Πριν από δυο περιπου χρονια, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης επεκρίθη, απο τους «ιστορικούς και εκπαιδευτικούς» των Μεσων Εξαπατησεως Μαζων (ΜΕΜ), διότι, κατα την εκδήλωσι - στην κατοικια του Πρεσβευτη των ΗΠΑ - για την συμπληρωσι 60 χρόνων απο την διακηρυξι του σχεδίου Μαρσαλ ( 5ην Ιουνίου 1947, στο Πανεπιστήμιο Χαρβαρντ) μεταξύ άλλων, σημείωσε ευθαρσώς και ειλικρινώς - μοναδική εξαίρεσι εξ όλων των Ελληνων πολιτευτών- ότι η Ευρώπη οφείλει την ελευθερία της στην Αμερικανική βοήθεια. Και επιπλέον, οτι η Ελλαδα οφείλει διπλά στις ΗΠΑ. Οχι μόνο για το τελος του πολέμου αλλα και για την τύχη που θα ειχε, αν είχε χαθεί ο "εμφύλιος".
"Θα είχαμε την τύχη της Αλβανίας και της Βουλγαρίας" ακριβολόγησεν τοτε ο Κος Μητσοτάκης. Δηλαδή ό,τι μάλλον θα επρεπε να έχει πράξει η ανωτάτη πολιτειακή ηγεσία, ο πρωθυπουργός μας, η προεδρος της Βουλης σε ειδική τελετή, όπως προθύμως συντρέχουν, σε παρόμοιες, τόσον επιλεκτικής, μονομερούς, «ιστορικής μνημης» που γινονται για μουσεία «δημοκρατικών αγωνιστών» ή για την Γυάρο.
Αυτά όμως είναι ψιλα γραμματα για τους νεοελληνες. Διότι στην νέο-ελληνικη Ελλαδα, η ιδεολογικη επικρατησι της αριστερας εξαχρειωθεισα από την ψοφοδεη δειλια της λεγομενης δεξιας και τον καραμανλικο λαικισμο, επετυχαν να αποκρυπτονται από τον Ελληνικο λαο ή να υποβαθμιζονται ιστορικα γεγονοτα που κυριολεκτικως αλλαξαν την μοιρα των Ελληνων.
Μεταξυ αυτων , το γεγονος οτι πέραν των 416 εκατ δολλαρίων που εδόθησαν απο την UNRRA μεχρι την 31ην Σεπτεμβρίου 1947, η Ελλάδα. βάσει του σχεδίου Μαρσαλ εισέπραξε άλλα 366 εκατ. δολλάρια, κατατασσομένη ουσιαστικώς μεταξυ των πρώτων πέντε αποδεκτών οικονομικής βοηθείας στο σύνολο των 17 συμμετεχόντων κρατών. Χάριν αυτού του πακτωλού της αμέριστης οικονομικής βοηθείας , αποτελεί πλέον αδιάψευστο ιστορικό τετελεσμενο γεγονός, ότι η Ελλαδα κέρδισε, πέραν της εισόδου της στην ΕΟΚ ως 12 μέλος, 45 χρόνια ελευθέρου δημοκρατικού βίου. Τόσα όσα χρειάστηκαν οι υπόδουλοι λαοι της Ανατολικης Ευρώπης για να αποτινάξουν την ερυθρά τυραννία με την αυτοκατάρρευσιν της σοβιετίας και των κομμουνιστικών δικατοριών στις ʽʼλαικες δημοκρατίεςʼʼ
Βεβαια, για να ειμαστε δικαιοι, οι δηλωσεις του Κου Μητσοτακη υπηρξαν φειδωλες εν σχεσει με άλλες. Διοτι εχουν καταγραφει δηλωσεις, που εγιναν την εποχη εκεινη και από αλλους πολιτικους, εγνωσμενης και αδιαμφισβητητης «δημοκρατικοτητος» προς αναγνωρισι της οφειλομένης ευγνωμοσύνης, για την πολυτιμη, -καταλυτικη για την επιβιωσι και ελευθεραν υπαρξιν της Ελλαδος- οικονομικη συνεισφορα των ΗΠΑ στην καταρημαγμενη Ελλαδα. Μιας Ελλαδας ερειπωμενης υπαιθρου. Χωρίς γεωργικη παραγωγή, χωρις δρομους, με γεφυρες ανατιναγμενες και κατεστραμμενα υδραγωγεία απο τους «δημοκρατικους» στασιαστας του ΚΚΕ/ΕΑΜ/ΕΛΑΣ.
Συγκεκριμενα στις 19 Ιουλιου 1948, επι την αποχωρησει του αρχηγού της Αμερικανικης αποστολης εν Ελλαδι, ο τότε αρχηγός της αντιπολιτευσεως απηυθηνε μεταξυ άλλων τους εξης θερμους λογους. Αξιζει να τους διαβαστε:
«..Η βοήθεια την οποίαν μας παρέχετε αποτελεί ανθρωπιστική εκδήλωσιν της ευγενούς χώρας σας, υπέρ του πάσχοντος λαού μας...Σεις και ημείς είμεθα συστρατιώται ενός μεγάλου αγώνος απο την έκβασιν του οποίου κρίνεται η τύχη του ανθρωπίνου πολιτισμού.. Χωρίς την ιδική σας βοήθειαν η οποία διεδέχθη την πατροπαράδοτον Βρετανικήν συμπαράστασιν , Ελευθέρα και ανεξάρτητος Ελλας , σημερον δεν θα υπηρχεν ..Αυτή είναι η ιστορική σημασία της αποστολής σας.....Ο φιλότιμος Ελληνικός Λαός με βαθείαν συγκίνησιν ανταποδίδει την αγάπην σας και ουδέποτε θα λησμονήση τα μεγάλας υπηρεσίας αι οποιαι του παρεσχέθησαν εις μίαν κρισιμωτάτην ώραν της ιστορίας του. Προπίνω εις υγείαν των ηγετών της Μεγάλης χώρας του Προέδρου Τρούμαν και του Στρατηγού Μάρσαλ. Ζήτω η Αμερική , η σταυροφόρος της Ελευθερίας »
Αυτά δηλωνε με απολυτη ειλικρινεια, ο Γεώργιος Παπανδρέου, ως αρχηγος της Αντιπολιτευσεως (που συμπτωματικώς ή μαλλον συστηματικως εν Ελλαδι, ο απόγονος του σημερα ειναι και αυτος αρχηγός της αντιπολιτεύσεως) απευθυνομενος στον αποχωρουντα αρχηγό της Αμερικανικης αποστολής και τους συνεργατες του, την 19ην Ιουλιου 1948. (Πολιτικά Θέματα, Γεωργίου Παπανδρέου,Τόμος Γ, Εκδοτ.Οίκος Πετρου Δημητράκου, σελίς 82,83,84).
Ενώ περίπου ένα χρονο νωρίτερα στις 9 Αυγουστου 1947, ως υπουργος εσωτερικων ο ίδιος πολιτικός, ο Γεωργιος Παπανδρεου ( δηλαδή να επαναλάβομεν, ο παππους του σημερινου μας Γιωργακη, ο αποκαλούμενος από τις «προοδευτικές» δυνάμεις γέρος της Δημοκρατίας) συνεταξε και η κυβερνησις Εθνικης Συνεργασίας επεδωσε προς τον εν Αθηναις πρεσβευτην των ΗΠΑ την ακολουθο διακοινωσι.Αντιγραφω και πάλιν, απο τα ʽʼΠολιτικά θέματαʼʼ του Γεωργίου Παπανδρέου( Τόμος Β, Εκδοτ.Οίκος Πετρου Δημητράκου σελίς 255,256).
«.. H σκληρά πειρα του διαρεύσαντος ετους μας έχει οδηγήσει εις το συμπέρασμα, οτι η σημερινη δύναμις του Στρατου μας ειναι ανεπαρκης προς επιτευξιν οριστικου και συντομου αποτελεσματος . Χρειάζεται απαραιτήτως σημαντικη αύξησις των δυνάμεων...Χρειαζεται παραλληλως ενισχυσις της αεροπορίας μας...Και χρειαζεται επισης ικανος αριθμός όπλων δια τον επαρκή εξοπλισμο των χωρικών μας..»
Και συνεχιζε ο Γεωργιος Παπανδρεου τοτε.
«Η Ελληνική Κυβέρνησις πιστεύει ότι η κατάστασις, οπως βαίνει διαμορφουμένη, πρόκειται να καταστή κρίσιμος. Και δια τούτο θεωρεί καθήκον της να απευθυνθή προς την κυβέρνηση των Η.Π.Α δια να είπη με απόλυτον ειλικρίνειαν την αλήθειαν...Το Ελληνικό Εθνος αισθάνεται ευγνωμοσύνη προς την κυβέρνησιν και τον λαόν της Μεγάλης Αμερικανικής Συμπολιτείας δια την γενναίαν ηθικήν και υλικήν επικουρίαν, η οποια μας παρεχεται και εις την οποίαν στηρίζομεν τα ελπίδας δια την σωτηρίαν και την αναγέννησιν της πατρίδος μας....Απέναντι της συνεχιζομένης καταθλιπτικής πιέσεως του όγκου του Κομμουνιστικού Πανσλαυισμού και της συγκεκριμένης ηθικής πολιτικής βοηθείας παρεχομένης εις το ΚΚΕ, ανεπαρκής βοήθεια της Ελλάδος οδηγεί εις ασφαλώς εις κρισίμους κινδύνους. Μόνον η άμεσος και πλήρης βοήθεια εις την παροχήν του ενόπλου αγώνος οδηγεί εις την σωτηρίαν της Ελλάδος...Και διότι ακριβώς η Ελληνική Κυβέρνησις κατέχεται πλήρως απο την συνείδησιν της ιστορικής ευθύνης και απέναντι του Ελληνικού Εθνους και απέναντι των ΗΠΑ, εις την φιλικην συμπαράστασιν των οποίων βασίζει την σωτηρίαν της, θεωρεί ύψιστον καθήκον να ειδοποιήση εγκαίρως και να υποδείξη τα ααπαραίτητα μέτρα προς αποτελεσματικην αντιμετώπισιν της καταστάσεως. ... Το Ελληνικό έθνος , οπως πάντοτε εις την Ιστορίαν του, είναι σήμερον πρόθυμον να προσφέρη πάσαν θυσίαν δια να υπερασπίση τα γνώριμα κοινά ιδεώδη της Ελευθερίας και του Πολιτισμού.Αλλά δια να έχη απόδοσιν η θυσία του χρειάζεται άμεσον και πλήρη υλικήν βοήθειαν. Και δια την παροχήν αυτής απευθύνει θερμοτάτην έκκλησιν προς την κυβέρνησιν των ΗΠΑ με την βαθείαν πεποίθησιν ότι θα εύρη πλήρη κατανόησιν και ανταπόκρισιν.»
Τώρα γιατί σήμερα όλα αυτά αποσιωπώνται, και μόνον ελάχιστοι μη επιλήσμονες αποδίδουν την οφειλομένη αναγνώρισι στις ΗΠΑ, που διέθεσε 14 δις δολλάρια για την ανοικοδόμησι της ισοπεδωμένης Ευρώπης όταν την ίιδια περίοδο, ο κόκκινος στρατός εκατομμυρίων στρατιωτών, παρέτεινε την ανέξοδο «διαμονή» του «συνωστιζόντας» στις χώρες πίσω από το σιδηρούν παραπέτασμα, τους δυστυχείς λαούς της Ανατολικής Ευρώπης, είναι φαινόμενο που οι ψυχίατροι, των μελλοντικών γενεών θα προσπαθούν να εξηγήσουν.
Εμείς να υπενθυμίσουμε, την αντιφώνησι κατά την απονομή του βραβείου Νόμπελ ειρήνης το 1953, με το οποίο ετιμήθη για την σωτηρία της Ευρώπης αλλά και της Ελλάδος,, o στρατηγός George C. Marsall. «Με βαθεία ευγνωμοσύνη αποδέχομαι αυτή την τιμή. Οχι μόνον εκ μέρους μου. Αλλά ιδιαιτέρως εν ονόματι του Αμερικανικού λαού, που μου παρέσχε την δικαιοδοσία αλλα και κατεστησε δυνατή την επιχορήγησι, ωστε το πρόγραμμα ανακαμψεως της Ευρώπης να γίνη πραγματικότης.»
Ιασων
