Ο υπουργός Δημοσίας Τάξεως
και ο αρχηγός της αστυνομίας
"έσπασαν" και ρήμαξαν το Κολωνάκι.
Το καραγκιοζιλίκι του Κολωνακίου
και οι τραγικές συνέπειές του.
Η Ελλάδα αυτήν τη στιγμή βρίσκεται σε κατάσταση πολιορκίας και όσο πιο γρήγορα το κατανοήσουμε, τόσο το καλύτερο για εμάς. Ελάχιστοι μήνες πέρασαν από τα θλιβερά "Δεκεμβριανά", που έβαλαν φωτιά στο κέντρο της Αθήνας και ήρθαμε αντιμέτωποι με ένα ανάλογο φαινόμενο —έστω και μικρότερης κλίμακας—. Ακόμα αποκαθίστανται οι προηγούμενες ζημιές και ξαφνικά προέκυψαν νέες. Με την επιδρομή στο Κολωνάκι γίναμε μάρτυρες γεγονότων, τα οποία αψηφούν τη λογική. Τη λογική ακόμα κι αυτών που επιδίδονται σε τέτοιου είδους καταστροφικές ενέργειες. Μιλάμε δηλαδή για παράλογα πράγματα. Ακόμα και το "αντάρτικο" πόλεων έχει κάποια λογική, την οποία πρέπει να τη σέβονται αυτοί οι οποίοι επιδίδονται σ' αυτό και βεβαίως θέλουν ν' αποφύγουν τη σύλληψη. Μια λογική, η οποία στη περίπτωση του Κολωνακίου έδειξε με τον πιο "εκκωφαντικό" τρόπο την απουσία της.
Δεν είναι δυνατόν να γίνεται μια τέτοια καταδρομική "επίθεση" μέρα μεσημέρι στην πρωτεύουσα ενός οργανωμένου κράτους. Αυτά δεν συμβαίνουν ούτε στην πιο απίθανη "Μπανανία" της υποσαχάριας Αφρικής. Δεν συμβαίνουν, όχι επειδή δεν το επιθυμούν οι "καταδρομείς" της αναρχίας και του χάους, αλλά επειδή δεν υπάρχει η μαθηματική πιθανότητα να επιτύχουν τον στόχο τους, χωρίς να συλληφθούν. Απλά πράγματα. Όταν έχεις ως πρόθεσή σου να προβείς σε ενέργειες, οι οποίες αποσκοπούν αποκλειστικά στην πρόκληση υλικών καταστροφών, πηγαίνεις στη λιγότερο αστυνομευμένη περιοχή και όχι το αντίθετο.
Γι' αυτόν τον λόγο μιλάμε για λογική. Στην περίπτωση του Κολωνακίου ακόμα και αυτή η λογική του "αντάρτικου" παραβιάστηκε. Για να έχουμε όμως αυτήν την ανεξήγητη και αναπάντεχη "επιτυχία" των "ανταρτών", κάτι άλλο συμβαίνει πέρα από το προφανές. Συμβαίνει αυτό το οποίο πολλοί Έλληνες πλέον υποψιάζονται. Ήταν "στημένη" η επιχείρηση από αυτούς, που έχουν λόγο να παρουσιάζουν την Ελλάδα σαν μια εκτός ελέγχου "Μπανανία". Αυτούς, που παίρνουν την παραμικρή αρνητική είδηση που αφορά την Ελλάδα και την κάνουν παγκόσμια είδηση, για να "δείξουν" στο παγκόσμιο ακροατήριο ότι είμαστε μια ανεξέλεγκτη "Μπανανία", η οποία αποτελεί τον αδύναμο "κρίκο" της ασφάλειας των "πολιτισμένων". Αυτούς, που "προφητεύουν" εξελίξεις και επεισόδια πριν καν τα γνωρίσουν αυτοί οι οποίοι τα προκαλούν. Στην περίπτωσή μας …οι Βρετανοί.
Ο θυμόσοφος λαός λεει ότι …όποιος βιάζεται σκοντάφτει. Όποιος ενεργεί κάτω από την πίεση του χρόνου, κάνει λάθη. Στην προκειμένη περίπτωση έχουμε αλλεπάλληλα λάθη των Βρετανών. Είναι προφανές πλέον ότι έκαναν λανθασμένη εκτίμηση στον χρόνο επέμβασης στην Ελλάδα και το ακόμα χειρότερο είναι ότι, ακόμα κι όταν επενέβησαν, δεν είχαν τα επιθυμητά αποτελέσματα. Στα "Δεκεμβριανά" απέτυχαν να παρασύρουν τον ελληνικό λαό σε γενική αναρχία και χάθηκε η ευκαιρία τους να τον αιφνιδιάσουν. Ταυτόχρονα η ραγδαία και απρόβλεπτη γι' αυτούς επιδείνωση της παγκόσμιας οικονομικής κατάστασης έχει αρχίσει να ρίχνει τη "σκιά" της σε όλα τα κράτη και άρα έκανε ακόμα πιο πιεστική την κατάσταση γι' αυτούς.
Οι Βρετανοί βιάζονται να "κλείσουν" το θέμα της Ελλάδας πριν ξεσπάσουν ανάλογα φαινόμενα "αναρχίας" και στον υπόλοιπο ανεπτυγμένο κόσμο …και όσοι βιάζονται κάνουν λάθη. Βιάζονται να εκμεταλλευτούν την οικονομική κρίση της πατρίδας μας, για να βάλουν νόμιμα "πόδι" στην Ελλάδα, πριν αυτή η κρίση γενικευτεί και δεν δικαιολογεί ειδικές "επεμβάσεις" σε κανένα σημείο του κόσμου και άρα και στην Ελλάδα. Από τη στιγμή όμως που ενεργούν κάτω από την πίεση του χρόνου, τα περιθώριά τους είναι περιορισμένα. Μετά την αποτυχία τους στα "Δεκεμβριανά", δεν έχουν την πολυτέλεια να περιμένουν απλά να "ωριμάσουν" οι καταστάσεις, ώστε να επανέλθουν.
Θα πρέπει να δημιουργήσουν αυτές τις καταστάσεις εκ του μηδενός και αυτό είναι δύσκολο. Από τη στιγμή που ήθελαν πάση θυσία να εξασφαλίσουν τη δυνατότητα να "εισβάλουν" στην Ελλάδα "εδώ και τώρα", αναγκαστικά άρχισαν να παίρνουν ρίσκα. Τέτοιο ρίσκο ήταν και η πομπωδώς αφελής ενέργειά τους να "αυτοπροσκαλεστούν" εξαιτίας των "ταραχών" στο Κολωνάκι. Αυτά είναι λάθη, τα οποία μπορεί να είναι καθοριστικά, γιατί αποκαλύπτουν πράγματα. Αποκαλύπτουν τους κρυφούς στόχους και το χειρότερο ακόμα είναι ότι αποκαλύπτουν τα πρόσωπα με τα οποία συνεργάζονται οι Βρετανοί στην Ελλάδα και τα οποία τους εξυπηρετούν.
Κατ’ αρχήν ήταν βλακώδης η "παράσταση" αναρχίας στο Κολωνάκι, γιατί, έτσι όπως αυτή σχεδιάστηκε και στη συνέχεια εξελίχθηκε, ήταν εύκολα αντιμετωπίσιμη στο αστυνομικό επίπεδο και αυτοί οι οποίοι την "έστησαν" ανάγκασαν την ελληνική αστυνομία να εκτεθεί. Να εκτεθεί όμως σε τέτοιον βαθμό, που αυτό να λειτουργεί εις βάρος αυτών που την "έστησαν" και όχι εις βάρος της ίδιας αστυνομίας. Μια αστυνομία, όσο ανίκανη και αν εμφανίζεται ότι είναι, μπορεί να αντιμετωπίσει τέτοιου είδους επεισόδια. Κανένας δηλαδή δεν πιστεύει ότι η ελληνική αστυνομία δεν μπορούσε ν' αντιμετωπίσει το συγκεκριμένο συμβάν. Όλοι πλέον είναι βέβαιοι ότι κάποιοι "υψηλά" ιστάμενοι δεν αφήνουν την αστυνομία να δράσει ακόμα και στα πιο απλά.
Αυτά τα προφανή είναι επικίνδυνα γι' αυτούς. Αποκαλύπτουν τον βασικό τους στόχο, που είναι η δυσφήμιση της ελληνικής αστυνομίας, προκειμένου ν' αποκτήσουν το "άλλοθι" να σπεύσουν να μας "βοηθήσουν". Αποκαλύπτουν όμως και τον ρόλο της σημερινής πολιτικής και υπηρεσιακής ηγεσίας της αστυνομίας. Αποκαλύπτεται με στοιχεία πλέον ότι υπάρχει στενή σχέση αυτής της ηγεσίας με το παρακράτος των Άγγλων. Το παρακράτος των δοσίλογων, των μαυραγοριτών και των γερμανοτσολιάδων. Το παρακράτος, το οποίο μετά τον εμφύλιο και υπό τις ευλογίες τους κυβερνάει μόνιμα την Ελλάδα. Γιατί; Γιατί τους ανάγκασε να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα με έναν τρόπο τουλάχιστον βλακώδη. Τους ανάγκασε να "ξεχάσουν" τον ρόλο τους και την επαγγελματική τους εξειδίκευση και να μιλήσουν σαν να είχαν διαφορετικές ιδιότητες.
Τι σημαίνουν πρακτικά αυτά; Θα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, για να έχει ο αναγνώστης μια πλήρη εικόνα της κατάστασης. Στο Κολωνάκι είχαμε ένα βίαιο συμβάν με πολίτες να εγκληματούν επιδιδόμενοι σε καταστροφές περιουσιών συμπολιτών τους και το οποίο συμβάν ήταν μέσα στα πλαίσια της δικαιοδοσίας —και βέβαια των δυνατοτήτων— της αστυνομίας ν' αντιμετωπίσει. Με απλά λόγια …κάποιοι αλήτες έσπασαν και ρήμαξαν τα μαγαζιά σε μια από τις πιο κεντρικές και υποτίθεται από τις πιο καλά φυλασσόμενες περιοχές της πρωτεύουσας και παρ' όλα αυτά δεν συνελήφθησαν, για να οδηγηθούν στη δικαιοσύνη. Μια ντουζίνα εγκληματιών έδρασε ανεμπόδιστα σε μια περιοχή, στην οποία περιφέρονται σε καθημερινή βάση εκατοντάδες αστυνομικοί.
Αντί να δούμε λοιπόν το εύκολο και το προφανές για την αστυνομία και το οποίο ήταν η άμεση σύλληψή τους, ακούσαμε παπαρολογίες περί κυκλωτικών κινήσεων και άλλων ηλιθιοτήτων. Ακούσαμε παπαρολογίες περί εντολών απομάκρυνσης των υπαρχόντων αστυνομικών, για να μην υπάρξουν θύματα κλπ.. Γιατί τα θεωρούμε όλα αυτά άνευ ουσίας παπαρολογίες; Γιατί απλούστατα όλα αυτά δεν έχουν σχέση με την αστυνομική λογική. Κάποιοι ξέχασαν ότι είναι αστυνομικοί και μιλούσαν σαν στρατιωτικοί. Σαν Ναπολέοντες συγκεκριμένα. Η αστυνομία δεν έχει ως ρόλο της να συγκρούεται με τις διάφορες ομάδες ταραξιών. Δεν πληρώνεται για να τους νικά. Οι στρατοί είναι εκείνοι οι οποίοι νικούν όμοιους αντιπάλους τους και η αστυνομία δεν είναι στρατός. Η αστυνομία πληρώνεται κατ' αρχήν για ν' αποκαλύπτει τις ταυτότητες των εγκληματιών και κατόπιν για να τους συλλαμβάνει και να τους οδηγεί στη δικαιοσύνη.
Αν, για παράδειγμα, μια τούρκικη στρατιωτική μονάδα παραβιάσει τα σύνορα και εισέλθει στην επικράτειά μας, η αντιμετώπισή της είναι πολύ συγκεκριμένη. Θα απομακρυνθούν οι μεμονωμένοι στρατιώτες μας από τη περιοχή —για να προστατευτούν οι ίδιοι— και εναντίον της θα κινηθεί μια οργανωμένη μονάδα, προκειμένου να δώσει τη μάχη της. Θα εφαρμοστούν πράγματι στρατηγικές "κυκλωτικές", προκειμένου να εξουδετερωθούν οι εχθροί. Είναι υποχρεωτικό να γίνει αυτό, γιατί αυτή είναι η λογική του στρατού. Οι εισβολείς έχουν ως στόχο να κατακτήσουν έναν χώρο και είναι αποφασισμένοι να σκοτώσουν γι' αυτό. Αντιμετωπίζονται ως εισβολείς και νομιμοποιούν τη βία των αμυνομένων. Οι μεμονωμένοι στρατιώτες απομακρύνονται από την περιοχή, όχι για να μην σκοτώσουν κάποιους από αυτούς τους εχθρούς, αλλά για να μην σκοτωθούν οι ίδιοι από τους εχθρούς. Αν ένας από αυτούς μπορούσε να σκοτώσει μόνος του όλους τους εισβολείς, θα έπαιρνε την εντολή να το κάνει.
Τι σχέση έχει αυτό το συμβάν με αυτό του Κολωνακίου; Βγήκαν οι αλήτες να κατακτήσουν το Κολωνάκι; Βγήκαν οι αλήτες να σκοτώσουν όποιους πολίτες αντιστέκονταν; Βγήκαν οι αλήτες, για να συγκρουστούν σε τακτική μάχη με τα όργανα της Πολιτείας; Όχι βέβαια. Βγήκαν, για να κάνουν φθορές. Παραβίαζαν συγκεκριμένες διατάξεις του κοινού νόμου. Βγήκαν με βαριοπούλες στα χέρια και όχι με πιστόλια. Άρα; Άρα έπρεπε ν' αντιμετωπιστούν με την αστυνομική λογική. Τι λεει αυτή η λογική; Ότι με την απλή εμφάνιση της αστυνομίας έπρεπε να τελειώσουν όλα. Σ' αυτήν την περίπτωση δεν απομακρύνεις τον μεμονωμένο αστυνομικό, ο οποίος τυγχάνει να είναι παρών. Σ' αυτήν την περίπτωση κάνεις το ακριβώς αντίθετο και μεταφέρεις όσο το δυνατόν ταχύτερα έναν αστυνομικό κοντά στο συμβάν. Τον όποιο αστυνομικό βρίσκεται πλησιέστερα στην περιοχή.
Από τη στιγμή λοιπόν που εμφανίζεται η αστυνομία —έστω και με έναν άνδρα— η "παράσταση" τελειώνει. Γιατί; Διότι, αν δεν τελειώσει, αυτό είναι εις βάρος των ταραξιών. Αν οι ταραξίες έχουν μια πιθανότητα διαφυγής, αυτή είναι να διαφύγουν αμέσως πριν γίνουν αντικείμενο "μελέτης" από τον αστυνομικό. Πριν "καταμετρηθούν", "αναγνωριστούν" ή προβλεφθούν οι κινήσεις διαφυγής τους. Πριν προλάβουν να έρθουν ενισχύσεις, οι οποίες έχουν σίγουρα κληθεί. Για τους κοινούς ταραξίες δηλαδή ισχύει το …ό,τι προλάβουν να κάνουν, το κάνουν πριν εμφανιστεί έστω και ένας αστυνομικός. Αν εμφανιστεί ένας τέτοιος, αναγκαστικά μπαίνει τέλος στη δραστηριότητά τους. Γιατί; Διότι ακόμα και ένας αστυνομικός έχει τη δυνατότητα να τους αντιμετωπίσει. Να τους αντιμετωπίσει αστυνομικά και όχι να τους νικήσει στρατιωτικά.
Για να το κατανοήσει κάποιος αυτό, θα πρέπει να το αναλύσουμε. Από τη στιγμή που σε ένα τέτοιο συμβάν εμφανίζεται η αστυνομία —έστω και με έναν άνδρα—, η ομάδα των ταραξιών έχει δύο επιλογές μπροστά της. Είτε παραμένει ενωμένη —διατηρώντας το πλεονέκτημα έναντι του αστυνομικού— είτε διαλύει και τα ανεξάρτητα πλέον μέλη της προσπαθούν να διαφύγουν, έχοντας όμως, ως μονάδες, την "υπεροχή" του εκπαιδευμένου και οπλισμένου αστυνομικού εις βάρος τους.
Αν δεν διαλύσουν με την εμφάνιση του αστυνομικού, είναι θέμα χρόνου να την πατήσουν. Γι' αυτόν τον λόγο πάντα οι κοινοί κακοποιοί και άρα και οι καταστροφείς ταραξίες χρησιμοποιούν "τσιλιαδόρους". Τους συμφέρει να δουν πρώτοι το "όργανο", πριν τους δει αυτό. Αν δεν διαλύσουν από την πρώτη στιγμή, ό,τι και να επιλέξουν στη συνέχεια να κάνουν, είναι γενικά εις βάρος τους. Αν παραμείνουν ενωμένοι και θελήσουν να διατηρήσουν το πλεονέκτημά τους, ο χρόνος λειτουργεί εις βάρος τους. Το έναν αρχικά αστυνομικό θα τον πλαισιώσει ακόμα ένας συνάδερφός του και αυτούς θα τους πλαισιώσουν άλλοι. Μέσα σε ελάχιστο χρόνο οι ταραξίες θα χάσουν το αρχικό πλεονέκτημά τους και άρα δεν θα υπερτερούν σε αριθμό. Θα συλληφθούν από δυνάμεις οι οποίες υπερέχουν αριθμητικά και είναι οπλισμένες.
Αν επιλέξουν να διαλυθούν εκ των υστέρων και πάλι δύσκολα θα καταφέρουν να διαφύγουν. Γιατί; Διότι διάλυση σημαίνει ότι θα ακολουθήσει ένα κυνηγητό. Θα γίνει ό,τι γίνεται στη ζούγκλα. Τι γίνεται στη ζούγκλα; Επίδειξη εγωισμών και ικανοτήτων; Όχι βέβαια. Ο θηρευτής επιλέγει το πιο αδύναμο από τα θηράματα. Αυτό το οποίο θεωρεί ότι είναι πιο κοντά στα μέτρα του. Το ίδιο θα κάνει και ο αστυνομικός. Θα επιλέξει αυτόν που είναι του "χεριού" του. Τον πιο καχεκτικό. Τον πιο αδύναμο. Τον πιο μεθυσμένο. Αυτόν που κουτσαίνει. Αυτόν θα καταδιώξει.
Ένας και μόνον να πιαστεί μετά από αυτήν την εύκολη "man to man" καταδίωξη και είναι σαν να πιάστηκαν όλοι. Απλά ο ένας από αυτούς θα συλληφθεί επ’ αυτοφώρω και όλοι οι άλλοι θα συλληφθούν στα σπίτια τους. Απλά πράγματα. Αρκεί να πιαστεί ένας και η αστυνομία έχει τον "τρόπο" της να μάθει τα ονόματα των υπολοίπων. Μετά θα τρέχουν οι μανάδες να κλαίνε στα αστυνομικά τμήματα. Μετά θα τρέχουν οι δικηγόροι να συμπληρώνουν την απαραίτητη "χαρτούρα". Μετά θα δηλώνουν στην τηλεόραση οι γείτονες την "έκπληξή" τους για τα "καλά" παιδιά, τα οποία ποτέ δεν είχαν δώσει δείγματα "κακής" συμπεριφοράς.
Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; Σε τέτοιες περιπτώσεις η συμπεριφορά του αστυνομικού είναι συγκεκριμένη. Πλησιάζει το συμβάν σε απόσταση αρκετά κοντινή ώστε να γίνει αντιληπτός, αλλά αρκετά μακρινή ώστε να μην εμπλακεί σε σύγκρουση. Όταν τον πλησιάζουν ν' απομακρύνεται και όταν απομακρύνονται να τους πλησιάζει. Παραμένει σ' αυτήν την απόσταση, για να τους "αποψιλώσει" από επιλογές. Αν καταφέρει και τους πλησιάσει πριν πάρουν την άμεση και σωτήρια γι' αυτούς απόφαση να διαλυθούν αμέσως, στόχος του γίνεται να τους "ροκανίσει" τον κρίσιμο χρόνο στον οποίο έχουν αυξημένες πιθανότητες να διαφύγουν.
Αυτό είναι το ζητούμενο σ' αυτήν την περίπτωση. Να καθυστερήσουν στη λήψη αποφάσεων. Αν παραμείνουν ενωμένοι, κακό του κεφαλιού τους, γιατί θ' αρχίσουν να πυκνώνουν οι ένστολοι "παρατηρητές". Αν διαλύσουν, κάποιος από αυτούς θα την "πατήσει". Είτε ο πρώτος που θα επιχειρήσει τη διάσπαση είτε ο τελευταίος που θα μείνει, κάποιος θα συλληφθεί. Όσο καθυστερούν χάνουν ακόμα και την "πολυτέλεια" της "man to man" καταδίωξης. Όσο καθυστερούν, τόσο το παιχνίδι θα γίνεται "many man to man". Από τη στιγμή που δεν αντιλήφθηκαν πρώτοι τον αστυνομικό για να την "κοπανήσουν", την πάτησαν.
Έγινε τίποτε από αυτά στο Κολωνάκι; Στο καλά φυλασσόμενο Κολωνάκι των εκατοντάδων αστυνομικών; Εκεί κάποιοι αλήτες έσπασαν και ρήμαξαν οργανωμένα και διέφυγαν οργανωμένα. Οι υπάρχοντες αστυνομικοί απομακρύνθηκαν από το συμβάν και τα "στρατιωτικά" ΜΑΤ έφτασαν καθυστερημένα και δεν τους "πρόλαβαν". Όλα δηλαδή έγιναν λάθος. Γιατί ήταν τόσο σημαντικό που καθυστέρησαν τα ΜΑΤ, ώστε εκεί να εστιάζεται το ενδιαφέρον των πάντων; Τι θα έκαναν δηλαδή τα ΜΑΤ, αν πήγαιναν εκεί εγκαίρως; Πόλεμο; Αυτός είναι ο ρόλος τους; Να σκοτώσουν πολίτες; Όχι βέβαια. Αστυνομικές δυνάμεις είναι. Δεν σκοτώνουν πολίτες, ακόμα κι όταν αυτοί είναι εγκληματίες. Ακόμα κι αν εκείνη τη δεδομένη στιγμή εγκληματούν. Οι αστυνομικές δυνάμεις συλλαμβάνουν εγκληματίες, για να τους οδηγήσουν στη δικαιοσύνη. Άρα; Άρα τα ΜΑΤ καλά έκαναν και δεν έφτασαν εγκαίρως στον χώρο των επεισοδίων, γιατί δεν είχαν λόγο να πάνε εκεί. Έπρεπε εξ’ αρχής να πάνε εκεί όπου θα είχαν ρόλο και άρα αστυνομικό νόημα να πάνε.
Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; Τα ΜΑΤ δεν είναι στρατιωτικές δυνάμεις, που δίνουν μάχες σώμα με σώμα. "Δομικό υλικό" είναι. "Μονοδρομήσεις" φτιάχνεις μ' αυτά. Χτίζεις σιδερένιες "μάντρες" εκεί όπου φυσιολογικά υπάρχουν δρόμοι. Χτίζεις σιδερένια "κάγκελα" εκεί όπου φυσιολογικά υπάρχουν πόρτες. Γιατί; Για να μην μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν αυτοί οι οποίοι τα χρειάζονται, προκειμένου να διαφύγουν μαζικά. "Μαντρώνεις" έναν μεγάλο χώρο και απλά δημιουργείς κλειστό "γήπεδο", για να κάνει τη δουλειά της η υπόλοιπη αστυνομία. Τα γκλομπ των ΜΑΤ δεν είναι για να χτυπάνε πολίτες. Τα γκλομπ κάνουν τη δουλειά τους ακόμα κι όταν δεν χρησιμοποιούνται. Τα γκλομπ είναι απλά τα αγκαθωτά "σύρματα" αυτής της αδιαπέραστης "μάντρας". Αυτές οι "μάντρες" ανοίγουν και κλείνουν όποτε το επιθυμεί η αστυνομία.
Όλα αυτά τα οποία βλέπουμε δηλαδή με τις αθλιότητες των τελευταίων ταραχών, της κατάχρησης του πανεπιστημιακού ασύλου, των συνεχών καταστροφών κλπ,. είναι εσκεμμένα λάθη της αστυνομίας του παρακράτους. Κάποιοι υψηλά ιστάμενοι παρακρατικοί χρησιμοποιούν τα ΜΑΤ με λανθασμένο τρόπο, γιατί αυτό τους εξυπηρετεί. Δημιουργούν συνθήκες σύγκρουσης μεταξύ πολιτών και οργάνων καταστολής και άρα δημιουργούν τα θεαματικά τηλεοπτικά πλάνα, που βολεύουν τα ξένα αφεντικά τους. Οι δήθεν ταραξίες καίνε και ρημάζουν όπου και όποτε το θελήσουν και μετά από μια δήθεν καταδίωξη τρέχουν και κρύβονται στο Πολυτεχνείο ή τη Νομική Σχολή. Πώς κατορθώνουν και μπαίνουν σ' αυτούς τους χώρους, όταν βρίσκονται εκτός; Όταν όλοι γνωρίζουν ότι εκεί θα καταλήξουν, γιατί δεν στήνουν μια "μάντρα" εκεί, για να μην μπορούν να χρησιμοποιήσουν οι ταραξίες τους χώρους αυτούς;
Μια "μάντρα" με μόνιμη παρουσία στον χώρο όπου αυτή κρίνεται απαραίτητη. Ανοικτή όταν δεν υπάρχουν προβλήματα και κλειστή όταν διωκόμενες ομάδες ταραξιών τρέχουν να τον χρησιμοποιήσουν. Όποιος βρίσκεται μέσα στο Πολυτεχνείο ή στη Νομική, καλώς βρίσκεται και προστατεύεται από το άσυλο. Όποιος βρίσκεται μέσα δεν συμμετέχει σε καταστροφές και καλώς προστατεύεται. Όποιος βρίσκεται εκτός και καταδιώκεται, επειδή ακριβώς συμμετέχει, πώς καταφέρνει να μπει μέσα;
Απλά πράγματα. Ξεκινάνε ταραχές στην Αθήνα; Αυτόματα πρέπει μια "μάντρα" να κλείνει απ' έξω την "πόρτα" του Πολυτεχνείου και μια άλλη την "πόρτα" της Νομικής. Αν συμβεί αυτό, το έμψυχο δομικό "υλικό" έκανε το καθήκον του.
Απλά πράγματα. Μόνον με αυτόν τον τρόπο μπορεί να λειτουργήσει η δημοκρατία και οι πολίτες ν' απολαύσουν το θεμελιώδες δικαίωμα της μαζικής διαμαρτυρίας. Έχουμε χάσει πλέον την αίσθηση της λογικής. Στη Δημοκρατία διαδηλώνεις μαζικά τα αιτήματά σου και η "απειλή" που εκφράζεται απέναντι στην εξουσία είναι το επίσης μαζικό "μαύρισμά" της στις εκλογές. Δεν "απειλείς" την εξουσία με την καταστροφή των συμπολιτών σου. Δεν πιάνεις "όμηρους" τους συμπολίτες σου, προκειμένου να σε "ακούσει" η εξουσία. Αυτό γίνεται σήμερα.
Στις διαδηλώσεις παρεισφρέουν παρακρατικοί προβοκάτορες και δήθεν "απειλούν" την εξουσία με καταστροφές. Την "απειλούν" δήθεν βραχυπρόθεσμα με πέτρες και όχι μακροπρόθεσμα με ψήφους. Αυτό υπονομεύει όλη την προσπάθεια των διαδηλωτών. Το να διαδηλώνεις είναι αυτό το οποίο επιτρέπεται και όχι το να καταστρέφεις. Αυτοί οι οποίοι καταστρέφουν είναι οι προβοκάτορες και οι κομπλεξικοί. Καταστρέφουν, ώστε να αποσπάσουν την προσοχή του κόσμου από τα αιτήματα των διαδηλωτών και να τη στρέψουν στις καταστροφές. Καταστρέφουν, για ν' απαλλάξουν την εξουσία από την υποχρέωση να απαντήσει σε αυτά τα αιτήματα και να της δώσουν το "άλλοθι" να μας "προστατεύσει". Πλήρες "καπέλωμα" της διαδήλωσης.
Αυτό καταφέρνουν οι προβοκάτορες και αυτοί ανήκουν στο παρακράτος, το οποίο λυμαίνεται την εξουσία και αδικεί τους πάντες. Το παρακράτος ανακατεύει το καθαρό "νερό" της διαδήλωσης των πολιτών με το βρόμικο "νερό" του δικού του "βόθρου". Κάθε φορά που η αδικία "πλημμυρίζει" τους δρόμους με "νερό", το οποίο απειλεί να "πνίξει" την εξουσία, αυτοί ανοίγουν τους "βόθρους" και τη σώζουν. Αυτοί βάζουν τους έμμισθους και προνομιούχους "ταραξίες", για να χαλάσουν τις διαδηλώσεις των ανέργων και αδικημένων πολιτών. Τους δειλούς "ταραξίες". Εδώ βρίσκεται και το όλο μυστικό των καταστροφών. Αυτοί οι δειλοί κάνουν ό,τι κάνουν, επειδή εξασφαλίζουν την άμυνα του δειλού. Την άμυνα του "κοπαδιού". Την άμυνα της συλλογικής ευθύνης. Ενεργούν μαζικά και διαφεύγουν μαζικά, εξασφαλίζοντας την ανωνυμία τους και βέβαια την ατιμωρησία.
Με τον τρόπο αυτόν αποτελούν μόνιμο "εργαλείο" της παρακρατικής εξουσίας και ως αντάλλαγμα εισπράττουν "δωράκια" από αυτήν. Δωράκια πάσης μορφής και φύσεως. Από μια θέση στο δημόσιο μέχρι την "άδεια" να διακινούν ναρκωτικά. Όλα αυτά τα εξασφαλίζουν από τη δυνατότητα της μαζικής διαφυγής τους και άρα από την ατιμωρησία τους. Αυτό το "όπλο" πρέπει να στερηθούν, προκειμένου να σταματήσουν το προβοκατόρικο "έργο" τους. Πρέπει να στερηθούν τη δυνατότητα να καταστρέφουν οργανωμένα και να "γλιτώνουν" οργανωμένα. Γι' αυτόν τον λόγο πρέπει να τους στερηθεί η δυνατότητα εκμετάλλευσης του πανεπιστημιακού "ασύλου". Θέλεις να καταστρέψεις; Κατέστρεψε ό,τι θέλεις με ατομική ευθύνη.
Όταν ξεκινούν οι διαδηλώσεις, θα πρέπει να κλείνουν οι "πόρτες" του ασύλου και να παραδίδεται όλη η Αθήνα στη "διάθεση" των πολιτών της υγιούς διαμαρτυρίας και των "επαναστατών" της αθλιότητας. Όταν βγαίνουν οι πολίτες στο δρόμο, θα πρέπει να κλείνουν οι "παροχές" του παρακρατικού "βόθρου". Από εκεί και πέρα η αστυνομία έχει την "υπομονή" να κάνει τη δουλειά της. Πού θα πάνε οι προβοκάτορες καταστροφείς; Θα σπάσουν και θα ρημάξουν; Μετά τι θα κάνουν; Η αστυνομία θα τους παρακολουθεί διακριτικά. Θα τους δώσει τον "χρόνο" να σκεφτούν τι κάνουν και βέβαια και τις συνέπειες αυτών που κάνουν.
Όταν οι εγκληματίες θα κουραστούν, η αστυνομία θα είναι ξεκούραστη. Όταν θα "διαλύουν", η αστυνομία θα είναι ομαδοποιημένη. Πού θα πάνε όλοι αυτοί, αν δεν υπάρχει η ασφαλής "όαση" του ασύλου; Έξω από τα σπίτια τους θα τους συλλάβει η αστυνομία και όχι στην πλατεία Συντάγματος. Γιατί τα ΜΑΤ να κυνηγάνε τους προβοκάτορες; "Πλάτη" έπρεπε να έχουν το πανεπιστημιακό άσυλο τα ΜΑΤ και όχι "μέτωπο". Τζάμπα δηλαδή φυλάγουν τα ΜΑΤ τους "στόχους" των αναρχικών στο κέντρο της Αθήνας. Τις "λύσεις" των παρακρατικών "αναρχικών" έπρεπε να φυλάγουν και αυτό αρκούσε. Αν έχεις μόνιμα περικυκλωμένο το Πολυτεχνείο ή τη Νομική, ας τολμήσει κάποιος να κάνει οργανωμένη "επίθεση" σε "στόχους".
Σε τι θα εξυπηρετούσε δηλαδή να πάνε τα ΜΑΤ στο Κολωνάκι να συγκρουστούν με τους ταραξίες; Σε τι θα εξυπηρετούσε μια μάχη υπό τα σύμβολα της Gucci και της Dona Karan; Έξω από τη Νομική έπρεπε να πάνε κατ’ ευθείαν. Θα πήγαιναν οργανωμένες δυνάμεις εκεί όπου θα ακύρωναν την επιλογή των ταραξιών να διαφύγουν οργανωμένα. Εκεί όπου δεν μπορεί να τους σταματήσει ο απλός αστυνομικός όταν τους καταδιώκει. Θα μετακινούνταν πενήντα μέτρα από εκεί όπου στάθμευαν πριν τα επεισόδια. Έρποντας να πήγαιναν, θα προλάβαιναν να φτάσουν πριν τους ταραξίες. Θα στέκονταν έξω από τη Νομική, απλά για να τους στερήσουν την επιλογή να διαφύγουν οργανωμένοι. Εκεί θα στέκονταν και δεν θα έκαναν τίποτε άλλο. Ούτε θα προετοιμάζονταν για πόλεμο ούτε για κάτι άλλο. Απλά θα στέκονταν στην είσοδο της Νομικής. Αντί να καπνίζουν στην Ιπποκράτους, θα κάπνιζαν στη Σόλωνος. Αυτό αρκούσε.
Αν στέκονταν εκεί, θα ανάγκαζαν τους ταραξίες να την "πατήσουν", εφόσον θα τους στερούσαν τη δυνατότητα να διαφύγουν μαζικά. Θα τους ανάγκαζαν να διασπαστούν, προκειμένου να διαφύγουν. Θα τους ανάγκαζαν να διαλύσουν μέσα στο κέντρο της πόλης και με εκατοντάδες αστυνομικούς γύρω τους. Θα τους ανάγκαζαν να διαλύσουν ανάμεσα σε ένα πλήθος εξοργισμένων από τις καταστροφές τους πολιτών. Σε μια τέτοια περίπτωση θα έτρεχαν και δεν θα έφταναν. Θα γελούσε ο κάθε πικραμένος, αν έβλεπε τους "επαναστάτες" να τρέχουν με τις βαριοπούλες στα χέρια και πέντε αστυνομικούς πίσω από τον καθένα. Η "παράσταση" της δεκαετίας. Θα ξέβαφαν οι κουκούλες από τα δάκρυα. Θα ξεχείλωναν κάλτσες από τα ούρα του τρόμου. Τρικλοποδιές θα τους έβαζαν οι μαγαζάτορες, για να τους "μαγκώσουν" οι ίδιοι. Μόνοι τους θα έμπαιναν στα αστυνομικά τμήματα, για να γλιτώσουν από τη μανία του κόσμου.
Τι συμπέρασμα βγάζει ο αναγνώστης; Ότι στο Κολωνάκι δόθηκε μια "παράσταση" από το παρακράτος. Τα πάντα ήταν "στημένα" από το παρακράτος και άρα και την πολιτική και υπηρεσιακή ηγεσία, η οποία ελέγχει τη συμπεριφορά της αστυνομίας. Το παρακράτος έσπασε και ρήμαξε το Κολωνάκι. Ο υπουργός δημόσιας τάξης και ο αρχηγός της αστυνομίας έσπασαν και ρήμαξαν το Κολωνάκι. Αυτοί "αλυσόδεσαν" την αστυνομία, για να της δώσουν ευελιξία και απολεσματικότητα "τετραπληγικού". Γιατί είμαστε σίγουροι γι' αυτό που λέμε; Γιατί μόνον αυτοί μπορούσαν να εγγυηθούν στους "επαναστάτες" ότι, προκειμένου να τους διευκολύνουν, θα τα κάνουν όλα λάθος. Αυτοί μόνον μπορούσαν να εγγυηθούν στους δειλούς παρακρατικούς ότι δεν θα άφηναν την αστυνομία —παρ' ότι ήταν αναγκαστικά παρούσα στον συγκεκριμένο χώρο— να κάνει τη δουλειά της και ταυτόχρονα θα χρησιμοποιούσαν με "λάθος" τρόπο και τα ΜΑΤ.
Ποιοι είναι αυτοί οι οποίοι επωφελήθηκαν από αυτήν την κατάσταση; Ποιοι ήθελαν να παρουσιάσουν την Αθήνα σαν μια "Βαγδάτη", στην οποία μαίνονται ανεξέλεγκτες κοινωνικές συγκρούσεις και έχει διασαλευτεί η τάξη και η ασφάλεια των πολιτών; Ποιοι είναι αυτοί οι οποίοι ήθελαν να παρουσιάσουν την Αθήνα σαν μια ανεξέλεγκτη βάση τρομοκρατικών οργανώσεων; Αυτοί οι οποίοι θέλουν να επέμβουν στην Ελλάδα, για να της "χαρίσουν" την τεχνογνωσία τους, προκειμένου να εξασφαλίσει την κοινωνική "ειρήνη" …Οι Βρετανοί. Οι σπασμένες τζαμαρίες του Κολωνακίου έφεραν ξανά τον "Σκόμπυ" στην Ελλάδα. Το παρακράτος έφερε τα "αφεντικά" του στην Ελλάδα.
Ολόκληρο κλιμάκιο της Σκότλαντ Γιάρντ ήρθε, για να μας δώσει τα "φώτα" του. Ο ίδιος ο αρχηγός της ήρθε. Από "ευαισθησία" για το θέμα. Από "αγάπη" για τους Έλληνες. Ήρθαν να μας δώσουν τα "φώτα" τους αυτοί οι οποίοι δεν μπόρεσαν στην πατρίδα τους να σώσουν ανθρώπους, που μερικές ημέρες πριν σκοτώθηκαν από πραγματικά επικίνδυνους Ιρλανδούς τρομοκράτες και όχι από τους καχεκτικούς "γνωστούς-αγνώστους" των βορείων προαστίων. Τους αμερικανοθρεμμένους γόνους του παρακράτους.
Τι έκαναν οι Βρετανοί μόλις ήρθαν; Εκτός από τις γνωστές και πάγιες διαπιστώσεις τους για έλλειψη τεχνικών μέσων, προκειμένου να μας φορτώσουν πανάκριβα τη "σαβούρα" τους, διαπίστωσαν και ελλείψεις στον τομέα των χειρισμών της αστυνομίας. Επειδή είναι "καλοί" άνθρωποι, μας έδωσαν απλόχερα τα "φώτα" τους. Έκαναν αυτό το οποίο συνέφερε τους ίδιους και ήταν το χειρότερο δυνατό για τον ελληνικό λαό. Δημιούργησαν συνθήκες, για να διευκολύνουν απόλυτα αυτό το οποίο τους εξυπηρετεί. Στην πραγματικότητα ενεργοποίησαν την επιχείρηση "Κόκκινη Προβιά", που στόχο έχει να αποσταθεροποιήσει το κράτος.
Έδωσαν κρατικά δικαιώματα σε παρακρατικούς. Έδωσαν αστυνομικές δυνατότητες σε "κουκουλοφόρους". Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Τι μας πρότειναν σαν λύση οι "ειδικοί"; Τη σύσταση δεκαμελών ομάδων, οι οποίες θα κινούνται ανεξάρτητα από την υπόλοιπη αστυνομία και στόχο θα έχουν να "νικήσουν" τις ομάδες των ταραξιών. Παντελώς λάθος, δηλαδή, σύμφωνα με αυτά που αναλύσαμε, εφόσον δεν συνάδουν με τη λογική της αστυνομίας. Τι θα κάνεις με τις δεκαμελείς ομάδες; Ομάδες καταδρομών, για να εμπλέκονται σε αψιμαχίες σώμα με σώμα με τον εχθρό μέσα στο κέντρο της Αθήνας; Τι δουλειά έχει η αστυνομία με τέτοιου είδους πρακτικές;
Όμως, το αστυνομικό αυτό "λάθος" δεν είναι μόνον μη αποδοτικό, αλλά και επικίνδυνο. Πού βρίσκεται το επικίνδυνο αυτού του "λάθους"; Αυτές οι ομάδες, με τον τρόπο με τον οποίο προβλέπεται να λειτουργούν, στην πραγματικότητα θα είναι ανεξέλεγκτες. Τι θα γίνει αν κάποιες από αυτές θα συντίθενται καθαρά από παρακρατικούς; Τι θα γίνει αν κάποιες από αυτές τις ομάδες παραδοθούν στον απόλυτο έλεγχο των Βρετανών "ειδικών"; Αυτό είναι το επικίνδυνο. Οι ίδιοι άνθρωποι, που σήμερα με ρίσκο εμφανίζονται ως "κουκουλοφόροι" —γιατί δεν μπορούν να δικαιολογήσουν στους συναδέρφους τους αστυνομικούς τη μαζική τους παρουσία σε έναν χώρο—, στο μέλλον δεν θα έχουν το ίδιο πρόβλημα. Θα κάνουν ό,τι θέλουν και θα δικαιολογούν την παρουσία τους. Θα κινούνται με την ασφάλεια του αστυνομικού εν υπηρεσία και θα κάνουν εκ του ασφαλούς τη δουλειά του κουκουλοφόρου.
"Διώκτες" και "διωκόμενοι" θα μπορούν να είναι τα ίδια πρόσωπα. Οι άνθρωποι, που θα τα σπάνε ως κουκουλοφόροι, θα είναι οι ίδιοι οι αστυνομικοί που θα φτάνουν πάντα "πρώτοι", αλλά "συμπτωματικά" χωρίς ποτέ να "προλαβαίνουν" τους ταραξίες. Κάτω από την ίδια στολή θα έχουν καί την αστυνομική ταυτότητα καί την "κουκούλα". Αν συμβεί αυτό, είναι θέμα χρόνου να σκορπίσουν τον τρόμο στο κέντρο της Πρωτεύουσας. Αν το παρακράτος αποκτήσει αστυνομικό "πάσο" για όλα τα "καυτά" σημεία της Πρωτεύουσας, απλά τελειώσαμε. Αν οι Βρετανοί αποκτήσουν τον άμεσο έλεγχο παρακρατικών ομάδων "καταδρομών", θα βάλουν "φωτιά" στην Αθήνα. Είναι θέμα χρόνου να τη μετατρέψουν σε ένα "φλεγόμενο" Μπέλφαστ. Θα επιβαρύνουν τη θέση της αστυνομίας με τα πλεονεκτήματα που παρέχει ο νόμος στην αστυνομία για να κάνει τη δουλειά της. Είναι θέμα χρόνου να μας κουβαλήσουν ένοπλους Βρετανούς για "βοήθεια".
Με τη γνώση όλων αυτών μπορούν να εξηγηθούν όλα τα ανεξήγητα που σήμερα συμβαίνουν. Μπορεί να καταλάβει κάποιος πώς είναι δυνατόν ο ανίκανος αρχηγός της Αστυνομίας, που λίγους μήνες πριν επέτρεψε σε μερικές δεκάδες ανθρώπων να κάψουν την Αθήνα, να παραμένει στη θέση του. Αυτός τους έκανε το μεγάλο "δώρο" και όπου υπάρχει τέτοιο υπάρχει και "αντίδωρο". Έτσι εξηγείται το γεγονός ότι κερνούσε και άρα γνώριζε για την παραμονή του στη θέση του μία εβδομάδα πριν συγκληθεί η κυβερνητική επιτροπή κρίσεων, η οποία θα αποφάσιζε για την τύχη του. Από έναν τέτοιο αρχηγό τι μπορεί να περιμένει η ελληνική κοινωνία; Τα "λάθη" αυτού του αρχηγού ποιος θα τα φορτωθεί; Η αστυνομία. Ο βασικός στόχος δηλαδή του παρακράτους και των αφεντικών του. Στόχος τους είναι η δυσφήμησή της σε βαθμό τέτοιο, που να μονιμοποιεί και να νομιμοποιεί τη δική τους παρουσία στις πλατείες της πρωτεύουσας.
Είναι προφανές ότι κάποιοι στην Κατεχάκη έχουν ξεχάσει ότι έχουν ορκιστεί να υπακούνε στο Σύνταγμα και να υπηρετούν τον ελληνικό λαό. Έχουν μπερδέψει την έννοια της ΕΣΧΑΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ με αυτήν της απλής παράβασης του καθήκοντος. "Ψιλά" γράμματα θα πει κάποιος. Μπορεί ναι, μπορεί και όχι. Τα σημερινά "ψιλά" γράμματα μπορεί αύριο να γίνουν bold "κεφαλαία". Τα σημερινά χαμόγελα μπορεί αύριο να γίνουν κλάματα. Την εξουσία στη Δημοκρατία δεν την "παντρεύεσαι" και αν στηρίζεσαι στα μόνιμα προνόμια του "γάμου", κάνεις μέγα σφάλμα. Η εξουσία στη δημοκρατία αναζητά μόνιμα πιο νέους και όμορφους "εραστές" και αλίμονο στους "κερατάδες" του παρελθόντος.
Τραϊανού Παναγιώτης
Πρόεδρος του ΕΑΜ β’
http://www.eamb.gr/new_text/kolonaki.htm
