Οπου η οδυνηρη επαφη με την πραγματικοτητα σκοτωνει τις ψευδαισθησεις
«....Η καθαρή και απλή διαβεβαίωση απαλλαγμένη απο κάθε συλλογισμό και κάθε απόδειξη, συνιστά ένα σίγουρο μέσο για να εισδύση μια ιδέα μέσα στο πνεύμα των μαζών...Ο Ναπολέων έλεγε ότι δεν υπάρχει παρά μόνο μία σοβαρή μορφή ρητορικής , η επανάληψη.Το πράγμα που διαβεβαιώνεται, φθάνει με την επανάληψη να εγκατασταθεί μέσα στα πνεύματα, σε σημείο που γίνεται αποδεκτό, ως μία αποδεδειγμένη ‘’αλήθεια’’..» ..» Εκδόσεις Ζήτρος 2004, ‘’ Η ψυχολογία του όχλου’’ σελίς 112, Gustave Le Bon (1841-1931)
Κάθε μερα, κάθε εβδομαδα, κάθε χρονο, τις ιδιες εποχες μια είναι η αρρωστη ρητορικη.Η διαρκης συντριπτικη συνθλιπτικη της λογικης .H αλογη τυφλη κωφη γραμμοφωνικη Επαναληψις..
Ως εάν ουδεν συνεβη, τιποτα δεν αλλαξε , η αληθεια ποτε δεν απεκαλυφθη και μονο το ψευδος η απατη η εικονικη παργματικοτητα εχει επικρατησει.
Διαβαζω στον φιλαληθη αγνο εναρετο και αντικειμενικο Ριζοσπαααααααααστη.. http://www1.rizospastis.gr/page.do?publDate=28/6/2009&id=11023&pageNo=17&direction=-1
«Στα βήματα των μαχητών του ΔΣΕ ( «ΔΙΑΒΑΖΕ ΓΟΡΤΕΣ ΑΓΑΠΗΣ»)
Στις 11 και 12 Ιούλη, τα μέλη της ΚΝΕ, οι φίλοι της Οργάνωσης, οι νέοι και οι νέες που αντιστέκονται και παλεύουν ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό, θα βαδίσουν στα χνάρια των μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Θα ανέβουν στη Λυκόρραχη, στο μνημείο του ΔΣΕ, για να αποτίσουν φόρο τιμής στους ηρωικούς μαχητές,..«Διδασκόμαστε από τους αγώνες του λαού μας και της νεολαίας, γνωρίζουμε την πραγματική ιστορία του τόπου μας, του λαϊκού - επαναστατικού κινήματος. Η γνώση της ιστορίας είναι δύναμη στην πάλη της εργατικής τάξης και των νέων σήμερα ενάντια στο σύστημα της εκμετάλλευσης που τις συνέπειες και τις κρίσεις του σήμερα τις ζουν με τα ελαστικά ωράρια, την ανεργία. Ο αγώνας του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας ήταν ο αγώνας του λαού μας ενάντια σ' αυτό το σύστημα για να ξημερώσουν καλύτερες μέρες χωρίς πόλεμο και φτώχεια», τονίζεται στο σχετικό πλατύ κάλεσμα της ΚΝΕ..»
Και διερωτωμαι..
Eνώ έχει αποδειχθη διαχρονικώς, εκ των ιστορικών γεγονότων -διεθνώς και εντοπίων- πλέον, ότι ειναι η ολοκληρωτική αρνησις της Δημοκρατίας, το σταλινικό ΚΚΕ, επιμένει να εμφανίζεται ως το απαύγασμα αυτής.. Η δογματική, εξωπραγματική, μισάνθρωπος ηγεσία του, εξακολουθεί να διατηρεί άταφο το όζον πτώμα του θανόντος κομμουνισμού. Να οργανώνει «μνημόσυνα» και «συγκινησιακά ανταμώματα» για τα «γενεθλια » των εγκληματικών συμμοριών του ΔΣΕ. Όλοι τους, θλιβερές σκιές στο νεκροταφείο της ματωμένης ιστορίας τους, αμετανόητοι, μισητικοι, δουλοποιοί προσπαθούν να κρύψουν στο σκοτάδι, της διεστραμμένης λίθινης ιδεολογίας του μίσους και της βίας, το Φως της αλήθειας.
