Του ΙάσωναΣτον εξαιρετο φυσιοδιφη της κομμουνιστικης αληθειας θα ηθελα να υποβαλλω τις κατωθι ερωτησεις:
Ερωτησεις στον κο "καθηγητη"της ιστοριας του ΑΠΘ:
1. Κε καθηγητα ως "ιστορικος", πως χαρακτηριζετε την εισπραξι 15 δις δραχμών σε κοκκινα δολαρια που εδοθησαν με αποδειξεις υπογεγραμμενες απο επωνυμα ηγετικα στελεχη του ΚΚΕ από την Σοβιετικη πρεσβεια στο "τιμημενο" ΚΚΕ; Ψευδεται η εισαγγελια της Μοσχας;
2. Κε καθηγητα ως "ιστορικος", πως χαρακτηριζετε την ομολογια του Φλωρακη περι επιδιωξεως (στην χειροτερα των περιπτωσεων) της διαιρεσεως της Ελλαδας αλα κορεα; Ηταν δημοκρατικη εθνικη πραξι; ή "αγώνας" κατα της αποικιoκρατιας;
3. Κε καθηγητα, ως καθηγητης και ελλογος σκεπτομενος Ελλην, πως χαρακτηριζετε τις θεσεις του ΚΚΕ όπως εχουν αποτυπωθει στο προγραμμα του ΚΚΕ περι καταληψεως της εξουσιας με επαναστασι , ανατροπης του αστικου καθεστωτος , επαναστατικης κατακτησεως της εξουσιας σε συνεργασία με τους συμμάχους της(ΟΡΑ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ) ;
Προς ενημερωσι σας και των ελευθερων σκεπτομενων Ελληνων παραθετουμε τα κατωτερω κειμενα οπως εχουν καταγραφη για να εξαγουν τα δικα τους συμπερασματα, ενω βεβαιως οι απαντησεις σας δεοντως θα συνεκτιμηθουν...
****************************************************************
Α) Η Ιστορια.
1. Εφημερις Εστια 22.11.1991
"...Η τελευταια αποκαλυψις ομιλει δι εισπραξιν πεντε δισεκατομμυριων δραχμων κατά τα τελευταια 15 ετη. Η Μοσχα απεστελλε δια του διπλωματικου σακκου της εδώ πρεσβειας της Σοβιετικης Ενωσεως τα κοκκινα δολλαρια, τα οποια παρελαμβανον, υπογραφοντες τας ηδη ευρεθεισας αποδειξεις επωνυμα ηγετικα στελεχη του κομματος. Εν τουτοις τοσον το ΚΚΕ οσον και οι κατονομαζομενοι αποδεκται των δισεκατομμυριων ετηρησαν ευγγλωττον σιωπην... Δεον να σημειωθη ότι το παρ ημιν Κομμουνιστικο κομμα δεν επαχυνετο (η αληθεια είναι ότι τα εχει τα παχακια της η Θεα του Περισσου) μονο δια των δολλαριων αλλα και μεσω αλλων εμπορικων διαυλων και υποπτων τραπεζικων δοσοληψιων. Ο,τι και να ισχυρισθουν τωρα οι πρακτορες και εισπρακτορες του Κρεμλινου δεν θα δυνηθουν να αποσεισουν την σοβαροτεραν κατηγοριαν ότι υπηρξαν πληρωμενοι και ετεροκινητοι ..."
2. Γεωργιος Παπανδρεου. Εναρκτηριος ομιλια του στο Συνεδριο του Λιβανου.
"...Η ευθύνη του ΕΑΜ είναι ότι δεν απέβλεψε μόνον εις τον απελευθερωτικόν αγώνα, αλλά ηθέλησε να προετοιμάσει την μεταπολεμική τον επικράτηση. Δια τούτο επεδίωξε, πρώτον την μονοπώλησιν του εθνικού αγώνα. Δεν επιτρέπει εις κανέναν άλλον να ανέβη εις τα βουνά και να πολεμήσει τον κατακτητήν - εμποδίζει με ποινήν θανάτου τους Έλληνας να εκπληρώσουν το πατριωτικόν των καθήκον. "Παλαιόν παράδειγμα ο παριστάμενος συνταγματάρχης Σαράφης και πρόσφατον ο απουσιάζων Συνταγματάρχης Ψαρρός επεδίωξε την τρομοκράτησιν και την εξόντωσιν των αντιπάλων του... Οι αντίπαλοι του Ε.Α.Μ. εθεωρήθησαν εχθροί της Πατρίδος….
...Οφείλομεν να ομιλήσωμεν ειλικρινώς και απεριφράστως. Εάν το Ε.Α.Μ το οποίον αρχικώς με το σύνθημα της απελευθερώσεως έχει συγκινήσει ευρύτατα στρώματα τον λαού, και έχει προκαλέσει τον ενθουσιασμόν της νεότητος, τον οποίον όμως σήμερον, μετά την αποκάλυψιν των πολιτικών τον σκοπών και την χρησιμοποίησιν των μέσων της τρομοκρατίας, αποτελεί μίαν μικράν οργανωμένην και ένοπλον μειοψηφίαν απέναντι της μεγάλης ανόργανου και αφοπλισμένης πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού, εάν λοιπόν το ΕΑ.Μ. έχη την πρόθεσιν να χρησιμοποίηση την υλική του δύναμη την οποία απέκτησε χάρις στον πατριωτισμόν του λαού και την επικουρία των συμμάχων μας, ως όργανο εμφυλίου πολέμου και εξοντώσεως των αντιπάλων του και αύριο μετά το πέρας του πολέμου υπό το ψευδώνυμο της Λαϊκής Δημοκρατίας ως όργανον Δυναμικής επικρατήσεως επί της πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού, τότε βεβαίως δεν υπάρχει στάδιον συνεννοήσεως. Το καθήκον μας τότε είναι να συναγείρωμεν το έθνος και να επικαλεσθώμεν την επικουρίαν όλων των μεγάλων συμμάχων μας και των κυβερνήσεων και της δημοσίας των γνώμης εις τον διπλούν αγώνα και κατά του εξωτερικού εισβολέως και κατά τουεσωτερικού εχθρού. Διότι ο Ελληνικός λαός δεν κάμνει επιλογήν τυράννων. Αρνείται την τυραννίαν..."
3. Θεμιστοκλής Σοφούλης (Βενιζελικός, εθεωρείτο ο δικηγόρος των "διωκομένων δημοκρατικών πολιτών’’ και ανένδοτος αντίπαλος της Δεξιάς) εκ των πρωταγωνιστών της εποχής εκείνης, και εγνωσμένος Βενιζελικός διατυπωνει τα εξης σε επιστολή του της 18ης Ιανουαρίου 1944, προς τον Υπουργόν Στρατιωτικών της εν Καίρω Ελληνικής Κυβερνήσεως , Βύρωνα Καραπαναγιώτη.
"...Η Ελλάς στενάζει σήμερον υπό την πίεσιν διττής κατακτήσεως του αλλοδαπού εχθρού και του ημεδαπού κατακτητού ο οποίος εν ονόματι της ελευθερίας κατεργάζεται, και αυτός την υποδούλωσιν της Ελλάδος δια πυρός και σιδήρου… Ο Ελληνικός Λαός δεν απέστερξε ποτέ να υποστή και τας μεγαλυτέρας θυσίας προς εξυπηρέτησιν του συμμαχικού αγώνος. Αλλ’ υποβάλλεται σήμερον εις βαρυτάτας θυσίας και τεραστίας καταστροφάς.
Δια τούτο λαμβάνω το θάρρος να υποβάλλω δι’ υμών μίαν θερμήν παράκλησιν. Να δοθή προς το ΕΑΜ η διαταγή να παύση του λοιπού η αγρία, η απάνθρωπος συμπεριφορά απέναντι μεμονωμένων αιχμαλώτων, όχι συνήθως εκ του πεδίου της μάχης αλλ’ εξ’ ενέδρας η τυχαίας συναντήσεως. Οι πενήντα - εκατό Γερμανοί αιχμάλωτοι τους οποίους μέχρι τούδε εφόνευσε το ΕΑΜ, δεν επιφέρουν βεβαίως αισθητήν μείωσιν της μαχητικής δυνάμεως του εχθρού, εκόστισεν όμως ο φόνος αυτών δι’ αντίποινα εις τον Ελληνικόν Λαόν την εξολόθρευσιν πλείστων κωμοπόλεων και χωρίων και πολλάς χιλιάδας θανατικών εκτελέσεων ομήρων.
