού ΣΕΚΕ (Κ) (26/11/1924-3/12/1924, ΚΚΕ Επίσημα κείμενα σ. 517)
«..Άμεσα καθήκοντα τού ΚΚΕ επάνω στό εθνικό ζήτημα είναι ο αμείλικτος αγώνας εναντίον τής καταπιεστικής πολιτικής τής ελληνικής μπουρζουαζίας στή Μακεδονία καί τη Θράκη, .. ΤΟ ΚΚΕ στόν αγώνα αυτό θα υποστηρίξη με όλας του τάς δυνάμεις το εθνικό επανασταστικό κίνημα των καταπιεζόμενων λαών της Μακεδονίας και Θράκης για τη δημιουργία ανεξάρτητων δημοκρατιών..Επίσης την αποικιστική πολιτική της ελληνικής μπουρζουαζίας στη Μακεδονία και Θράκη ( εννοεί την εγκατάστασι Ελλήνων προσφύγων από την Μικρά Ασία και τον Εύξεινο Πόντο) το ΚΚΕ οφείλει να τήν καταπολεμήση με τον πιο αμείλικτο τρόπο

Ριζοσπάστης 10/12/1924
Ανεξαρτησία στη Μακεδονία και στη Θράκη: Η ντόπια κεφαλαιοκρατία… καταπιέζει τις εθνικές μειονότητες στη Μακεδονία και στη Θράκη… Η ελληνική πλουτοκρατία καταδυναστεύει ένα μέρος του μακεδονικού και θρακικού λαού, κρατώντας με το σίδερο και τη φωτιά τη μακεδόνικη και θρακική χώρα στην υποταγή της. .. Η ντόπια μπουρζουαζία είναι εθνικός δυνάστης και καταπιεστής του μακεδονικού και θρακικού λαού και συγχρόνως ο κοινωνικός δυνάστης της εργατικής τάξεως και των φτωχών αγροτικών και προσφυγικών μαζών..Να γιατί αγωνιζόμαστε εναντίον των εξοπλισμών, εναντίον των πολέμων που προετοιμάζει η κεφαλαιοκρατία, εναντίον της εθνικής καταπιέσεως και του βιαίου εκπατρισμού. Να γιατί αγωνιζόμαστε για την ένωση των τριών τμημάτων της Μακεδονίας και Θράκης και για ενιαία και ανεξάρτητη κρατική τους ύπαρξη…Ζήτω η εργατοαγροτική επανάσταση της Βουλγαρίας! Ζήτω η ανεξάρτητη Μακεδονία και Θράκη! »

Ριζοσπάστης 29/01/1925
«..Μακεδόνες, εργάτες και αγρότες...Από τους εναποµείναντες, πιστούς στο µακεδονικό λαό επαναστάτες, εξαρτάται να ενώσουν εκ νέου γρήγορα τις δυνάµεις τους, να ανασυστήσουν εκ νέου την Εσωτερική Μακεδονική Οργάνωση στη βάση της επαναστατικής ενότητας και της πλήρους ανεξαρτησίας από τη βουλγαρική και βαλκανική αστική τάξη και να οδηγήσουν τιςµακεδονικές εργαζόµενες µάζες µαζί µε τους εργάτες και αγρότες των Βαλκανίων στη αποφασιστική µάχη για την ελευθερία και ανεξαρτησία της Μακεδονίας.Η Βαλκανική Κοµµουνιστική Οµοσπονδία, καθώς και τα κοµµουνιστικά κόµµατα της Βουλγαρίας, Γιουγκοσλαβίας και Ελλάδας και οι πλατιές εργατικές µάζες των Βαλκανίων στέκονται αποφασιστικά στο πλευρό του αγωνιζόµενου µακεδονικού λαού, ενάντια στην καταπίεσή του…Με τον αγώνα ενάντια στην αστική τάξη των χωρών τους και ενάντια στον Ευρωπαϊκό ιµπεριαλισµό, µε τον αγώνα για τη δηµιουργία της Βαλκανικής Οµοσπονδίας των εργατοαγροτικών δηµοκρατιών, τα κοµµουνιστικά κόµµατα των βαλκανικών κρατών εξασφαλίζουν ταυτόχρονα και την επιτυχία του αγώνα για κατάκτηση ενιαίας και ελεύθερης μακεδονίας…»

Ριζοσπάστης, 12/07/1935
«Αν δεν νικιόμασταν στη Μ.Ασία, η Τουρκία θα 'τανε σήμερα πεθαμένη και εμείς μεγάλη Ελλάδα. Τη "λευτεριά" μας θα την στηρίζαμε στην υποδούλωση του Τουρκικού λαού. Αυτό εμείς δεν το δεχόμαστε. Το αποκρούουμε κατηγορηματικά. Η αστικοτσιφλικάδικη Ελλάδα στη Μ.Ασία πήγε όχι σαν εθνικός απελευθερωτής μα σαν ιμπεριαλιστική δύναμη, όργανο των εγγλέζων μεγαλοκαρχαριών. Πήγαινε όχι μόνο για να διαιωνίσει την ξενική κυριαρχία πάνω στον Τουρκικό λαό μα και να κάνει την Τουρκία αντισοβιετικό ορμητήριο. Γι' αυτό εμείς όχι μόνο δεν λυπηθήκαμε για την αστικοτσιφλικάδικη ήττα στη Μικρασία μα και την επιδιώξαμε»

4η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ (28 – 29/7/1948)
«..Η Ελλάδα είναι κράτος ιμπεριαλιστικό που κατέκτησε διά της βίας ολόκληρες περιφέρειες κατοικημένες απο άλλες εθνότητες. Το ΚΚΕ διακηρύττει εν ονόματι τών βασικών αρχών του μπολσεβικισμού , για τη Μακεδονία και τη Θράκη το σύνθημα του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης μέχρι πλήρους αποχωρισμού από το Ελληνικό κράτος , του δικαιώματος για μιά ανεξάρτητη Μακεδονία και Θράκη και υποστηρίζει δραστήρια την επαναστατική πάλη τού πληθυσμού των περιφερειών αυτών για τήν εθνική τους απελευθέρωση...» (Επίσημα κείμενα ΚΚΕ τόμος 3ος, σελίς 326)

5η Ολομέλεια τής ΚΕ του ΚΚΕ (Πρέσπες 30-31/01/1949)
«..Στη Βόρεια Ελλάδα ο μακεδονικός (σλαβομακεδονικός) λαός τα 'δωσε όλα για τον αγώνα και πολεμά με μια ολοκλήρωση ηρωισμού και αυτοθυσίας που προκαλούν το θαυμασμό. Δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι σαν αποτέλεσμα της νίκης του ΔΣΕ καί τής λαϊκής επανάστασης, ο μακεδονικός λαός θα βρεί την πλήρη εθνική αποκατάστασή του έτσι όπως το θέλει ο ίδιος, προσφέροντας σήμερα με το αίμα του για να την αποχτήσει.Οι Μακεδόνες κομμουνιστές στέκονται πάντα επικεφαλής στην πάλη του λαού των.. Γι' αυτό η ενότητα στην πάλη των δύο λαών πρέπει να φυλάγεται σαν κόρη οφθαλμού και να ενισχύεται και να δυναμώνει σταθερά και καθημερινά". ("Επίσημα Κείμενα ΚΚΕ", τόμος 6ος, σελ. 337-338).

6η Ολομέλεια τής ΚΕ του ΚΚΕ (Ουγγαρία Μάρτιος 1956)
«.. Το κόμμα πρέπει να φυλάξει και να δυναμώσει παραπέρα τους δεσμούς ανάμεσα στον ελληνικό και σλαβομακεδονικό λαό, που σφυρηλατήθηκαν μέσα στον κοινό σκληρό αγώνα. Η πάλη ενάντια στην καταπίεση των Σλαβομακεδόνων, η πάλη για την ισοτιμία τους, η αναγνώριση του δικαιώματος να ζούνε λεύτεροι και αφέντες στην πατρική τους γη, δένει τους Μακεδόνες με τους Έλληνες και εμποδίζει τα κατακτητικά σχέδια του Τίτο εναντίον της ελληνικής Μακεδονίας» ("Επίσημα Κείμενα ΚΚΕ", τόμος 7ος, σελ. 18)

Το ΒΗΜΑ, 09/12/2001.Συνέντευξις του Χ. Φλωράκη.
«.. Ο Παγκόσμιος Πόλεμος δεν είχε λήξει και οι επιχειρήσεις συνεχίζονταν. Εμείς θα είχαμε τη δυνατότητα να οργανωθούμε κανονικά και θα κοβόταν η Ελλάδα αλά Κορέα, μισή μισή... Υπήρχε η δική μας προσδοκία. O Κόκκινος Στρατός. Αυτόν περιμέναμε να κάνει προς τα κάτω, αλλά μπήκε μονάχα σαράντα έως πενήντα χιλιόμετρα στην περιοχή της Θράκης, ξαναγύρισε στη Βουλγαρία και πήγε προς τη Γιουγκοσλαβία. Περιμέναμε εμείς ο έρημοι να 'ρθει προς τα κάτω. Δεν ήρθε..»
Ριζοσπάστης 7/5/1998.Δηλώσεις τού Φλωράκη στην Εφημερίδα "Νόβα Μακεντόνια" στους «γειτόνους» μας των Σκοπίων
«Εγώ στη μεραρχία μου είχα μια διλοχία από Σλαβομακεδόνες, με επικεφαλής τον Πρίκο και τον Γάτσο. Για την Ελλάδα παλεύαμε και οι Έλληνες και οι Σλαβομακεδόνες.» Έως εδώ συγκινητικό.Εν συνέχεια αρχίζει το δράμα «Νικηθήκαμε. Κι αναγκάστηκαν οι μαχητές και οι οπαδοί του ΔΣΕ να πάνε στις σοσιαλιστικές χώρες. Και στην Αλβανία πήγαν, κι εδώ ήρθαν, και στη Βουλγαρία πήγαν, και στην Ουγγαρία, και στην Πολωνία, και στην ΕΣΣΔ... Καί Έλληνες και Σλαβομακεδόνες. Οι νικητές του εμφυλίου ευκαιρία βρήκαν ορισμένα σλαβομακεδόνικα χωριά ( δεν μας λέει ο σύντροφος ποιά ?) που άδειασαν να τα γεμίσουν με κατοίκους από άλλες περιοχές.(!!!) Και υπάρχει ένα πρόβλημα. Υστερα από τον αγώνα τόσων χρόνων αναγκάστηκε η κυβέρνηση Παπανδρέου να δεχτεί τον επαναπατρισμό των πολιτικών προσφύγων, αλλά με τον όρο να είναι Ελληνες το γένος .(για φαντάσου πρόβλημα!!) . Μιά θέση στήν οποία το ΚΚΕ αντιτάχθηκε από την αρχή και παλεύει ώστε να καταργηθεί η σχετική διάταξη του νόμου. Αυτή είναι η κατάσταση κι εσείς που είστε νέοι να βγάλετε συμπεράσματα για το τι σημαίνει ιμπεριαλισμός».

Αντί επιλόγου:
Ολίγα γιά τήν λεγομένη εθνική αντίστασι, από το βιβλίο«ΕΑΜ-ΕΛΑΣ –ΟΠΛΑ» (εκδόσεις «Διεθνής Βιβλιοθήκη» του Αγι Στίνα
( αρχειομαρξιστή, τροτσκιστη παλαιού μέλους του ΚΚΕ, δραπετη των φυλακών της Ακροναυπλιας τον Οκτωβριο του 1942, γνωστού θεωρητικού του αντιεξουσιαστικού χώρου)
«...Αλλά οι ''πολεμικές επιχειρήσεις'' για το ''διώξιμο του κατακτητή'' εκτελούνται από μικρές ομάδες και περιορίζονται σε δολοφονίες μεμονωμένων στρατιωτών ή αξιωματικών, σε παγίδες και ενέδρες εναντίον περιπόλων ή μικρών στρατιωτικών μονάδων και σε μερικά σαμποτάζ σε αφύλακτες σιδηροδρομικές γραμμές. Είναι γνωστό ότι οι αρχές κατοχής απαντούσαν σε κάθε μια από αυτές τις «επιχειρήσεις» με άγρια αντίποινα. Θύματα ήταν ο άμαχος πληθυσμός και οι κρατούμενοι στις φυλακές και στα στρατόπεδα και όχι εκείνοι που τα προκαλούσαν. Ο απολογισμός ήταν τρομακτικός σε βάρος του πληθυσμού, σε θύματα, καταστροφές χωριών κ.λπ. Για έναν γερμανό στρατιώτη, οι Γερμανοί σκότωναν 10 Έλληνες, για έναν αξιωματικό 100 και για συνταγματάρχες και στρατηγούς πάνω από 1000. Ίσως το ΕΑΜ, στον υπολογισμό των θυμάτων να λογάριαζε μόνον εκείνους που προκάλεσαν τα αντίποινα και όχι εκείνους που τα υποστήκαν, τον άμαχο πληθυσμό και τους ομήρους. Βέβαια, τα δικά τους θύματα ήταν πολύ λίγα ή ανύπαρκτα. Ύστερα από κάθε ''πολεμική επιχείρηση'' αυτοί έφευγαν στα βουνά και τον ηρωισμό τους τον πλήρωναν άλλοι. Και ακόμα είχαν κι ένα άλλο κέρδος. Όσοι αγρότες κατόρθωναν να διαφύγουν από τα μπλοκαρισμένα από τους Γερμανούς χωριά, κατέφευγαν στα βουνά και θέλανε δεν θέλανε εντάσσονταν στον ΕΛΑΣ. Στις πρώτες ''πολεμικές επιχειρήσεις'', ας πούμε ότι δεν περίμεναν τόσο άγρια αντίποινα. Αλλά την δεύτερη, την τρίτη, την δεκάτη, την εκατοστή; Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ήξεραν τί θα ακολουθούσε ύστερα από την επίθεση τους εναντίον στρατιωτών των αρχών κατοχής.... τα άγρια αντίποινα των αρχών κατοχής, μαζικές σφαγές αθώων, μαζικές εκτελέσεις ομήρων, μαζικές συλλήψεις, μαζικές αποστολές στη Γερμανία, απ' όπου πολλοί λίγοι γύριζαν ζωντανοί, εμπρησμοί χωριών, κ.λπ....»

Καί στή «Σύνοψη των Γεγονότων» συμπληρώνει: «..Θα το ξαναγράψουμε και θα το ξαναπούμε. Σε έναν πόλεμο που κρατάει τρία χρόνια, κανείς από την πολιτική, στρατιωτική, πνευματική ηγεσία αυτού τον πολέμου, ούτε πιάστηκε ούτε εκτελέσθηκε ούτε σκοτώθηκε στη μάχη, ούτε τραυματίστηκε ούτε πέρασε από τα κρατητήρια της Μέρλιν. Όλοι είναι σώοι και υγιείς, ούτε μία γρατσουνιά στο πρόσωπο τους. Και είναι αυτοί που με πύρινα άρθρα, με απομνημονεύματα και αναμνήσεις προβάλλουν το έργο τους για εθνική εποποιία, Νέο '21 κ.λπ., και διεκδικούν δάφνες, παράσημα, και συντάξεις...Σήμερα όλοι όσοι δεν θέλουν να κοροϊδεύουν τον εαυτό τους, τους άλλους και την ιστορία, ξέρουν ότι η «εθνική αντίσταση» σε τίποτε δεν συνετέλεσε ούτε στην απελευθέρωση της χώρας ούτε στην τελική νίκη των συμμάχων ούτε και μπόρεσε να επηρεάσει το ηθικό και την πολεμική ικανότητα του στρατού κατοχής..»

(Τα γράφει ο Άγις Στίνας αρχειομαρξιστής, τροτσκιστής παλαιό μέλους του ΚΚΕ)
ΙΑΣΩΝ
ΥΓ. Πραγματικως. Το φαινομενο "κομμουνιστης" σημερα, εν Ελλαδι, εμπιπτει στην ψυχιατρικη ερευνα του μελλοντος.

Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2009

Από τον Αττίλα Ολγκάτς στις σφαγές της JITEM...


Από τον Αττίλα Ολγκάτς στις σφαγές της JITEM
Του ΜΙΧΑΗΛ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ
Ομολογίες βασανιστών και δολοφόνων που δρούσαν στην υπηρεσία του τουρκικού κράτους
Πέρασε μήνας σχεδόν από την ομολογία του Ατίλα Ολγκάτς στην τουρκική τηλεόραση ότι, στρατιώτης κατά την εισβολή στην Κύπρο, δολοφόνησε τουλάχιστον δέκα ελληνοκύπριους αιχμαλώτους -τον ένα δεκαεννιάχρονο και δεμένο πισθάγκωνα- κατά διαταγή του ταγματάρχη του.
Σε ερώτηση της εφημερίδας «Ραντικάλ», μετά τη συνέντευξη, ο Ολγκάτς έδωσε μιαν απάντηση αποστομωτική για όσους αργότερα τον χαρακτήρισαν μυθομανή ή ότι έχει το ακαταλόγιστο. Και επίσης αποκαλυπτική της εθνικής κουλτούρας, της οποίας είναι ανάστημα. Είπε:


"Τι από τις δηλώσεις μου είναι εντυπωσιακό; Στη Γάζα πεθαίνουν χιλιάδες άνθρωποι. Σκοτώνεις ανθρώπους και αυτοί σκοτώνουν εσένα. Το εντυπωσιακό ξέρετε ποιο είναι; Ότι αυτό το έκανε ένας καλλιτέχνης"…

Παρά το γεγονός ότι δύο βιβλία με ανάλογες συγκλονιστικές μαρτυρίες τούρκων στρατιωτικών της εισβολής κυκλοφορούν και στην Ελλάδα, («Εκτελέστε τους Αιχμαλώτους» του Ρόνι Ολισόρ και «Νταλγκά Νταλγκά» του Γιαλτσίν Κουτσούκ), η ομολογία στην τουρκική τηλεόραση λίγο έμεινε στην επικαιρότητα, όπου μάλιστα είχε αμφισβητηθεί ή και εξισωθεί από ορισμένους με… εγκλήματα των Ελληνοκυπρίων! Γρήγορα θάφτηκε κάτω από τα σκουπίδια του ατέρμονα ανεμοστρόβιλου της «ενημέρωσης» για ποσοστά δημοσκοπήσεων, ημερομηνίες εκλογών, συντροφικά μαχαιρώματα και δελφινομαχίες. Αποκαταστάθηκε έτσι η λειτουργία του ηρεμιστικού, της Ορθής Σκέψης, ότι η Κύπρος είναι μακριά, ότι αυτά συνέβησαν πριν από 35 χρόνια και ότι η Τουρκία έχει αλλάξει…

Αυτόν τον μακάριο ύπνο στο μαξιλάρι των ψευδαισθήσεων δεν συμμερίζονται όσοι παρακολουθούν στον τουρκικό Τύπο να ξετυλίγεται το κουβάρι των αποκαλύψεων για τα εγκλήματα -βασανιστήρια και σφαγές χειρότερες της Κύπρου- για τα οποία κατηγορούνται και δεκάδες πλέον απόστρατοι αξιωματικοί διαφόρων βαθμών (αρκετοί στρατηγοί), επιτελείς της συνωμοτικής οργάνωσης Εργκενεκόν, η οποία πλέον αποκαλύπτεται ως ο μυστικός στρατός του μορφώματος πού είχε καθιερωθεί να αποκαλείται «το Βαθύ Κράτος». Και τα εγκλήματα αυτά, οι σφαγές αυτές στις νοτιοανατολικές επαρχίες της Τουρκίας, δεν διαπράχθηκαν πριν από 35 χρόνια. Συνεχίζονταν μέχρι προχθές.

Μακάβριες ομολογίες σφαγών

Είκοσι χιλιάδες είναι οι αγνοούμενοι στις κουρδικές επαρχίες της νοτιοανατολικής Τουρκίας, όπου λειτουργούσαν άντρα βασανισμού και ομάδες εκτελεστών υπό τη διαταγή αξιωματικών, σε παράλληλο μυστικό δίκτυο της χωροφυλακής, την περιβόητη JITEM, που αποτελούσε κλάδο της Εργκενεκόν. Παλαιά μέλη της έχουν τροφοδοτήσει με τις φρικιαστικές αφηγήσεις τους πολύστηλα άρθρα στον τουρκικό Τύπο.

Ο Τουνσάι Γκιουνέι σε τηλεοπτική συνέντευξη μέσω δορυφόρου, από τον Καναδά όπου έχει καταφύγει, μίλησε για ομαδικούς τάφους κοντά στις εγκαταστάσεις της Τουρκικής Εταιρείας Πετρελαίων και για βαρέλια με οξύ όπου ρίχνονται τα πτώματα Κούρδων συνδικαλιστών, δημοτικών συμβούλων ή υπόπτων συμπάθειας προς τους αντάρτες.

Ο Αμπντουλκαντίρ Αϊγκάν, που ομολόγησε την ενοχή του και μεταβλήθηκε σε μάρτυρα, από τη Στοκχόλμη όπου έχει καταφύγει, έδωσε συνέντευξη στην εφημερίδα «Ταράφ», με συγκλονιστικές λεπτομέρειες για βασανισμούς και δολοφονίες στις οποίες συμμετείχε. Είπε ότι στην οργάνωση τον στρατολόγησε ο συνταγματάρχης Αρίφ Ντογκάν το 1990 και ότι υπηρέτησε δέκα χρόνια στο Ντιγιαρμπακίρ. Τα μέλη της οργάνωσης προσλαμβάνονταν ως κρατικοί υπάλληλοι με τον Νόμο 657, εφοδιάζονταν με αστυνομικές ταυτότητες και όπλο, είχαν μισθό και δικαίωμα σύνταξης.

Περιέγραψε ως εξής τις «επιχειρήσεις» που τους ανέθεταν: «Παράνομη σύλληψη του ατόμου που είχε καταδοθεί ως ύποπτος, μεταφορά του στο κέντρο της JITEM, ανάκρισή του εκεί, εκτέλεση και μετά κρύψιμο, θάψιμο ή κάψιμο του νεκρού. Τα βασανιστήρια κρατούσαν μία ή δύο νύχτες. Δεν τους σκότωναν αμέσως. Μάλιστα τους έδιναν και λίγο ψωμί για να μην πεθάνουν. Κατόπιν οι κρατούμενοι συνήθως στραγγαλίζονταν με σύρμα ή ηλεκτρικό καλώδιο». Τον αριθμό τους ο ίδιος τον υπολογίζει σε 700…

Ο Αϊγκάν ανέφερε ότι είδε τον ταγματάρχη Αμπντουλκερίμ Κίρσα, ο οποίος φέρεται ως ο επικεφαλής της JITEM, να εκτελεί τρεις άνδρες στη Σινώπη. Οικογένειες εκατοντάδων θυμάτων καταγγέλλουν ότι αυτός ήταν ο υπεύθυνος για τις περισσότερες δολοφονίες που διαπράχθηκαν στη Νοτιοανατολική Τουρκία κατά τη δεκαετία του '90. Ο Κίρσα, που είχε παρασημοφορηθεί στη συνέχεια από τον Πρόεδρο Σεζέρ (προκάτοχο του Γκιουλ), αυτοκτόνησε στα μέσα Ιανουαρίου.

Ανάμεσα στα περιστατικά που αφηγήθηκε ο Αϊγκάν, η περίπτωση ενός νέου. Συνελήφθη ως ύποπτος, τον ανέκριναν, τον πυροβόλησαν στο κεφάλι και τον πέταξαν σε ένα χωράφι. Αργότερα άκουσε από τον Κίρσα ότι τελικά δεν ήταν νεκρός. Σηκώθηκε και πήγε σε νοσοκομείο στο Μπάτμαν, όπου αφηγήθηκε τι του συνέβη. Το νοσοκομείο τηλεφώνησε στον Κίρσα και τον ενημέρωσε. Αργότερα τον σκότωσαν στο νοσοκομείο. Ο Αϊγκάν αναφέρθηκε επίσης στην περίπτωση νεαρού ζευγαριού. Περπατούσαν σε κεντρικό δρόμο πιασμένοι από το χέρι. Τους συνέλαβαν έπειτα από κατάδοση, ήσαν σαφές πως ήσαν αθώοι, τους δολοφόνησαν.

Οι δολοφονίες συνεχίζονταν μέχρι πρόπερσι: Τρεις χριστιανοί ιεραπόστολοι στη Μαλάτια και ο αρμενικής καταγωγής δημοσιογράφος Ντινκ το 2007. Και μακρύς κατάλογος προγραμμένων στο γραφείο του κρατούμενου Ιμπραήμ Σαχίν.

Ο εγκέφαλος στην κορυφή…

Μόλις την περασμένη Τρίτη ο πρόσφατα συλληφθείς τέως υπαρχηγός ειδικών επιχειρήσεων της Αστυνομίας Ιμπραήμ Σαχίν, με κατάθεσή του στον ανακριτή, εμπλέκει και τον αρχηγό του ΓΕΕΘΑ στρατηγό Μπασμπούγκ στις διαδρομές του υπόγειου δικτύου. Κατέθεσε ότι ο αρχιστράτηγος ήταν ενήμερος ότι ανέθεσαν στον Σαχίν την ηγεσία νέων αντιτρομοκρατικών μονάδων. Ο Σαχίν είχε συλληφθεί πριν από μια βδομάδα, με την κατηγορία ότι είχε οργανώσει αστυνομικούς σε ομάδες εκτελεστών για τη δολοφονία γνωστών διανοουμένων, επιχειρηματιών και μειονοτικών ηγετών σε διάφορες πόλεις όλης της χώρας.

Κατέθεσε επίσης ότι οι «Ομάδες S1», όπως ήταν ο τίτλος τους, θα περιλάμβαναν δύναμη 150 έως 300 αστυνομικών και στρατιωτών, υπό τις διαταγές του στρατηγού Μετίν Γκιουράκ, διοικητή του τμήματος επικοινωνιών του Γενικού Επιτελείου, ο οποίος και του είχε δώσει την εντολή οργάνωσης αυτής της δύναμης. (Προφανώς επρόκειτο να αντικαταστήσει την περιβόητη πλέον JITEM).

Ο Σαχίν ομολόγησε ότι συνέταξε ο ίδιος τους καταλόγους μελών των μονάδων, που βρέθηκαν σε αστυνομική έρευνα στο σπίτι του, μαζί με ένα χάρτη που οδήγησε σε μυστικό οπλοστάσιο. Βρέθηκε επίσης στο σπίτι του -και στο σπίτι ενός συνομιλητή του στο τηλέφωνο, που έχει επίσης συλληφθεί- κατάλογος προσώπων «επικίνδυνων για την ασφάλεια του κράτους».

Ο κατάλογος περιλαμβάνει ονόματα διανοουμένων, πολιτικών και δημοσιογράφων αρμενικής καταγωγής, αλλά και έναν τέως αρχηγό της μυστικής υπηρεσίας ΜΙΤ, τον ηγέτη της συριακής καθολικής κοινότητας, τον τέως αντιπρόσωπο του Βατικανού και τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο.

Ηλεκτρονικά μηνύματα του Σεχίν, που είχε υποκλέψει η αστυνομία, περιλάμβαναν συχνές αναφορές στον «Μπουγκ Πασά» (όπως αποκαλούν τους στρατηγούς) και στο σπίτι του βρέθηκε ακόμη ένα κείμενο απευθυνόμενο « στον Εντιμότατο Αρχηγό μου του Επιτελείου». (τον στρατηγό Μπασμπούγκ).

Επρόκειτο- κατέθεσε ο Σαχίν- να επιδώσει αυτό το κείμενο στον αρχηγό του ΓΕΕΘΑ στην τελετή τοποθέτησής του στην ηγεσία των νέων «Ομάδων S1», η οποία θα γινόταν στις 12 Ιανουαρίου, εάν δεν είχε συλληφθεί. Οι εντολείς αξιωματικοί τού είχαν δηλώσει ότι ο υπουργός των Εσωτερικών και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας (ο Αμπντουλάχ Γκιουλ) είχαν υπογράψει το διάταγμα για τη σύσταση αυτών των μονάδων.

Το Γενικό Επιτελείο διέψευσε την κατάθεση του Σεχίν και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Τσεμίλ Τσισέκ αρνήθηκε ότι του έγινε τέτοια πρόταση. Ο χαρακτηριστικός τίτλος της «Χουριέτ», η οποία αναδημοσίευσε τα βασικά στοιχεία από τη «Ραντικάλ» ήταν πάντως: «Εκρηκτικοί ισχυρισμοί υπόπτου-κλειδί στην υπόθεση Εργκενεκόν».

Το πού βρίσκεται η αλήθεια και πού το ψέμα, στους σκοτεινούς δαιδάλους μεταξύ καταθέσεων στον ανακριτή και διαψεύσεων πασάδων και υπουργών μόνον ευνούχος της άλλοτε Υψηλής Πύλης θα μπορούσε να αποφανθεί. Οι παρ ημίν διεθνολόγοι της τελευταίας συζήτησης περί Τουρκίας στις «Ανιχνεύσεις» της ΕΤ3 θα επιλέξουν κατά την κλίση τους.

Το Βαθύ Κράτος, κατά δήλωση του τέως προέδρου Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ («Ζαμάν» 3 Φεβρουαρίου), «είναι οι τούρκοι στρατιωτικοί». Αλλά μόνον αυτοί; Οι μέχρι τώρα ενδείξεις καθιστούν το ερώτημα βάσιμο.

