Πέμπτη 30 Μαρτίου 2017

Νίκος Μπελογιάννης: Το κόκκινο κτήνος

Το Ελληνικό έθνος καθ’ όλη την διάρκεια της υπάρξεως του γεννούσε και έβγαζε από τα σπλάχνα της γης του ανθρώπους και προσωπικότητες οι οποίες τάχθηκαν με ιερό σκοπό στον αγώνα για την υπεράσπισή του. Εκατοντάδες χρόνια πότιζαν με το αίμα τους το δέντρο της λευτεριάς του γένους μας. Από την άλλη πλευρά όσα ανδρειωμένα παλικάρια έβγαζε αυτός ο τόπος άλλοι τόσοι προδότες ξεπετάγονταν σαν τα στάχυα από αυτή την γη.

Ένας από τα μεγαλύτερους εχθρούς του Ελληνικού γένους ήταν ο εσωτερικός εχθρός του κομμουνισμού και του μαρξισμού ο οποίος φυτεύτηκε από Ιουδαϊκό χέρι στον τόπο μας και εκτελούσε εντολές της Μόσχας. Οι Κομμουνιστές στα τόσα χρόνια... ύπαρξης τους κατάφεραν να χτυπήσουν πολιτιστικά, ηθικά και κοινωνικά τις αξίες και τις ιερές μας παραδόσεις εμφανίζοντας ένα πρόσωπο του μεγάλου προστάτη του λαού με σκοπό την εξυπηρέτηση των φιλοδοξιών και των σκοπών τους. Εμφανίστηκαν ως προστάτες των δικαιωμάτων του εργάτη, του ανθρώπου του μόχθου της εργασίας, του φοιτητή και της απροστάτευτης μητέρας.

Εμφανίστηκαν με την μάσκα του δημοκράτη, του ανθρωπιστή και του προστάτη της ειρήνης έχοντας ως σκοπό να κυριαρχήσουν πολιτικά σε όποιον τόπο και αν ριζώθηκαν. Κι έτσι ακριβώς έγινε και στην Ελλάδα. Ήταν δημοκράτες μέχρι να τους εναντιωθείς. Ήταν ειρηνιστές αρκεί να μην είχες ως αρχή την πίστη σου στο έθνος, την φυλή και την θρησκεία. Εάν πάλι δε τηρούσες τους όρους τους πολύ πιθανό να κατέληγες σφαγμένος στα διυλυστήρια της ΟΥΛΕΝ ή δολοφονημένος από τις σφαίρες της εγκληματικής οργάνωσης ΟΠΛΑ και ριγμένος σε κανένα ξεροπήγαδο σε ορεινή περιοχή, αφού πρώτα είχες αποχαιρετήσει για στερνή φορά το παιδί σου που το πήραν οι ίδιοι οι δολοφόνοι σου στο παιδομάζωμα. Αυτές ήταν οι αρχές των κομμουνιστοσυμμοριτών, οι ίδιες ακριβώς αρχές που τηρούσε πιστά και ο αρχισφαγέας Νίκος Μπελογιάννης. Ο Νίκος Μπελογιάννης ήταν μέλος του ΚΚΕ από νεαρή ηλικία και μετέπειτα στέλεχος του Δ.Σ.Ε. Θα αναφέρουμε μερικά στοιχεία της εγκληματικής του δράσης.

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 1944

Τα γερμανικά στρατεύματα εγκαταλείπουν την Πελοπόννησο και το ΚΚΕ έχοντας ως πρόφαση την υπεράσπιση του λαού απέναντι στις δυνάμεις του Άξονα εξοπλίζονταν με τον καιρό για την κατάληψη της Εξουσίας σύμφωνα πάντα με τις εντολές του κόκκινου Κρεμλίνου. Είχαν ήδη ξεκινήσει οι σφαγές και οι λεηλασίες σε χωριά, πόλεις, τμήματα χωροφυλακής και η στοχοποίηση χιλιάδων πολιτών που αντιτάχθηκαν στα εθνοπροδοτικά σχέδια τους. Επίσης πραγματοποιούσαν και δολοφονίες όσων ανταρτών και συναγωνιστών τους τάχθηκαν εναντίον τους στην προσπάθεια της κατάληψης της εξουσίας διά τον όπλων.

Στην πόλη της Καλαμάτας είχε αναλάβει την υπεράσπιση δύναμη 600 ανδρών των Ταγμάτων Ασφαλείας και 200 άνδρες της Βασιλικής Χωροφυλακής. Οι κομμουνιστές απέστηλαν στην πόλη από την Αθήνα τον Νίκο Μπελογιάννη ο οποίος ζητά την παράδοση της. Ο Νομάρχης και η τοπική διοίκηση αρνήθηκε την παράδοση της πόλης. Το επόμενο πρωί μεγάλη δύναμη Κομμουνιστοσυμμοριτών επιτέθηκε με λύσσα εναντίον της πόλης και των υπερασπιστών της τρομοκρατημένοι πολίτες έσπευδαν να βρουν προστασία στην Διοίκηση Χωροφυλακής ως τα μεσάνυχτα το κέντρο της πόλης δεν είχε πέσει ακόμα στα χέρια των κόκκινων θηρίων μετά από σύσκεψη των υπερασπιστών της πόλης και της τοπικής διοίκησης αποφασίστηκε να γίνει η απελπισμένη έξοδος των Εθνικών δυνάμεων στην περιοχή του Μελιγαλά αφού ήδη ο κλοιός όλο και περισσότερο στένευε. Μετά από λίγο 1000 εθνικιστές των δυνάμεων ασφαλείας της πόλης πραγματοποίησαν το επιτυχημένο σχέδιο της εξόδου και κατέφθασαν στον Μελιγαλά.