Εκ της αφορμής αυτής ο Ελληνικός Λαός εθρήνησε μέχρι τούδε νεκρούς πολύ περισσοτέρους από τους πεσόντας ενδόξως κατά τον ιταλικόν πόλεμον ολόκληρον. Προσβάλλεται δε κυρίως η τιμή του Ελληνικού λαού εκ της θηριώδους αυτής διαγωγής του ΕΑΜ, δηλαδή της σφαγής μεμονωμένων αιχμαλώτων..."
4. Θ. Παπακωνσταντινου (τροτσικιστής στα νιάτα του, όπως με αφοπλιστική ειλικρίνεια ομολογεί, στην αυτοβιογραφία του στο βιβλίο "Η Μεγάλη Περιπέτεια" (Εκδόσεις Κάκτος Σελίς 46). Μία νεανική επιλογή που την πλήρωσε τότε "τοις μετρητοίς", με αποβολή από το πανεπιστήμιο και απώλεια σταδιοδρομίας στο Πανεπιστήμιο λογω των τότε πεποιθήσεων του καταγραφει στο σημαντικωτατο πονημα του "Ανατομια της Επαναστασεως" Μεγαλη περιπετεια. Εκδοσεις Κακτος.
"...Η δεκεμβριανη επαναστασις δεν κατωρθωσε να επικρατηση μολονοτι κατα την κρισιμον στιγμην αι ενοπλοι δυναμεις της ησαν πενταπαλσιαι των ηνωμενων Ελληνικων και Αγγλικων δυναμεων και ειχαν επιτυχη να δεσποζουν πλεον των εννεα δεκατων της ολης εκτασεως της ελληνικης πρωτευουσης... Την 10ην Ιανουαρίου 1945 γραφει ο Παπακωνσταντινου, "οι κομμουνιστές εζήτησαν και υπέγραψαν ανακωχήν… Τεσσαρας μολις μηνας μετά την αποτυχιαν και υπο την καταθλιψιν της καθολικης αγανακτησεως του Εθνους ηναγκασθησαν να τα ομολογησουν συνοπτικως και εκεινοι ακομη, οι οποιοι υπήρξαν πρωτεργαται της ή συνοδοιποροι της, αφου ειχαν ηδη εξασφαλισει την προσωπικη ατιμωρησιαν των.
Την 5ην Απριλίου 1945 εδημοσιεύθη εις τον Ριζοσπάστην υπόμνημα υποβληθέν εις τον Αντιβασιλέα και τον Πρωθυπουργόν, φέρον τας υπογραφές των Σιάντου, Ζευγου, Πορφυρογένη, Σβώλου, Αγγελόπουλου, Ασκούτση, Μάντακα κλπ. Και εις το υπόμνημα τούτο εγράφοντο τα εξής: [Εγινε ένα κίνημα που όλοι αναγνωρίζουν ότι δεν έπρεπε να γίνη και έπρεπε να αποφευχθή…Και δυστυχώς κατά το κίνημα αυτό έγινα όσα έγιναν εναντίον αμάχων και αθώων]…’’
5. Ι. Σοφιανοπουλος (αριστερος πολιτικός ο οποίος το 1936 συμμετείχε στο Λαϊκό Μέτωπο του ΚΚΕ ενώ είχε διατελέσει διευθυντής του γραφείου τύπου του Ελευθερίου Βενιζέλου) στην εισηγητική του ομιλία κατά την διάσκεψιν της Βαρκιζης, το πρωτο θεμα που εθεσε ητο η απελευθερωσις των ομήρων, που είχαν απαχθεί από τους αντάρτες του ΚΚΕ/ΕΛΑΣ/ΕΑΜ κατοπιν της διαταγής που εξέδωσε η κεντρική επιτροπή του ΕΛΑΣ, ολίγον προ της αναχωρήσεως των κομμουνιστών εκ της περιμέτρου των Αθηνών.
"...Η αποδοσις των Ομήρων, λέγει ο Ι.Σοφιανοπουλος απευθυνόμενος προς τα μέλη της επιτροπής τους οποίους κατά χιλιάδας συνέλαβε και απηγαγεν ο ΕΛΑΣ, είναι ζήτημα τιμής δια την Κυβερνησι και ανθρωπισμού δια τους στασιαστας, οι οποίοι θα έπρεπε να ειχον υπ’οψιν των, ότι αθώοι πολιται δεν είναι δυνατόν να απαγαγωνται ως αγέλη, πότε εις τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως και πότε εις τα βουνά και εις τα χαράδρας μέσα εις μιαν κολασιν πεινης ταλαιπωρίας κακουχιών βασάνων και θανατικών εκτελέσεων μολονότι εις ουδεν επταισαν, εκτός εάν ως πταίσμα θεωρηθη ότι ειχον αντίθετα πολιτικά φρονήματα προς τους στασιαστας,..."
Β) Οι Χαράκτες …
1. Ν. Ζαχαριαδης Γενικος ΓρΑμματευς του ΚΚΕ.
Στο "Χρονικό" του, που άρχισε να γράφει την Πρωτομαγιά του 1966, με την κήρυξη της απεργίας πείνας την οποία είχε ξεκινήσει, διαμαρτυρόμενος για την απάνθρωπη απομόνωσή του από τους Σοβιετικούς, στο Σουργκούτ της Σιβηρίας, αναφέρεται στον ένοπλο αγώνα της περιόδου 1946-49 και σημείωνε ότι, θεωρούσε "κάλπικη" την άποψη ότι το ελληνικό αριστερό κίνημα παρασύρθηκε στον ένοπλο αγώνα από τους Αγγλους. "Στην πραγματικότητα", υποστήριζε, "...οι Αγγλοι θέλαν να μας παρασύρουν στις δικές τους εκλογές [αναφερεται στις εκλογες της 31ης Μαρτιου 1946 στις οποιες απειχαν οι κομμουνιστες] για να επικυρώσουν έτσι κοινοβουλευτικά - "λαϊκά" το καθεστώς που επέβαλαν με την ένοπλη επέμβασή τους και με τη Βάρκιζα...". Το ΒΗΜΑ, 17/08/2003 , Σελ.: B29 Κωδικός άρθρου: B13940B291ID: 257162.
2. Χαριλαος Φλωρακης, ο "άνθρωπος που τίμησε το ΚΚΕ με την ζωή και το έργο του" κατα τον σημερινό πρωθυπουργό Κ.Καραμανλή, στο ΒΗΜΑ της 9ης Δεκεμβρίου 2001, επιβεβαιωνει, διευκρινιζει με τα δικα του λογια τους σκοπους και τις επιδιωξεις του ΚΚΕ /ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΔΣΕ.
"...Ο Παγκόσμιος Πόλεμος δεν είχε λήξει και οι επιχειρήσεις συνεχίζονταν. Εμείς θα είχαμε τη δυνατότητα να οργανωθούμε κανονικά και θα κοβόταν η Ελλάδα αλά Κορέα, μισή μισή... Υπήρχε η δική μας προσδοκία. O Κόκκινος Στρατός. Αυτόν περιμέναμε να κάνει προς τα κάτω, αλλά μπήκε μονάχα σαράντα έως πενήντα χιλιόμετρα στην περιοχή της Θράκης, ξαναγύρισε στη Βουλγαρία και πήγε προς τη Γιουγκοσλαβία. Περιμέναμε εμείς ο έρημοι να 'ρθει προς τα κάτω. Δεν ήρθε..."
Γ) Οι Παραχαρακτες
Αρθρο του υπογραφοντος με τον βαρυγδουπο τιτλο του καθηγητης Ιστοριας στο ΑΠΘ Γιώργου ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ
Ο αντικομμουνισμός, ο ολοκληρωτισμός και η ιδέα της προόδου
Με αφορμή το άρθρο της "Καθημερινής της Κυριακής" (5 Ιούλη), όπου "εξηγείται" γιατί "ο προοδευτικός στη σημερινή Ελλάδα σημαίνει και αντικομμουνιστής"!
Στην εξέλιξη του σκεπτικού του συντάκτη της "Καθημερινής" συνυπάρχουν, μαζί με τα πάγια επιχειρήματα του αντικομμουνισμού, μερικά νέα στοιχεία που θα πρέπει να προσεχθούν ιδιαίτερα. Τα πρώτα, αν θέλετε, τα έχουμε συνηθίσει. Επικρέμαται επί των κεφαλών μας η αναθεώρηση της Ιστορίας: "...Η ιστορική θεώρηση του εμφυλίου αναπόφευκτα θα αλλάξει κάποτε" γράφει ο κύριος Κασιμάτης, την οποία, προσθέτει, έχει αναλάβει "μία νεώτερη γενιά ιστορικών"- φυσικά μνημονεύει τους Μαζάουερ, Καλύβα και Μαρατζίδη (εκπλαγήκατε;), τον πρώτο μάλλον για να προσδώσει κύρος "ιστορικού" στους δύο επόμενους. Αυτή η αναθεώρηση θα αποδείξει, εάν έχουμε καλά καταλάβει, ότι ο κομμουνισμός αποτέλεσε τη μεγαλύτερη εγκληματική συνωμοσία που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα. Περιμένουμε...
... Είναι πολύ πιθανό ότι στο ορατό μέλλον θα επιστρατευθούν σαφώς περισσότερα - και σοβαρότερα - αντικομμουνιστικά μέτρα από την αρθρογραφία της "Καθημερινής" και των άλλων αστικών εφημερίδων ή την προσαρμογή της Ιστορίας από τους διάφορους Καλύβες.
Αφού είχα κλείσει το κείμενο αυτό θυμήθηκα την παλαιά περιπέτεια του πατέρα του κυρίου Κασιμάτη που θήτευσε ως "όμηρος"του ΕΛΑΣ στη διάρκεια των Δεκεμβριανών. Θλιβερή περιπέτεια όντως, η οποία όμως έγινε σε γενικότερα θλιβερές εποχές. ... Η ηγεσία του ΕΛΑΣ αποφάσισε τη στοχευμένη συγκέντρωση ομήρων ως μέτρο ανάγκης για να περιορίσει αυτόν τον μαζικό εξανδραποδισμό του λαού των συνοικιών της Αθήνας.
Θέλετε να μιλήσουμε για εγκλήματα με άρωμα αποικιοκρατίας; Στη διάθεσή σας. Αποτελεί, όπως φαντάζεστε, ένα πολύ ενδιαφέρον κεφάλαιο της σύγχρονης Ιστορίας.
Επιλογος:
Οι σημερινες επιδιωξεις του ΚΚΕ όπως καταγραφονται στο Προγραμμα του ΚΚΕ και ανακοινωθησαν κατά την διεξαγωγή του 17ου Συνεδρίου του ΚΚΕ που έλαβε χώραν απο 9-12 Φεβρουαρίου 2005
1. Κεφάλαιο με τίτλο "Η Οικοδόμηση του Σοσιαλισμού"
"...Αφετηρία για το πέρασμα της ελληνικής κοινωνίας στο σοσιαλισμό, κατώτερη βαθμίδα του κομμουνισμού είναι: η επαναστατική κατάκτηση της εξουσίας απο την εργατική τάξη σε συνεργασία με τους συμμάχους της..Ανεξάρτητα απο την μορφή που θα πάρει το σοσιαλιστικό κράτος απο την άποψη της ταξικής ουσίας, θα είναι επαναστατική εξουσία της εργατικής τάξης, η δικτατορία του προλεταριάτου..." και εν συνεχεία, "...Η μορφή που θα πάρει το επαναστατικό εργατικό κράτος θα λυθεί μέσα στην επαναστατικη πάλη στους σκληρούς ταξικούς αγώνες , σε συνθήκες που ξεσπάει και αναπτύσσεται η επαναστατική διαδικασία..."
2. Πολιτική Απόφαση του 17ου Συνεδρίου του ΚΚΕ, για τα καθήκοντα του Κόμματος μέχρι το 18ο Συνέδριο-Αντιμονοπωλιακό Δημοκρατικό Μέτωπο και το Σοσιαλισμό.
Το ΚΚΕ σταθερά προσπαθεί να πείθει ότι δεν αρκεί να φύγουν τα αστικά κόμματα και οι σύμμαχοί τους από το τιμόνι της διακυβέρνησης. Πρέπει να ανατραπεί το αστικό κράτος και οι μηχανισμοί του. Να δημιουργηθεί μια νέα λαϊκή εξουσία, που δεν είναι άλλη από τη σοσιαλιστική.
Σε συνθήκες κορύφωσης της ταξικής πάλης, επαναστατικής ανόδου του λαϊκού κινήματος, όταν η επαναστατική διαδικασία έχει ξεκινήσει, μπορεί να προκύψει κυβέρνηση, ως όργανο λαϊκής εξουσίας, που έχει την έγκριση και τη συγκατάθεση του αγωνιζόμενου λαού, χωρίς γενικές εκλογές και κοινοβουλευτικές διαδικασίες...
Κάντε "κλικ" στο απόκομμα της εφημερίδος για πλήρες μέγεθος.
Ιασων