Διδάγματα για Θρακιώτες και Τουρκοκυπρίους

Βέβαιο είναι ότι τρεις από τους συλληφθέντες στρατηγούς «ασθένησαν» σταδιακά στις φυλακές και μεταφέρθηκαν όλοι στο νοσοκομείο της Στρατιωτικής Ιατρικής Ακαδημίας. Ένας από αυτούς, ο τέως διοικητής του 1ου Σώματος Στρατού Χουρσίτ Τολόν, αποφυλακίσθηκε την Τετάρτη από το 12ο Εφετείο, ένα από τα τρία εφετεία τα οποία η σύζυγος άλλου κρατουμένου στρατηγού χαρακτήριζε ως «δικά μας» σε τηλεφωνική συνομιλία της, που υπέκλεψε η αστυνομία.

Παράλληλα την Τετάρτη, με διαταγή του Επιτελείου της Αεροπορίας, συνελήφθησαν πέντε στρατιωτικοί και επτά πολίτες, σε σχέση με την ύπαρξη μυστικών κέντρων συνάντησης των μελών της Εργκενεκόν, των λεγομένων Οικιών Καραγκά. Τα κέντρα αυτά χρησιμοποιούνταν για τη μύηση στη μυστική οργάνωση δοκίμων που φοιτούν σε στρατιωτικές σχολές. Όσοι ήλπισαν ότι το γεγονός σηματοδοτεί προσπάθεια εσωτερικής εκκαθάρισης του στρατεύματος από τους συνωμότες διαψεύσθηκαν από ανακοίνωση του επιτελείου της Αεροπορίας. Λόγος των συλλήψεων ήταν η εξαγωγή εγγράφου με τίτλο «Οικίες Καραγκά» άνευ αδείας. Δηλαδή για την ανακάλυψη του ενόχου της διαρροής.

Πρόσθετη ένδειξη: Την Πέμπτη δόθηκε στη δημοσιότητα ηχογράφηση με τη φωνή του πρώην αρχηγού του ΓΕΕΘΑ, στρατηγού Ισμαήλ Χακί Καρανταγί, ο οποίος λέει στον συνομιλητή του στο τηλέφωνο ότι ορισμένοι υπουργοί είναι επίσης μέλη του «Συμβουλευτικού Συμβουλίου». Πρόκειται για ένα μυστηριώδες κονγκλάβιο, η ύπαρξη του οποίου ανακαλύφθηκε στις ανακρίσεις για την Εργκενεκόν. Στους κόλπους του περιλαμβάνει τις ισχυρότερες προσωπικότητες της χώρας, συνέρχεται μία φορά τη βδομάδα υπό άκρα μυστικότητα, συζητεί τα προβλήματα της Τουρκίας και επηρεάζει τις κυβερνητικές αποφάσεις προς την επιθυμητή κατεύθυνση.

Ως μέλη του μυστικού κογκλάβιου αναφέρονται στη συνομιλία του τέως αρχιστρατήγου δύο πρώην πρωθυπουργοί, ένας τέως υπουργός, ένας τέως πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης, οι πρώην ΓΕΕΘΑ Ουρούγκ και Κιβρίκογλου, ένας οικονομολόγος που αρθρογραφεί στις εφημερίδες και δύο τέως πρεσβευτές, εκ των οποίων ο Ιλτέρ Τουρκμέν, ο οποίος έχει συστήσει όργανο ελληνοτουρκικής προσέγγισης με τον κ. Θάνο Βερέμη, πρόεδρο του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας (ΕΣΥΠ).

Η ύπαρξη αυτού του μυστικοσυμβουλίου ερευνάται στα πλαίσια της ανάκρισης για την συνωμοτική οργάνωση Εργκενεκόν, τη «Μαύρη Χείρα» του βαθέως κράτους.

* * *
Η καθημερινή διεξοδική ενημέρωση του μουσουλμανικού στοιχείου της Θράκης, όσο και των Τουρκοκυπρίων, με την πλημμύρα των στοιχείων που προκύπτουν κάθε ώρα από τους υπονόμους αυτής της υπόθεσης θα αποτελούσε πολύτιμη υπηρεσία για την υγεία και τη μελλοντική τους ασφάλεια.