Η ΣΦΑΓΗ ΤΟΥ ΜΕΛΙΓΑΛΑ

Μετά από σκληρές μάχες κατά την διάρκεια τριών ημερών (13-15 Σεπτεμβρίου 1944) …ο Μελιγαλάς έπεσε στα χέρια των κόκκινων θηρίων παρά τις ηρωικές προσπάθειες των αμυνόμενων υπερασπιστών του. Μετά το τέλος της μάχης ήρθε η ώρα που η ανθρωπότητα θα γνωρίσει το αρρωστημένο πρόσωπο του κομμουνισμού και θα βιώσει για ακόμα μια φορά την θηριωδία του. Ο Νίκος Μπελογιάννης δίνει την εντολή μαζί με τον Κουλάμπα και τον Πανταζή Φράγκο να μην μείνει τίποτα όρθιο καθώς και ο αρχισφαγέας Αρης Βελουχιώτης καλούσε τους συντρόφους του να βγάλουν όλο τους το μίσος απέναντι στους αιχμαλώτους, οι οποίοι εκτός από μαχητές, αποτελούνταν και από γέρους, γυναίκες και παιδιά. Όλα τα σπίτια των μη κομμουνιστών λεηλατήθηκαν και κάηκαν καθώς και των αντιδραστικών που ήταν κατά της θηριωδίας. Οι κομμουνιστές κάλεσαν τις επόμενες ώρες ακόμα και εκδοροσφαγείς να συμπράξουν στο εκγληματικό τους έργο. Χίλια πεντακόσια άτομα – ανάμεσα τους γυναίκες και παιδιά – οδηγήθηκαν πισθάγκωνα με καλώδια και σύρματα σε ένα πηγάδι έξω από τον Μελιγαλά όπου τους γονάτιζαν έναν – έναν μπροστά στο στώμειο της πηγάδας όπου περίμεναν με το κεφάλι σκιφτό την τσεκουριά στον λαιμό και τον σβέρκο από τον δήμιο τους. Η σφαγή των θυμάτων συνεχίζονταν για τρεις μέρες ενώ το δικαστήριο των κομμουνιστών αποφάσιζε για το ποιος θα ριχνόνταν νεκρός στο πηγάδι. Πολλά από τα θύματα ρίχνονταν ζωντανά μέσα στην πηγάδα αφού το πρώτο χτύπημα δεν έβρισκε τον στόχο του.


ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ ΧΡΟΝΙΑ

Τα εγκλήματα της Κομμουνιστικής θηριωδίας συνεχίζονταν για τα επόμενα χρόνια σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας με εκατόμβες νεκρών. Ας αναφέρουμε μερικές από τις μεγαλύτερες θηριωδίες:
Μελιγαλάς – Φενεός – Τατάρνα – Στιμάγκα – Τρύπα του Ταράτσα – Κλήμα Δωρίδας (5/42 Σύνταγμα Ευζώνων συνταγματάρχη Ψαρρού) – Αγιονόρι – Επίδαυρος – Κιλκίς – Αθήνα (Δεκεμβριανά 1944) – ΟΥΛΕΝ.

Το τέλος της ξενοκίνητης κομμουνιστικής ανταρσίας των σφαγών του παιδομαζώματος και του συμμοριτοπολέμου, έδωσε η αστραφτερή ελληνική ξιφολόγχη των ηρωικών παιδιών της Ελλάδος στις τιμημένες κορφές του Γράμμου και του Βίτσι τον Αύγουστο του 1949. Όπως ακριβώς είχε δώσει την απάντηση της η ίδια ξιφολόγχη στις κορφές των βουνών της Βορείου Ηπείρου το 1940 – 41.



ΣΤΟΝ ΓΡΑΜΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΒΙΤΣΙ ΝΙΚΗΣΕ Η ΕΛΛΑΣ

Η Νίκη του Εθνικού Στρατού ήταν μια νίκη την οποία ουδέποτε χώνεψαν και θα χωνέψουν οι κομμουνιστές καθώς και οι απογόνοι τους ακόμα και σήμερα. Με μια κυβέρνηση άκρως κομμουνιστική όπως η σημερινή του ΣΥΡΙΖΑ, είναι λογικό να κάνει μουσεία τα σπίτια των σφαγών του Ελληνικού λαού, όπως του Νίκου Μπελογιάννη, και να τιμάει έναν από τους μεγαλύτερους προδότες και εγκληματίες που πέρασαν ποτέ από την ιστορία του Ελληνικού Έθνους, ενώ οι πραγματικοί ήρωες μένουν στην αφάνεια και στην απαξίωση. Όσοι ακόμα πιστεύουμε και αγωνιζόμαστε για τα ιδανικά της ελληνικής πατρίδας δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τα παιδιά που αρπάχτηκαν από την αγκαλιά της μάνας. Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τους πεσόντες υπέρ πατρίδος μαχητές του Γράμμου. Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ όλους εκείνους τους ανάπηρους πολεμιστές που έδωσαν μέρη του σώματος τους για να μείνει ακέραιο το σώμα της Ελλάδος. Μα κυρίως δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τους δολοφόνους του λαού και της πατρίδας μας. Κι ένας εξ αυτών ακούει στο όνομα Νίκος Μπελογιάννης. Στις θρασύδειλες προκλήσεις της μαρξιστικής αριστεράς και στους κάλπικους ήρωες της εμείς απαντούμε:

Είμαστε οι υπερήφανοι απόγονοι των νικητών του Γράμμου.


Δεν υπάρχουν σχόλια: