Η Ελλάδα σήμερα...

Τα σχέδια του διεθνιστικού νεοταξισμού για το ξεπούλημα της πατρίδος και την κατάργηση του ελληνικού έθνους έχουν πλέον τεθεί σε εφαρμογή. Με περισσότερες ή λιγότερες κοινοβουλευτικές ψήφους, με τις επιβεβλημένες και προσχεδιασμένες ψεύτικες αντιδράσεις, το πρόβλημα της επιβίωσης για το λαό μας είναι υπαρκτό και οι ευθύνες μεγάλες. Στο θέμα μάλιστα της αποτίμησης της δημόσιας περιουσίας τα κόμματα εξουσίας τα έχουν βρει μεταξύ τους.

Ο ελληνικός λαός πλέον είναι αντιμέτωπος... 

με την σκληρή πραγματικότητα μόνος του δίχως προστάτες και συμμάχους. Έχει για μοναδική του συντροφιά τις ιστορικές του παρακαταθήκες και το μέλλον των παιδιών του. Τώρα πια οι ειρηνικές διαμαρτυρίες είναι εκ των πραγμάτων αναποτελεσματικές. Ειρηνικές επαναστάσεις δεν έχουν υπάρξει ποτέ και ούτε πρόκειται να υπάρξουν. Τα δε πολιτικά συστήματα που διαμορφώνουν κλειστούς κανόνες πολιτικής συμπεριφοράς και ξένης κατοχής συνιστούν καθεστώτα και μάλιστα παράνομα από τη στιγμή που λειτουργούν δίχως λαϊκή έγκριση. Την δε λαϊκή έγκριση την παράσχει η λαϊκή αποδοχή και επιδοκιμασία κι όχι μια στείρα ψηφοφορία.

Είναι σαφές λοιπόν ότι απέναντί μας έχουμε ένα αντεθνικό και αντιλαϊκό καθεστώς απολύτως ξενοκίνητο που έχει ήδη συγκεντρώσει την λαϊκή απόρριψη και αποδοκιμασία. Ένα παράνομο καθεστώς που τεκμηριώνει τον χαρακτήρα του από την καταστρατήγηση της πλειοψηφίας ακόμη και εντός του κοινοβουλίου. Επομένως δεν αντιπροσωπεύει τον ελληνικό λαό και χρήζει καταργήσεως. Αλλά ένα καθεστώς είναι ιστορικά τεκμηριωμένο και νομοτελειακά υπαγορευμένο πως μπορεί να πέσει από ένα άλλο δυνατότερο και σαφώς πατριωτικό καθεστώς με κοινωνική συστράτευση. Χρειάζεται ένα καθεστώς με ιδεολογικό υπόβαθρο και εθνική στρατηγική προκειμένου να μετουσιώσει τις απαιτήσεις του ελληνικού λαού για ελληνική πολιτική διοίκηση.

Είναι επομένως απαίτηση των καιρών να πραγματοποιήσει ο ελληνικός λαός την πλέον επιβεβλημένη και ιστορική του έγερση. Να αποφύγει τις εμφυλιοπολεμικές καταστάσεις που επισύρει απέναντί του ο διεθνιστικός νεοταξισμός και να απορρίψει την αναρχία της αριστεράς που είναι το ίδιο επικίνδυνη με την προερχόμενη από την ίδια πολιτική μήτρα αντίληψη του συνολικού πολιτικού συρφετού. Και έτσι να σταθούμε ενώπιον της ανάγκης να δώσουμε τον υπέρ πάντων αγώνα τιμώντας τις προγονικές θυσίες, την ενέργεια της Φυλής μας με γνώμονα τη δόξα και το μεγαλείο του Ελληνισμού, την διατήρηση της κοινωνικής συνοχής, την απελευθέρωση των σκλάβων πατρίδων.

Οφείλουμε να νοιώσουμε βαθιά μέσα μας ως στερεή συνείδηση και να περάσει στα κατάβαθα του υποσυνείδητού μας πως μόνον όποιος βαστάει τα υπάρχοντά του και απαιτεί τα δίκαιά του είναι ικανός να αποφύγει απώλειες και «διασώσεις». Το Ελληνικό Έθνος άρχισε να έχει προβλήματα από τη στιγμή που προέβη σε παραχωρητικές ενέργειες σε ταμεία, εδάφη και κυριαρχία. Εγκαταλείψαμε τις δικές μας πηγές και μας δέσανε πισθάγκωνα με δανεικούς πόρους και ανθρώπους. Εγκαταλείψαμε την Μεγάλη Ιδέα που χάρη σ’ αυτήν μεγαλώσαμε ως Έθνος και αρχίσαμε να διαπραγματευόμαστε και να δίνουμε όσα εδάφη μας απέμειναν.

Όχι λοιπόν, θα αρχίσουμε άμεσα να ζητάμε και να λαμβάνουμε κυριαρχία. Θα επαναστατήσουμε και θα πετάξουμε τα βαρίδια της Φυλής μας. Θα πρέπει να βάλουμε στη ζωή μας εθνικό συναίσθημα και όραμα. Να κλείσουμε τα μάτια μας και να αναλογιστούμε τα ποτάμια ελληνικού αίματος που κύλησαν και τον μόχθο αιώνων πνευματικής και στρατιωτικής διεργασίας που καταβλήθηκαν ως φόρος συνοχής, συνέχειας και επιβολής του Ελληνικού Έθνους. Φόρος βαρύς που στηρίχτηκε σε Αξίες και Ιδέες για την αδέσμευτη πορεία των Ελλήνων στην κορυφή μεταξύ των εθνών.

Χρέος Τιμής για εμάς τους συγκαιρινούς Έλληνες είναι να φτιάξουμε μια Πολιτεία βαθύτατη ελληνική που θα εμπνεύσει την λαϊκή εργασία και την πατριωτική σύμπνοια ως τον μοχλό ανάπτυξης του Γένους μας. Θα φέρουμε ξανά πίσω στην πολιτική μας καθημερινότητα τις έννοιες της Τιμής, της Θυσίας, της Αξιοσύνης, της Ηθικής, του Εθνικού Φρονήματος, της Δύναμης κατά πάντα σε επίπεδο κοινωνικής συγκρότησης, πολιτικής επιρροής και πολιτισμικής δημιουργίας.

Αλλά για να συμβεί αυτό θα πρέπει να εγερθούμε και να γκρεμοτσακίσουμε τους πολιτικούς προβατόσχημους λύκους του διεθνιστικού νεοταξισμού από τη χώρα. Να τους αντιμετωπίσουμε όπως τους πρέπει, ως εχθρούς της Ελλάδος. Και έπειτα να οδηγηθούμε στην Αναγέννηση της Ελλάδος με την ενέργεια πάντοτε του Εθνικοκοινωνισμού και του ελληνικού λαού. 

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