Παραθετουμε ρησεις κομμουνιστων που μετα την βαθεια γνωριμια τους με το καρκινικο εκτρωμα , που τους σημαδεψε για το υπολοιπο του βιου των, διετυπωσαν τα εξης:
1. Ο Λεωνίδας Κύρκος στις 3/12/2006 ( συνεντευξις στην καθημερινη) διευκρινίζει για το ΚΚΕ και τον ΔΣΕ
«...Και είδα ότι όλοι αυτοί, ας μην τους πω όλους, ήταν περιτρίμματα. Με πιάνει τρόμος άμα σκεφτώ ότι π.χ. αν νικούσε τότε η επανάστασή μας θα είχαμε πρωθυπουργό τον Μάρκο, έναν γελοίο άνθρωπο -τον είδα από κοντά και κατάλαβα τι γελοίος άνθρωπος ήταν- θα είχαμε υπουργό Οικονομικών τον Μπαρτζώτα, θα είχαμε υπουργό της Παιδείας π.χ. τον Στρίγγο, θα είχαμε υπουργό των Εσωτερικών τον άλλον, τον ανεκδιήγητο άνθρωπο που ήρθε από την Κρήτη, τον Βλαντά, ο οποίος ήταν για την εποχή εκείνη ένας ήρωας για τη νεολαία, γραμματέας της νεολαίας κ.τ.λ. Άνθρωποι γελοίοι, χωρίς καμιά παιδεία για να παίξουν έναν ουσιαστικό ρόλο, σαν αυτόν που φιλοδοξούσαν να παίξουν. Κι όμως εκείνη την εποχή, σας επαναλαμβάνω, τους έβλεπα τους ανθρώπους αυτούς σαν γίγαντες.»
2. Ο Λεωνίδας Τζεφρώνης - γραμματεύς της ΕΠΟΝ Σπουδάζουσας του ΚΚΕ , μέλος του ΔΣΕ, γνωστός και από την μυθιστορηματική του απόδρασι από τις φυλακές των Βούρλων την 17η Ιουλίου 1955 - αφηγείται στο βιβλίο του Στέλιου Κούλογλου, ‘’Μαρτυρίες για τον εμφύλιο και την Ελληνική αριστερά’.
«...Έγραψα κάποτε σ’ ένα άρθρο μου στην Αυγή ότι ευτυχώς που δεν νικήσαμε τον Δεκέμβριο και ευτυχώς που ηττηθήκαμε και στον Εμφύλιο. Γιατί αν νικούσαμε και δημιουργούσαμε εδώ στην Ελλάδα τη λεγόμενη λαϊκή δημοκρατία σήμερα θα είμαστε χειρότερα απ’ ότι είναι οι Ρουμάνοι, οι Βούλγαροι, και οι Αλβανοί..»
3. Ο Στέλιος Γιατρουδάκης στο ίδιο βιβλίο (σελίς 540), έτερος ομοϊδεάτης αντάρτης του ΔΣΕ στη «διμοιρία καταστροφών» εν συνεχεία , «πολιτικός επίτροπος Αθήνας», εκπαιδευθείς στη «Σχολή Πολιτικών Επιτρόπων» του ΚΚΕ στο Βίτσι, απαντά ως εξής. «..Τι θα κάναμε αν κερδίζαμε? …δεν είναι καθόλου δύσκολο να απαντηθεί. Μπορούμε να πούμε , χωρίς ενδοιασμούς , ότι θα φτιάχναμε ένα καθεστώς παρόμοιο μ’ εκείνα που δημιουργήθησαν σε όλες τις νεοσύστατες λαϊκές δημοκρατίες της Ανατολικής Ευρώπης μετά τον τερματισμό του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Όταν μάλιστα οι ηγεσίες του ΚΚΕ ήταν πάντοτε εξαρτημένες από το κράτος και το κόμμα ‘’οδηγό’’ ». Ενώ εξ’ισου ειλικρινής και αποκαλυπτικός,
4.Ο Πάνος Δημητρίου, πρόσφυγας στη Τασκένδη, υπεύθυνος του ιδεολογικού τομέως του ΚΚΕ, καταμαρτυρεί (σελίς 473,474) «..Το ΚΚΕ είχε περιέλθει σε μια κατάστασι πλήρους εξάρτησης. Τίποτα δεν γινόταν εάν δεν υπήρχε η έγκριση των Σοβιετικών....Από τότε χάθηκε κάθε αυτοτέλεια. Κι αυτό φάνηκε πολύ καθαρότερα με την ολομέλεια που αποφάσισε για το Μακεδονικό πρόβλημα, με την απόφαση για πλήρη αυτοδιάθεση μέχρι αποχώρησης της Μακεδονίας.»
5. Ο Γενναιος και ανεπαναληπτος εθνικο κεφαλαιο Τακης Λαζαριδης στο βιβλιο ομολογια του, «Ευτυχώς ηττηθήκαμε σύντροφοι» ( για οσους το αγνοουν ας μας επιτραπη να επαναλαβουμε, ότι ε καταδικασμένος σε θάνατο στη δίκη Μπελογιάννη τον Φεβρουάριο του 1952, έτυχε τελικως χάριτος επειδή ο πατέρας του είχε εκτελεστή από τους Γερμανούς και η μητέρα του είχε καταδικαστή σε ισόβια από Βουλγαρικό στρατοδικείο.Τα κομματικά έντυπα της εποχής είχαν επαινέσει τον Τάκη Λαζαρίδη γιατί «..υπερασπίστηκε με επαναστατική συνέπεια και αδιαλλαξία την τιμή και την υπόληψη του κόμματος» ) Εξομολογείται , ο Τάκης Λαζαρίδης με ειλικρίνεια και γενναιότητα που σπανίζει.: « ..Όλοι μας μέλη και στελέχη του ΚΚΕ έχουμε μερίδιο ευθύνη . Γιατί στη δράση τους οι ηγέτες του ΚΚΕ είχαν τη δική μας υποστήριξη και ανοχή χωρίς την οποίαν δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα.Μας εξέφραζαν και μας εκπροσωπούσαν.Είμαστε συνυπεύθυνοι για όλα.Για τα φοβερά εγκλήματα του Στάλιν. Για τις δίκες της Μόσχας και τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως.Για τις εκτελέσεις μυριάδων ανθρώπων.Για το φοβερό ζυγό που επιβλήθηκε στο μεγάλο ρωσσικό λαό.Κai για τον βαρύτερο ακόμη ζυγό που επιβλήθηκε σε τόσες χώρες της ανατολικής και κεντρικής Ευρώπης...Κι είμαστε ειδικότερα συνυπεύθυνοι για τα δεινά που έπληξαν την πατρίδα μας και τόσο σημαντικά καθυστέρησαν την οικονομική και κοινωνική της πρόοδο. Για τον Δεκέμβρη και τον Εμφύλιο.Για το αδικοχαμένο αίμα των συντρόφων μας αλλά και των αντιπάλων μας. Για την Ελένη Γκατζογιάννη και τις άλλες μαρτυρικές μανάδες της Ηπείρου.Και για τις αδιάκοπες όσο ηλίθιες προσπάθειες μας να μετατρέψουμε την πατρίδα μας σε σοβιετικό προκτετοράτο..»
6. Άφησα για το τέλος τον υιό Ν.Μπελογιάννη.
"..H θυσία τους, όταν την βλέπεις εκ των υστέρων, ήταν τόσο μή δικαιολογημένη... Δεν θέλανε ποτέ να φανταστούνε ότι είχε επικρατήσει του Xίτλερ ένα τέρας"( ο Σταλιν) ίδιο με αυτόν…
Γι' αυτό το τερατούργημα θυσιάστηκαν; Για ένα πράγμα που αποδείχτηκε η μεγαλύτερη απάτη του 20 ου αιώνα; Αυτό ήτανε. Ο υπαρκτός ( Σοσιαλισμός) ήταν η μεγαλύτερη απάτη του 20ου αιώνα ( Συνέντευξις στην Athens' Voice της 13/9/2007)
Και διερωτωμαι..
Μετα από τοσα χρονια, τοσους νεκρους αταφους σε νταμαρια σε πηγαδες, σε ασβεσταδικα που ακομα κατά καιρους ανακαλυπτονται δεμενοι πισθαγγονα με συρματοσχοινα, αλυτρωτες πονεμενες ψυχες που ζητουν δικαιωσι, η εντοπια θυγατρικη παραμαγαζο, το λεγομενο «ΚΚΕ», μιας εποχης που εκλεισε καταδικαστηκε από την ιστορια την αληθεια , την συνειδησι του Ελληνικου λαου, εξακολοθει εδώ στην νέο-ελληνικη Ελλαδα να βυσσοδομει, να βεβηλωνει να συλιζει την μνημη και τους νεκρους .
Η ίδια ξύλινη γλώσσα. Το ταξικό μίσος , οι ανουσιες απεργίες σταρτευμενων δογματικων υπαλληλων του ΚΚΕ, η διαλύσις του κράτους. Καμμια ενοχή για τα θυματα τότε. Ουδεμία συγγνώμη σήμερα. Σταθερή πορεία μίσους και καταστροφής. Ο,τι χρόνια με καθημερινό αγώνα και προσπάθεια οι δημιουργικοί Έλληνες, οι μέλισσες, κτίζουν, εκείνοι, κηφήνες με κεντρί, απεργάζονται και καταστρέφουν συστηματικά..
Με την παθητική ανοχή του κράτους,της Πολιτειας αλλα και ολων των λαικιστων πολιτικων.Που ολοι αυτοι εμετικα, προσπαθουν να καλυψουν την ανεπαρκεια, την δειλια, την ανικανοτητα, το ιδεολογικο κενο τους με εμετικη πειθηνια υποταγη στον στην ανυπαρκτη προοδευτικουρα της κομουνιστικης αριστερας.
Όμως:
Στοιχειώδης αυτογνωσιας της ανεπανόρθωτης Εθνικής καταστροφής. Της εκτάσεως του εγκλήματος που προκάλεσε διαχρονικώς στην Ελλάδα το ΚΚΕ. Θα είχαν θέσει εκτός πολιτικού βίου στην σύγχρονη Ελλάδα και το όνομα και το αιμοσταγές σφυροδρέπανο.
Ιασων
